هفت‌برکه – گریشنا: جمعی از پیمانکاران پروژه ورزشگاه محبی با ارسال این نامه به گریشنا، اعتراضشان را نسبت به عدم پرداخت حق‌وحقوشان از سوی پیمانکار اصلی این پروژه اعلام کرده‌اند. آنها از تصمیمشان به اقدام عملی برای احقاق حقشان نوشته‌اند، و مسئولیت این امر را با اداره ورزش و جوانان گراش دانسته‌اند. این نامه را با کمترین ویرایش متنی بخوانید.
به نام خدا
چمن مصنوعی زمین فوتبال محبی خشکید.
گرمای تابستان تیرماه گراش، آب و هوای زندگی ما سه نفر را نسیم خنکی می‌زد اما دیری نپایید که خورشید سوزناک گراش رخ داغش را به ما نشان داد.
ما جمعی از پیمانکاران زیان‌دیده پروژه عظیم ساخت زمین چمن مصنوعی فوتبال ورزشگاه محبی گراش، با عقد قراردادی در تیرماه امسال با شرکت کاسپین برج ساورز شیراز همکاری داشتیم که ما تمام مصالح را تهیه و تولید کردیم. اما متاسفانه تمامی زحمت‌های ما به هدر رفت و کسی پاسخگوی وصول چک معوقه ما نیست. شوت و پاس‌های زیادی خوردیم اما دروازه‌ی هیچ نهاد مربوطه‌ای برای پاسخگویی به حرف‌های ما باز نیست و شکوه و گلایه‌هایمان اوت می‌شود.
هفت ماه قبل، آقای مهندس حامد وفا به نمایندگی از شرکت آقای جهانگرد از شیراز با عقد قراردادی مبنی بر ساخت زمین چمن مصنوعی فوتبال ورزشگاه محبی گراش با خرید مصالح و اجاره ماشین‌آلات از ما پیمانکاران بومی، ملزم به پرداخت چهارصد میلیون تومان وجه نقد شد، که با ضمانت مسئولین گراشی و روسای مربوطه ادارات و نهادهای گراش، طی پرداخت چکی به تاریخ یک ماه بعد از عقد، یعنی مردادماه نود و هشت، ساخت این پروژه را شروع کردیم.
امروز که هفت ماه از ساخت پروژه و تاریخ وصول چک می‌گذرد، هیچ شخصی از شرکت جهانگرد و هیچ مسئولی که ضمانت این شخص را کرده بود، پاسخگوی مطالبات ما نیست. طی این هفت ماه، آقای جهانگرد در جواب مکالمات ما بد و بیراه‌هایی می‌گوید که ما چند نفر را خانوادگی جمع می‌بندد با این ادبیات زشت! و مهندس وفا فقط سر عذرخواهی فرود می‌آورد در قبال این ادبیات رکیک.
ما پیمانکاران بومی برای اولین بار می‌خواهیم در قبال این مطالباتی که چشممان به وصول آن آب نمی‌خورد و سوخت می‌شود، اقدام به تخریب این پروژه‌ای که با دستان و مصالح شرکت ما ساخته شده کنیم تا شاید مسئولین مربوطه، جای حمایت از پیمانکاران بومی، قرارداد جدیدشان را با پیمانکاران غیر بومی عقد نکنند.
چرا مسئولین شهرهای همجوار همیشه و در هر کاری از مجریان و پیمانکاران خودشان حمایت می‌کنند؟ اما ما نه فقط حمایت نمی‌شویم بلکه حقمان هم خورده می‌شود؟
یاد این جمله می‌افتیم که می‌گفتند حق دادنی نیست، گرفتنی است. ما با این همه دوندگی چیزی که عایدمان نشد هیچ، بلکه دست حمایت هیچ کس هم روی مطالباتمان کشیده نشد. بنابراین مصصم به تخریب این زمین شدیم.
گفتم شاید صبح که بیدار بشوید ببینید شبیه دیوار استادیوم ورزشی، کسی آن را تخریب کرده باشد. جا نخورید و تیتر نزنید. ما اعلام می‌کنیم ما خودمان کردیم که لعنت بر خودمان باد.
