وقتی صحبت از ورزش گراش به میان می‌آید، برخی نام‌ها بی‌مقدمه به ذهن‌ها خطور می‌کند. یکی از این نام‌ها، میرزا اکبری، ورزشکار پیشکسوت و مدیری‌ست که بیش از ۴۰ سال از عمر خود را صرف خدمت به ورزش و جامعه ورزشکاران گراش نموده و توانست با درایت و تحملِ ناملایمات، زمینه‌ساز و مسبب احداث یکی از ماندگارترین و بزرگ‌ترین پروژه‌های ورزشی جنوب کشور و فارس باشد. دومین نامِ آشنا برای هر گراشی و مخصوصا ورزشکاران منطقه، مجموعه ورزشی دکتر محبی است. پرداختن به چگونگی به هم آمیختن این دو نام و پیدایش مجموعه محبی خالی از لطف نیست و نکاتی آموزنده را برای شیفتگان خدمت صادقانه در بر دارد: آشتی دادن یک شهروند با شهر و سوق دادن سرمایه خیّری بلندهمت به سوی زیرساختی فرهنگی ورزشی.
زین العابدین محبی، مشهور به «رهبر»، موسس اولین و تنها کتابخانه گراش در سال ۴۷ شمسی است، یعنی در زمانی که کمتر کسی به فکر توسعه و بسط فرهنگ در قصبه گراش بود، و این نشان از ژرف‌اندیشی این فرد و علاقه‌مندی او به پرورش فکری و فرهنگی نسل‌های آینده گراش بود.
اما وقتی او پس از ۱۷ سال در بهار ۷۴ به زادگاهش آمده بود، به واسطه برخی رفتارهای دافعه‌ای و متعصبانه‌ی توام با ناآگاهی، که متاسفانه همیشه وجود داشته، به روایت خودشان نزدیک بود برای همیشه با گراش و همشهریانش وداع کند و با دلی شکسته در تدارک برگشت به امارات بود. اکبری با وجود آن جوّ متشنج و علم به حملات و تخریب‌های گروه خاص، برای دلجویی از ایشان و مرتفع ساختن برخی نیازهای تربیت بدنی و جامعه ی ورزش، ایده‌ی ملاقات با محبی را با تنی چند از بزرگان و دست‌اندرکاران ورزش گراش و هیات امناء تربیت بدنی مطرح کرد.
سرانجام از جمعی ۳۰ نفره که اعلام همراهی کرده بودند، فقط چند نفر انگشت‌شمار در وقت ملاقات حاضر به همراهی می‌شوند و در شامگاه ۲۰ خردادماه ۷۴، با دکتر محبی دیدار می‌کنند و با استقبال گرم ایشان روبه‌رو می‌شوند. ایشان با وجود اینکه روز بعد عازم کشور امارات بودند، سفر خود را به تعویق می‌اندازد و علاقه‌ی خود به ورزش و اهتمام و ارزش بخشیدن به جوانان را با حضور خود در ۲۱ خردادماه در محل تربیت بدنی گراش نشان می‌دهد. دکتر محبی در همان ابتدا از دست‌اندرکاران ورزش گراش برای سفر به امارات و ادامه‌ی صحبت‌ها و بررسی زمینه‌های همکاری دعوت می‌کند و همانجا با تخصیص بودجه‌های جداگانه‌ی ماهیانه برای تربیت بدنی، هیات‌های ورزشی و تیم‌های حاضر در لیگ و رقابت‌های استانی، و مرتفع ساختن دیگر نیازهای ورزشی گراش، علاقه‌مندی خود را در امر ورزش و سلامتی جوانان اثبات می‌کند. این دیدار سرفصل جدیدی را برای ورزش گراش باز می‌کند، تا جایی که در آینده به احداث مجموعه بزرگ ورزشی محبی می‌انجامد.
اما ملاقات‌کنندگان با آقای محبی, در ادامه بی‌نصیب از حملات روانی گسترده مخالفانِ دکتر محبی نبودند و در هر فرصتی به تخریب شخص اکبری به طرق مختلف، از قبیل گزارش‌های سراسر کذب به مراجع امنیتی و توزیع شب‌نامه‌های توهین‌آمیز با محتوایی سخیف دست زدند تا شاید بتوانند این رشته را پاره کنند. اما این نامهربانی‌ها هیچ وقت نتوانست خللی در عزم اکبری و رویای بزرگی که برای ورزش گراش در سر می‌پرورانید، ایجاد کند.
