هفت‌برکه – محمد خواجه‌پور*: سفر استاندار به گراش خیلی کمتر از آن چیزی که توقع بود، ثمربخش بود؛ سفری از پشت میز به پشت میزی دیگر.
بعد از این که دیدارهای مردمی در سفرهای استانداران از برنامه حذف شد، این بار نوبت به حذف دیدار فعالان سیاسی و اجتماعی با استاندار بود. در نهایت، سفر استاندار به شهرستان گراش به دیداری با فعالان اقتصادی محدود شد. نیمی از فعالان اقتصادی مانند شهردار و معاون دانشکده علوم پزشکی نیز در واقع از بخش دولتی و عمومی، خواسته‌های بخش خصوصی را از دید خود بیان کردند.
بازدیدهای استاندار از شهرستان به دو پروژه که دولت در دست ساخت دارد، یعنی ورزشگاه محبی و مجتمع اداری، و دیداری از دانشکده شیک علوم پزشکی محدود شد. با این برنامه‌ریزی برای سفر استاندار، این انتقاد وارد است که استاندار چه زمانی قرار است صدای مردم را بشود و با چهره واقعی گراش آشنا شود.
اگر دیدارهای مردمی به دلیل پراکندگی مباحث مطرح شده ممکن نیست، آیا این سازمان‌های مردم‌نهاد، مجامع و رسانه‌ها نیستند که باید صدای خواسته‌های مردم را به گوش مسئولین ارشد استان برسانند؟ سهم این صدا کجا بود؟
حاصل این نوع برنامه‌ریزی و تصویرسازی از گراش به جایی منتهی می‌شود که در صحبت‌های استاندار و برنامه‌ریزی‌ها، بار توسعه شهرستان به دوش مردم، خیرین و سرمایه‌گذاران می‌افتد.
اداری شدن بیش از پیش سفرهای استانداران به شهرستان‌ها برای دولت نیز یک خطر است که فرماندار به عنوان نماینده عالی دولت در شهرستان باید از آن پرهیز کند. این سفر که گذشت، اما سفر بعدی جا دارد که استاندار در ارد، فداغ، شهرک آزادگان، محمدآباد یا پاقلعه نتایج جلسات شورای اداری را ببیند و بررسی کند.
- سرمقاله شماره ۷۰ نشریه افسانه گراش – دی‌ماه ۱۳۹۶
