هفت‌برکه – گریشنا: ایده همگرایی منطقه و همزمان ارتقا بخش‌هایی مانند اوز در ماه‌های اخیر مطرح شده است. این ایده می‌تواند بخشی از مسائل موجود در جنوب فارس را کاهش دهد. دکتر مرتضی فتحی، رییس سومین دوره شورای اسلامی شهر گراش، در پیامی به سوابق این موضوع اشاره کرده است. فتحی یادداشتی مربوط به ۷ اسفند ۸۶ که در آن شرایط همگرایی منطقه‌ای پیش از شهرستان شدن گراش مطرح شده است را یادآوری می‌کند.
به گفته دکتر فتحی، این یادداشت سال‌های بعد در اولین روزهای انتخاب دکتر جمشید جعفرپور به نمایندگی مجلس شورای اسلامی، در اختیار ایشان قرار گرفته است و توقع این بود که با توجه جایگاه فرهنگی دکتر جعفرپور، این رویکرد مورد توجه قرار گیرد. اما در عمل، در دوره نمایندگی جعفرپور نیز گامی برای همگرایی برداشته نشد.
همگرایی منطقه‌ای همراه با با حفظ تفاوت‌های فرهنگی
ما در عصری زندگی می‌کنیم که جهان در حال حذف کردن مرزهای قراردادی در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و … می‌باشد. حذف مرزها تغییر و تحولاتی اجتماعی را در پی داشته و خواهد داشت و نتیجه آن گره خوردن سرنوشت تمام جوامع بشری از طریق شبکه‌های جهانی و ایجاد پیوند‌هایی در بخش‌های متکثر کره زمین می‌باشد. در این مسیر که برگشت از آن به نوعی غیرممکن می‌باشد، منطقه‌ی ما (جنوب فارس و بخشی از هرمزگان) که ما در این مقاله منطقه اچمی‌زبان می‌نامیم، ناگزیر از همراهی با این تحولات می‌باشد. اما موضوعی که ضرورت دارد، تلاش برای جلوگیری از استحاله‌ی فرهنگ غنی و متفاوت مردم این منطقه در این طوفان سهمگین است که رویکرد به یک همگرایی منطقه‌ای پیش از هر گونه دگرگونگی می‌تواند به این مهم کمک کند.
شایان توجه است، همگرایی مورد بحث را مردم خوب، صمیمی و خونگرم منطقه در گفتار و کردار و اندیشه پاک خود تجلی بخشیده‌اند که مسئولین می‌بایست با تاسی از مردم پیشرو منطقه، به گسترش آن در سطوح مختلف جامعه همت گمارند.
شاید این سوال مطرح شود که اگر نیاز به این همگرایی در این وسعت احساس می‌گردد. چرا بخش‌هایی از این سرزمین وسیع سعی در جدا شدن از پیکر یکپارچه‌ی خود دارند؟ در پاسخ باید گفت؛ گر چه سعی در ایجاد شهرستان‌های مستقل دارای عللی است که باید در مجال دیگر به تفصیل به آن پرداخت، ولی این موضوع منافی همگرایی منطقه‌ای نخواهد بود و موید این نکته است که باید با حفظ استقلال، ظرفیت هضم مسائل را به صورت منطقه‌ای، حتی کشوری و جهانی در خود ایجاد کنیم.
به هر روی مرکزگریزی رخ داده، و بیشتر بخش‌ها به صورت شهرستان مستقلی درآمده‌اند و بخش‌های باقیمانده نیز به فراخور ظرفیت‌های بالقوه‌شان تقاضای ارتقا دارند. ما باید این قضیه را به فال نیک گرفته و با دیدی باز به آن بپردازیم و خود نیز به ارتقا دیگر بخش‌ها کمک کنیم و به جای مقابله با خواسته‌ی مردم، جنبه‌ی مثبت رخدادها را مد نظر قرار داده و با حمایت همدیگر، به فکر ایجاد مجموعه‌ای وسیع که با وجود استقلال می‌تواند پیام‌آور فرهنگی مشترک که از ایران باستان به یادگار مانده است، باشیم.
فرهنگی که خوشبختانه کمتر دستخوش تغییرات حاصل از حملات متعدد فرهنگ‌های متجاوز در قرون متمادی بوده و همچنان اصالت و پارسایی را در خود محفوظ داشته است.
