نفیسه رحمانیان: بوی ماه مهربان مشام همه را پر کرده بوی رفتن به مدرسه و بوی نشستن پشت نیمکت‌ها و پوشیدن فرم مدرسه خرید کیف و کفش و دفتر و کتاب مدرسه. هر چند الآن دیگر خرید مایحتاج مدرسه را انجام داده‌اید ولی خوب خواندن این نوشته خالی از لطف نیست. درخت، آب، اکسیژن، منابع و منافع ملی شما را به یاد چیزی نمی‌اندازد؟ بله کاغذ، چیزی که استفاده درست از آن خیلی کمتر از باطل کردنش اتفاق می‌افتد. این اتفاق در همه جا هر جا که این بنی بشر با کاغذ و کاغذ بازی سروکار دارد اتفاق می‌افتد. از ادارات گرفته تا مدارس و خانه‌های هر یک از خودمان. هر چند هر چه داریم به شهروند الکترونیک نزدیکتر می‌شویم تنها کمی از اتلاف و اسراف این محصول بداقبال کاسته می‌شود.
نگاهی به سرنوشت دفتر و کاغذهای خانه خودتان بیاندازید. اگر فرزند محصل دارید منصفانه قضاوت کنید از اول سال تحصیلی تا به آخر، ببینید فرزند دلبندتان چقدر درست و بجا از برگ‌برگ دفترهایش استفاده می‌کند یا این که به هر بهانه سریع گوشه آن را می‌گیرد و از دفتر جدا می‌کند. حالا بماند که دفترهای نیمه کاره پارسالی را به هیچ وجه من‌الوجوه حاضر نیست استفاده کند و شما می‌گذارید برای خط خطی کردن توسط فرزند کوچک‌تر.
یادش بخیر آن وقت‌هایی که یک بسته دفتر تعاونی می‌گرفتیم از مغازه آقای ایزدی و زیاد مهم هم نبود برای‌مان که کیفیت چندانی ندارد و مثلاً جلدش فلان تصویر و بهمان انیمیشن را ندارد و سطر به سطرش را تا به آخر مصرف می‌کردیم یادم هست بچه زرنگ کلاس‌مان همیشه مدادش را تا جایی که می‌توانست در دست بگیرد و خودکارهایش را تا آخرین ذره‌ی جوهرش استفاده می‌کرد دفترهایش که جای خود داشت.
حالا وقتی بچه‌ها را می‌بریم لوازم‌التحریر بخرند، ببینید چقدر به ظاهر آن‌ها بها می‌دهند تا به استفاده درست از آن‌ها. و مصداق این ضرب‌المثل شده‌اند که آفتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی. البته شاید آن‌ها هم گناهی نداشته باشند این تجمل‌گرایی بزرگ‌ترها و چشم و هم چشمی‌ها هست که روی آن‌ها هم تاثیر گذاشته است.
در پایان یاد آوری چند نکته خوب به نظر می‌رسد اولاً این مطالب در مورد همه صدق نمی‌کند و چه بسیارند کسانی که برای خرید لوازم‌التحریر مورد نیازشان در مضیقه‌اند و می‌طلبد آن‌ها را یاری کنیم.
دوم جوان‌ترها دوست ندارند ما آن‌ها را با زمان خودمان مقایسه کنیم هر چند به فرمایش مولای‌مان حضرت علی علیه‌السلام فرزندان‌مان محصول زمان خویشند. یعنی باید از چشم آن‌ها دنیا را ببینیم ولی من می‌گویم چرا جدیداً مد شده می‌گویند جوان‌ها را نصیحت نکنید مگر خود مولا فرزندانش را نصیحت نمی‌کردند؟ و یا مگر قرآن هدی ً وموعظهٌ للمتقین نیست؟