هفت‌برکه – گریشنا: شورای اسلامی شهر گراش به انتقادات حسین فقیهی، روزنامه‌نگار باسابقه گراش، به زبانی شدید و غیرمعمول پاسخ داد: با پاره کردن نشریه «آیینه گراش».
حسین فقیهی، سردبیر هفته‌نامه‌ی «آیینه گراش» (ویژه‌نامه عصر مردم)، داستان را اینگونه بازگو می‌کند: «دیروز طبق معمول چند نسخه از آخرین شماره نشریه که ۲۴ شهریور منتشر شده است را به شورای شهر بردم. اعضای شورا حضور نداشتند و آن را به دفتر شورا تحویل دادم. امروز صبح آقای محسن حسن‌زاده با من تماس گرفتند و گفتند یک بسته در شورا منتظر شماست. وقتی به ساختمان شورا رفتم، یک پاکت آرم‌دار سربسته به من تحویل داده شد. هر چه فکر کردم که می‌تواند چه باشد، ذهنم به جایی قد نداد. وقتی پاکت را باز کردم، با نسخه‌ی پاره‌پاره‌شده‌ی نشریه مواجه شدم.»
محسن حسن‌زاده چند هفته بعد از شروع به کار شورای پنجم، به عنوان روابط عمومی شورای شهر گراش معرفی شد. اکبر باقرزاده، سخنگوی شورا، اظهار نظر درباره این اتفاق را به روزهای آینده موکول کرد، اما در مورد حسن‌زاده توضیح داد: «آقای حسن‌زاده اکنون یک هفته است که از سمت روابط عمومی شورا اخراج شده است.»
حسین فقیهی درباره‌ی واکنشش بعد از مواجهه با این اقدام شورا می‌گوید: «اولین واکنشم این بود که فیلم بگیرم.» او در این فیلم داستان را توضیح می‌دهد، و در آخر هم می‌پرسد: «نظر شما چیست؟» این فیلم را می‌توانید در کانال تلگرام گریشنا ببینید (اینجا).
سردبیر «آیینه گراش» می‌گوید در شماره‌ی ۳۰ نشریه، مطالب زیادی منتشر شده، و نمی‌تواند حدس بزند این واکنش شدید شورا به کدام مطلب بوده است: «اول فکر کردم شاید چیز عجیبی در نوشته‌های نشریه باشد. اما وقتی دوباره چک کردم، چیزی به ذهنم نرسید. من قلمم حتی تندتر از اینهاست، اما آقای عسلی، مدیر مسئول نشریه، مطالب را تعدیل می‌کند.» اقدام بعدی فقیهی، بازگو کردن قضیه برای حسین مهروری، شهردار گراش، و قاسم فرسوده، معاون فرمانداری بوده است.
«آیینه گراش» شماره ۳۰، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷ منتشر شده است. تیتر اصلی این شماره این است: «کاش این ایام زودتر می‌گذشت.» حسین فقیهی در ابتدای «سخن سردبیر» نوشته است: «اوضاع شهرمان هم مثل مملکتمان شده که فقط دوست داریم سریع این ایام بگذرد و تمام شود تا شاید افراد دیگری بتوانند وضعیت افسارگسیخته‌ی شهرمان را سر و سامان دهند.» او در پایان هم یادآوری کرده است: «یقینا این ایام سخت و طاقت‌فرسا نیز سپری خواهد شد و باشد که در آینده نسبت به صندوق‌های رای دقت کافی و وافی داشته باشیم.»
سردبیر «آیینه گراش» درباره‌ی مشی نشریه‌اش بعد از این اتفاق هم می‌گوید: «این انگیزه‌ای شد که با جدیت بیشتری قدم بردارم و نه تنها شورا، بلکه از ادارات و نهادهای دیگر هم نیشگون سخت‌تری بگیرم.»
حسین فقیهی این اقدام شورا با صفت «ناپختگی» توصیف می‌کند: «ناپختگی صفت واضح شورای شهر است. من این را در سرمقاله‌ی شماره قبل هم گفته‌ام که هرچند افراد شورا شخصیت‌های والایی داشته باشند، ناپخته عمل می‌کنند.»
او نظرش را درباره‌ی شورای شهر گراش اینگونه بیان می‌کند: «وقتی آقای باقرزاده وارد شورا شد، ذهنیت خوبی برای من به وجود آمد چون فکر می‌کردم به صورت حماسی و جهادی کار خواهند کرد و خوشحال بودم که با استفاده از نفوذ ایشان و عملگرا بودنش، اتفاق‌های خوبی برای شهر خواهد افتاد. استفاده از افرادی مثل مهندس مظفری‌فرد و راه افتادن شورایارها هم این ذهنیت مثبت را تقویت کرد، و بارها در نشریه از این اقدامات شورا به خوبی یاد کردم. اما زمان که گذشت، دیدم جنگ و جدال‌های اعضای شورا به خاطر عدم درک حرف‌ها و خواسته‌های همدیگر، باعث به چالش کشیده شدن شورا می‌شود. ظاهرا شورا می‌خواهد در این مسیر هم پیش برود و قصد بهبود در کار شورا نیست. من معتقدم اکنون دیگر امیدی به درمان شدن شورا نیست، و خودشان هم دنبال درمان و بهبودی نیستند. سوء تفاهم‌ها هر روز بیشتر می‌شود و به جای پوشاندن نقص‌ها، اشکالات همدیگر را برجسته می‌کنند.»
او در جمع‌بندی‌اش از وضعیت کنونی شورا، «انحلال شورا» را پیشنهاد می‌دهد: «نمی‌دانم شهردار منتخب کارش تا کجاست، ولی من نظرم با یک شهردار بومی متخصص و متعهد است که جوابگو هم باشد. زمانی لازم بود که شهردار غیر بومی باشد تا نظم و قانون را نهادینه کند. اما اکنون دیگر یک شهردار بومی که تعهدش حتی بالاتر از تخصصش باشد، می‌تواند جواب بدهد. با این وضعیت شورا، من نظرم این است که شورا را منحل کنند و کارها را به دست شهردار بسپارند. شورا نبودش بهتر از بودش است.»
