هفت‌برکه – فاطمه خوشرو: از وقتی یادم می‌آد عاشق فوتبال بودم؛ طوری که دیدن فوتبال رو به هرچیزی ترجیح می‌دادم و می‌دم،خودم رو با دخترایی مقایسه می‌کنم که نگران اینن که لاک ناخن‌هاشون پاک نشه یا یه وقت از مد روزشون عقب نیفتن، اما من با همه دختر بودنم اینطوری نبودم نگران این بودم که به بازی فوتبال نرسم یا توپم سوراخ شه یا حتی اسم بازیکنای تیمم رو بیشتر از بازیگرا یا مدلینگا می‌دونم چون مثل بقیه دخترا نیستم و با افتخار می‌گم من یه دختر فوتبالیم،به خصوص یه دختر استقلالی.
منی که از بچگی به جای نشستن و دیدن فیلم‌های سیندرلا و باربی پابه‌پای پدرم فوتبال دیدم. لیگ برتر ایران، جام های حذفی، سوپر جام یا ….، حتی شده شب‌ها نخوابم و بشینم بازی‌های لالیگای اسپانیا یا لیگ برتر انگلیس،یا حتی بوندسلیگای آلمان رو ببینم. منی که تمام علاقه‌ام توپ فوتبال و دیدن بازی‌های فوتبال، منی که دربی و الکلاسیکو رو به هر برنامه فشن شو ترجیح می‌دم.
فقط شاید تنها مشکل اینه که دخترم، وقتی تیمم می‌بره نمی‌تونم یه شیپور بگیرم دستم و یه لباس آبی رنگ بپوشم و برم تو خیابونا و شادی کنم، چون این کارا واسه یه دختر زشته. اما بازم دخترونه پای تیمم موندم و دوسش دارم و با هر بار بردش خوشحال و با هر باختش اشک می‌ریزم، منی که از خداحافظی شاه فرهادمون ناراحت می‌شم دلم غصش می‌شه اما حتی خبر ندارم کدوم فرد مهم کشور از دنیا رفته، با همه اینا امیدوارم یه روزی دخترای سرزمینم و من بتونیم بریم استادیوم و بازی تیم مورد علاقمون رو ببینیم چون ماهم حق داریم استادیوم آزادی که صد هزار پسری نیست حق ما هم هست اما مشکل اینجاست چون ما دختریم…؟!
یه روز،یه بار من هم می‌رم به استادیوم و از نزدیک تیم‌ام رو تشویق می‌کنم. یه روز می‌رسه که دیگه حسرت یه بار دیدن سر در ورزشگاه آزادی روی دلم نمی‌مونه. این حرفم رو می‌زنم به همه جنس مذکرهای هوادار تیمم: مگه می‌شه پسر باشی و از یه امتیاز که می‌تونی بری ورزشگاه، راحت، آزادانه،بی قید و بند و تو جایگاه‌های مختلف بشینی و فریاد بکشی: قسم به تیم استقلال، قسم به تیمای فوتبال، قسم به این تیم آبی،قسم به ناصر حجازی، که راه ما باشدا راه تو استقلال، که راه ما باشدا راه تو استقلال،همه به پیش همه به پیش،به یک صدا استقلال قهرمان،قهرمان قهرمان؛ استفاده نکنی و تا حالا نرفته باشی استادیوم؟!
من به عنوان یه دختر فوتبالی روزی هزاران بار به خودم می‌گم کاش من هم پسر بودم، کاش می‌تونستم برم استادیوم بازی استقلال رو ببینم،کاش می‌تونستم از نزدیک تمرین تیمم رو ببینم، کاش می‌تونستم داد بکشم من هم می‌خوام برم استادیوم، لعنتی‌ها این حق منه نمی‌تونید از من بگیریدش،کجای کتاب خدا نوشته دخترها و زن‌ها حق رفتن به ورزشگاه آزادی رو ندارند؟ کجای کتاب پیغمبر نوشته چون دختر شدن باید از یه سری حق‌های طبیعی‌شون محروم شن؟ متاسفانه اینجا ایرانه و من یه دخترم که از کوچک‌ترین و طبیعی‌ترین حق خودم هم محرومم،به امید روزی که من و همه دختران استقلالی و پرسپولیسی بتونیم بریم استادیوم و رو صندلی‌ای که حق ماست بشینیم.
عکس از آرشیو