مزایای ارتقا و ایجاد شهرستان‌های جدید
تاثیرات مثبتی که ارتقا بخش‌ها به شهرستان مستقل می‌تواند داشته باشد را اگر صرفا در بودجه‌ی مستقل هر شهرستان نیز خلاصه کنیم، می‌توانیم به مزایایی که در پی خواهد داشت، دست یابیم. مزایایی که در هر کدام از شهرستان‌ها اتفاق بیافتد دیگر شهرستان‌های منطقه‌ی اچمی‌زبان نیز می‌توانند از آن بهره‌مند گردند. برخی از نتایج ارتقا عبارتند از:
- توزیع عادلانه ثروت ملی که موجبات رضایتمندی مردم را فراهم خواهد نمود.
- توسعه فرهنگی و حفظ میراث گذشتگان که همگی سهمی مشترک در آن داشته و داریم.
- توسعه اقتصادی در هر کدام از شهرستان‌ها که منافع منطقه را در برخواهد داشت.
- توسعه عمرانی که آسایش و رفاه شهروندان در گرو آن می‌باشد.
بدون هیچ تردیدی، محقق شدن موارد بالا در کنار همگرایی منطقه‌ای با در نظر گرفتن وسعت منطقه اچمی‌زبان، فرهنگ مشترک و متفاوت مردم در این منطقه و همچنین دوری مسافت از مرکز استان فعلی می‌تواند زمینه ایجاد استانی مستقل (فارس جنوبی) را نیز فراهم نماید و برخورداری مردم از مزایای ذکر شده دو چندان سازد. نایل شدن به اهدافی که پیش از این رویا محسوب می‌شد، ولی در حال حاضر مقدمات تحقق آن فراهم گردیده، تنها با رویکردی همگرایانه امکان‌پذیر خواهد بود.
همگرایی منطقه‌ای شرایطی را می‌طلبد که تک‌تک اچمی‌زبانان باید خود را مقید به انجام و اجرای آن بدانیم و برخوردهای احساسی و عوام‌گرایانه را کنار بگذاریم، بازنگری در عملکرد گذشته را سرلوحه‌ی کار خود قرار دهیم، به رشد و توسعه‌ی کل منطقه بیندیشیم و از تک‌روی بپرهیزیم.
راهکارهایی برای همگرایی منطقه‌ای
یقینا مردم منطقه‌ی اچمی‌زبان، که پس از پشت سر گذاشتن محرومیت‌های سال‌های دور، گام‌های مثبتی را به یاری خیرین گرانقدر، در راستای آبادانی برداشته‌اند و از حمایت دولت در جهت ارتقا سیاسی برخوردارند، همچنان به حرکت رو به جلو خود ادامه داده و آرزوی دیرینه‌ی خود را برآورده خواهند دید. در راستای تحقق این اهداف راهکارهایی پیشنهاد می‌گردد که می‌توان آن را چکیده‌ی دکترین «همگرایی منطقه‌ای» به حساب آورد.
۱- تدوین طرح راهبردی منطقه به دست نخبگان کل منطقه‌ی اچمی‌زبان
۲- ایجاد اتحاد میان روحانیون شیعه و سنی منطقه
۳- ایجاد ارتباط بین شوراهای اسلامی و شهرداری‌های منطقه
۴- برقراری پل ارتباطی بین جوانان منطقه از طریق برگزاری جشنوارههای فرهنگی و هنری، مسابقات ورزشی و …
۵- برگزاری همایش‌های سرمایه‌گذاری و تجاری جهت پیوند بیشتر اصناف، صنعتگران و سرمایه‌گذاران
۶- برگزاری جلسات هم‌اندیشی بین نخبگان و دانشجویان در سطح دانشگاه‌های منطقه
۷- معرفی نیروهای موفق بومی جهت تصدی پست‌های استانی و کشوری
۸ – جلوگیری از موازی‌کاری در مواردی که در منطقه به اشباع رسیده است و باعث ناکارآمد‌سازی خدمات انجام شده و اتلاف سرمایه و نیروی کار می‌گردد
۹- تلاش برای رفع تبعیض و به کارگیری نیروهای شایسته بدور از تعصب زادگاهی
دکتر مرتضی فتحی- هفتم اسفند ۱۳۸۶