همکاری‌ها ادامه داشت تا اینکه اکبری در سفری به اتفاق مهندس حسام، مدیرکل وقت تربیت بدنی، و تنی چند از دست‌اندرکاران ورزش گراش، در ملاقاتی که سال ۷۷ با خیراندیش بلندهمت در دبی داشتند، ایده‌ی بلندپروازانه‌ی خود را در زمان و مکانی مناسب به دکتر محبی ارایه کند. او با کمک‌گیری از همراهان و عشق و علاقه‌ی وافر و مثال زدنیِ خودِ خیّر محترم، موافقت ایشان را برای احداث یک مجموعه‌ی بزرگ ورزشی جلب کرد و دستور پیگیری‌های اولیه پروژه به آقای اکبری داده شد.
اکبری که در آستانه‌ی محقق شدن بزرگ‌ترین آرزوی خدمت‌رسانی‌اش به جوانان شهر بود، پس از بازگشت از امارات، ضمن مژده دادن به همفکران خود، موضوع را برای بزرگان و دست‌اندرکاران ورزش گراش تشریح کرد. سپس سریعا شروع به مکان‌یابی نمود. در جلسه‌ای که با حضور تنی چند از دست‌اندرکاران ورزش گراش همانند آقای عبدالرضا افشار تشکیل شد، تعدادی موافقِ احداث مجموعه در بیرون از شهر، یعنی محل فعلی که آن زمان بیابان و بدون وجود تاسیسات شهری و غیره بود، بودند و عده‌ای مخالف این امر. اما نگاه به دوردست‌ها و نیاز آیندگان به اماکن بزرگ‌تر و خارج از محدوده ترافیک شهری، موضوعی بود که در ذهن اکبری نقش بسته بود و خود را ملزم به اجرای آن می‌دانست.
سرانجام در تابستان ۷۸ و طی مراسمی که برای تجلیل از خیّر فرهنگ‌دوست، دکتر محبی، تدارک دیده بود، با دعوت از مهندس هاشمی‌طبا، معاون وقت ورزشی ریاست جمهوری؛ دکتر حسام، مدیر کل ورزش؛ و تنی چند از مسئولین و بزرگان منطقه و شهر، کلنگِ احداث پروژه‌ی بزرگ ورزشی دکتر محبی در زمینی به مساحت ۱۰۵ هزار متر مربع بر زمین زده شد. در زمستان همان سال، عملیات فونداسیون آن با تلاش نماینده‌ی خیِر، حاج اسدالله فانی لاری، آغاز شد.
کارهای اجرایی و عملیات ساخت به خوبی و با سرعت جلو می‌رفت و به حدود بیش از ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی، از قبیل حصارکشی کل مجموعه، تسطیح و آماده‌سازی زمین فوتبال و احداث سالن بزرگ و چند منظوره‌ی ۳ هزار نفری با نصب اسکلت فلزی، سکوگذاری و مسقف کردن سالن پایان یافته بود. اما با عدم تخصیص بودجه کافی، به دلیل نداشتن دسترسی به خیّر محترم به علت سفرهای مکرر استعلاجی ایشان به کشورهای اروپایی، ساخت پروژه در حدود سال ۸۷ تقریبا متوقف شد.
طی این سال‌ها بود که به دلیل وخامت حال دکتر محبی، اکبری به اتفاق دکتر خدابخش، مدیرکل وقت، و مهندس کامیاب با سفر به دبی و با رایزنی‌های حاج حسن سراجی و دوستان و همکاری نماینده خیّر محترم، مالکیت مجموعه‌ی ورزشی محبی به صورت رسمی و قانونی به اداره کل تربیت بدنی فارس (تربیت بدنی گراش) واگذار گردید تا بتوان از طریق بودجه‌های کشوری، هر چه سریع‌تر پروژه تکمیل و آماده بهره‌برداری شود.