ما باید خودمان اعتبارسنجی می‌کردیم که حساب آقای ایکس و ایگرگ پول دارد یا نه! همین چند روز قبل فهمیدیم سه بار حساب این آقا مسدود شده است. حالا بنا به دلایلی که خودش بهتر می‌داند. به من و ما چه!!
ساخت این پروژه در گراش بالغ بر چهارصد میلیون تومان هزینه داشت اما این قرارداد را با هزینه‌ای بالغ بر یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان جای دیگری با پیمانکار غیر بومی بسته‌اند. چیزی حدود چهار برابر مازاد هزینه برآوردی ما در جیب چه کسانی می‌رود؟
ما یا باید یاد بگیریم لباس‌هایمان را شش‌جیبه کنیم، یا باید یاد بگیریم بنویسیم «نسیه ممنوع حتی شما رئیس مربوطه عزیز».
ما پیمانکاران بومی هفت ماه قواعد زیادی برای بردن یاد گرفتیم. یاد گرفتیم خودمان هوای جیب خودمان را داشته باشیم و گول هیچ وعده و وعیدی نخوریم.
یاد گرفتیم قواعد بازی را که بلد باشیم گل می‌زنیم. ما باختیم، آن هم در زمین خودمان، آن هم با گل به خودی. گل را هم تیمی‌های ما زدند که ضمانت این فرد را کرده بودند.
با این حرف‌ها فقط خواستیم بگوییم فردا تیتر نزنید که این بار وقتی همه خواب بودیم زمین چمن مصنوعی فوتبال را خراب کردند. ما روز روشن و بدون هیچ ترس و واهمه‌ای و با همان ماشین‌آلات خودمان که این زمین را ساختیم، کار تخریبش را انجام می‌دهیم.
فقط یک سوال: چه کسانی در بیرون از این شهر سود کلانی به جیب می‌زنند؟ اگر مثل ما سه نفر ساده نباشید، جوابش آسان است. آنهایی که به ریش ما می‌خندند.
کجایند مسئولین اداره ورزش و جوانان که از روز اول برای این پیمانکار سینه سپر کردند و در زمان حضور مهندس تقی‌پور و دکتر رضایی، معاون اداره کل ورزش جوانان، و آقای جعفرپور، نماینده محترم مجلس، که در مقابل اقدام جدی ما قرار داشتند با وعده‌های پوچ و توخالی در محل پروژه حاضر گردیده و قول به وصول مطالبات تا پایان دهه فجر را دادند و پروژه سراسر بدهی را با افتخار تمام افتتاح کردند و پس از آن آقای مدیر کل نیز در محل پروژه و در حضور شخص فرماندار و مسئولین سر ما را شیره مالیدند و هیچ کدام از مسئولین فوق پس از گذشت یک ماه از موعد مقرر، جواب قانع‌کننده‌ای به ما ندادند؟
واگذاری چنین پروژه‌های عمرانی به پیمانکاران غیر بومی و بی‌اعتبار و بدون ارزیابی، باعث ضرر و زیان به کاسبان محلی و خروج سرمایه از شهرستان می‌گردد. همگی از بار مسئولیت و وعده‌های خودشان شانه خالی می‌کنند و مسئولین گراش که هیچ قدم مفیدی بر نمی‌دارند. و باز هم به واگذاری پروژه‌های عمرانی به پیمانکاران غیر معتبر و غیر بومی که باعث ضرر و زیان کاسبان محلی می‌گردد و با قیمتی چند برابری ادامه می‌دهند.
کجایند آن مسئولینی که با وعده‌های حمایت از بومی‌گرایی و حمایت از کاسبان و پیمانکاران بومی بر صندلی‌های ریاستشان تکیه زدند اما پاسخگوی وعده‌های خود نیستند؟
جمعی از پیمانکاران زیان‌دیده در پروژه ورزشگاه محبی گراش
احمدرضا سجادی، محسن دهقانی، شهباز جعفریان، قیامت غفاری