بنا به درخواست تربیت بدنی گراش و با پیگیری‌های مکرر علی‌اصغر حسنی، نماینده وقت شهرستان‌های لارستان، خنج و گراش در مجلس شورای اسلامی، این پروژه علی‌رغم وجود مشکلات کشور و کمبود بودجه به دلیل تحریم‌های گسترده‌ی بین المللی در ردیف بودجه قرار گرفت. با اولین بودجه با مبلغی حدود ۱۵ میلیارد ریال در سال ۹۲ و ۹۳، کار تکمیل پروژه بزرگ محبی از سر گرفته شد و اکبری خوشحال از پایان وقفه‌ی حدودا پنج‌ساله، به سرعت شروع به کار کرد. سقف سالن را که به دلیل عدم تکمیل دیوارچینی‌ها و وقفه به شدت تخریب شده بود، تعویض کرد و کف‌سازی و موزاییک کف، سرامیک سکوها، تعبیه و نصب سیستم سرمایشی و گرمایشی سالن، ساخت و نصب در و پنجره‌های ورودی سالن و تکمیل رختکن‌ها و سرویس‌های بهداشتی و انشعاب برق به انجام رسید. اکبری چنان سرگرم امور مجموعه بود که طی بازدیدی میدانی از پروژه، در چاه نیمه‌تمامی که در داخل محوطه سرویس‌ها قرار داشت سقوط کرد و چیزی نمانده بود که جانش را نیز بر روی این موضوع از دست بدهد.
سرانجام اکبری پس از ۳۲ سال خدمتی مثال‌زدنی، سکان مدیریت ورزش گراش را به جوانی ورزش‌دوست سپرد و از مسئولیت کناره‌گیری کرد. احمد حسن‌نژاد، مدیر جدید ورزش و جوانان گراش، نیز راه اکبری را برای هر چه زودتر تکمیل کردن پروژه پیش گرفت و از بخت خوش وی، فرمانداری دلسوز نیز همراه خود یافت. اما اکبری با وجود نداشتن مسئولیتی رسمی در اداره ورزش و جوانان، همچنان امور مجموعه را رصد می‌کند. تا اینکه تابستان ۹۵ اکبری باخبر می‌شود که بر اساس برداشت‌هایی از برخی مصوبات دولت مبنی بر فروش املاک بلااستفاده در جهت تکمیل پروژه‌های ناتمام، تصمیم به فروش حدود ۸۰ درصد از زمین‌های مجموعه را دارند تا با این بهانه که با این مبلغ می‌توان سالن را تکمیل کنند، مجموعه را محدود کنند. لذا با در جریان گذاشتن به موقع فرماندار و معاون فرماندار، آقای قاسم فرسوده، وارد رایزنی‌های گسترده با اداره کل می‌شود و تا این که موفق می‌شوند موضوع فروش را منتفی کنند.
در ادامه نیز حسن‌نژاد با کمک اکبری و رایزنی‌های مکرر فرماندار محترم، معاونت سیاسی فرماندار، دکتر محمدی، و همکاری خوب دکتر کامیاب که این بار در کسوت مدیرکلی همیار ورزش گراش بود، موفق به تخصیص بودجه‌ای ۱۵ میلیارد ریالی برای تکمیل سریع‌تر پروژه شد. کارها به سرعت پیش می‌رود تا شاید بتوان تا قبل از اینکه مجموعه ورزشی محبی به سن ۱۸ سال تمام برسد، بهره‌برداری از آن شروع شود. بهمن ماه ۹۶ مجموعه ورزشی محبی دقیقا ۱۸ ساله می‌شود و این همان تاریخی است که مدیر کل محترم ورزش و جوانان فارس نوید افتتاح و بهره‌برداری‌اش را به جوانان ورزشکار شهر داده است.
در این کشور پهناور بسیار بودند مدیران و مسئولانی که راحت جان را به زحمت خدمت ترجیح می‌دادند، اما شعار خدمت‌گزاری را جار می‌کشیدند. دردهای امروز کشور از سوی همین مدیران است. اما درود خداوند بر همه‌ی آنانی که برای این مرز و بوم صادقانه تلاش کردند و بی مزد و منت خدمت کردند. پاک زیستند و پاک ماندند. بسیارند خدمت‌گزارانی که همچون اکبری گمنام و بی نام و نشان ماندند. آنها خدمتگزاران واقعی هستند.
با مردم پاک و اهل و عاقل آمیز
وز نااهلان هزار فرسنگ گریز
ار زهر دهد تو را خردمند، بنوش
ور نوش رسد ز دست نااهل، بریز
حکیم عمر خیام
