هفت‌برکه (گریشنا): نوره نظامی، ورزشکار گراشی، پس از کسب مقام سوم در مسابقه نخبگان جهان ترکیه در رشته ایساتیس، آن‌قدرها هم خوشحال نیست. او عقیده دارد: «پیروزی زمانی به آدم می‌چسبد که بارها برایش زمین خورده باشی و با انگیزه و تلاش از جایت بلند شده باشی.»
او در سی سال زندگی‌اش، رشته‌های مختلف ورزشی را تجربه کرده و در بیشتر آن‌ها موفق به کسب مقام شده است، آن هم در شرایطی که حمایت مسئولین و اداره ورزش و جوانان از ورزش زنان در شهر کم‌رنگ است.
نوره نظامی متولد بیستم آبان ۱۳۶۶ در حال حاضر دانشجوی رشته تربیت بدنی است. او ورزش را از نوجوانی و حدود سال ۱۳۷۸ شروع کرد. اولین رشته‌ی ورزشی او والیبال بود و بعد به سراغ آمادگی جسمانی و ایروبیک و رشته‌های دیگر رفت.
در طی ۱۷ سال فعالیت ورزشی در چه رشته‌هایی کار کرده‌اید؟
تمام این رشته‌ها را کنار خانم پالایش بودم و با او ورزش را شروع کردم، به دلیل کسب اسم، رسم و کلاس و یا رقابت، ورزش را شروع نکردم. دلیل آن یک علاقه درونی بود که هیچ وقت نمی‌توانم آن را رها کنم. بعد از آن در کنار خانم حق‌بین رشته بستکبال را شروع کردم و در کنار او به ورزش علاقه‌مند شدم و فهمیدم ورزش چیست و عشق به ورزش پیدا کردم.
درکنار آن کنگ‌فو هم کار کردم. خانم بذله مربی‌ام بود. در کنگ‌فو هم دو سه بار مقام استانی آوردم. قهرمانی و حتی برای اردوی تیم ملی کشوری هم انتخاب شدیم من و خانم حیدری، که به دلیل این که آن موقع از ورزش بانوان هیچ حمایتی نمی‌شد، نرفتیم و ادامه ندادیم.
فوتسال هم کار کردم. چند سالی در رشته‌ی فوتسال بودم. عضو تیم هم بودم و خانم سمیه پورشمسی مربی‌ام بود. اگر بخواهم بگویم من در تمام رشته‌ها بودم. رشته شنا هم از روزی که گراش فعال شده می‌رفتم و فعالیت داشتم. اما در تمام این رشته‌ها تنها یک تا دو سال کار کردم. رشته‌ی اصلی من که در آن فعالیت دارم و در آن مصمم بودم، همان آمادگی جسمانی و ایروبیک و بستکبال بود و مربی‌گری آن را گرفتم که خودم مربی تیم بودم و کلاس به راه می‌انداختم.
بعد به دبی رفتم و بسکتبال را کنار گذاشتم. دلیل اصلی رفتنم این بود که در گراش به کار ما اهمیت نمی‌دادند و حمایت نمی‌کردند. با خودم می‌گفتم این همه مدت اینجا هستم، اما اتفاقی که نمی‌افتد. کلا از اینجا که به دبی سفر کردم از فعالیت‌های ورزشی در گراش دست کشیدم. مثلا مسئول هیات بستکبال و مسئول هیات بانوان بودم. آن زمان تقریبا همه چیز را کنار گذاشتم و چند سالی از ورزش گراش دور شدم.
هر زمان به گراش برمی‌گشتم، در باشگاه امید مربی‌گری می‌کردم. من تا الان هر کاری که کردم حقوقی نگرفتم و تنها از روی عشق و علاقه خودم ورزش می‌کردم. حالا هم یک سال و چند ماهی است که در باشگاه فروزان مشغول به کار هستم.
در دبی فعالیت ورزشی داشتید؟
در دبی هم عضو تیم باشگاه ایرانی بودم. تقریبا دو سال و نیم تا سه سال موفق به کسب مقام تیمی امارات در رشته بستکبال شدیم.
دلیلتان از شاخه به شاخه پریدن و انتخاب رشته‌های مختلف ورزشی به مدت کوتاه چه بود؟
دلیل تنوع در رشته‌هایی که انتخاب می‌کردم این بود که کلا من به ورزش خیلی علاقه دارم. من به همه ورزش‌ها علاقه دارم و هیچ رشته‌ای نیست که من بگویم از آن خوشم نمی‌آید. و دلم می‌خواست کلا از همه ورزش‌ها سر در بیاورم. حیف که فرصت نیست و نمی‌شود همه رشته‌ها را تجربه کنم. آدم تنها می‌تواند یک سرکی بکشد ولی نمی‌توان در همه رشته‌ها موفق شد، یعنی فرصتش نیست، وگرنه کسی نیستم که از عهده آن بر نیایم. تا الان هم به خاطر همین بوده که در همه رشته‌ها بودم. شاید اگر یک رشته را دنبال می‌کردم تا در همان رشته پیشرفت کنم خیلی زودتر به موفقیت و کسب مقام می‌رسیدم. اما به هر حال از بین رشته‌ها آمادگی جسمانی رشته‌ای است که خیلی به آن علاقه‌مندم چون رشته‌ی پایه است و همه رشته‌ها زیرمجموعه آن است. الان هم روی آمادگی جسمانی و بدنسازی و شاخه‌های آمادگی جسمانی تمرکز دارم. سعی میکنم هرازگاهی شنا بروم. به این خاطر دوست داشتم در تمام رشته‌ها باشم که با همه رشته‌ها آشنا شوم. واقعا هر رشته‌ای شاید از دور نگاه کنی بگویی این چیست حالا، همش یک شکل است و یا آسیب می‌زند ولی تا زمانی در رشته‌های مختلف فعالیت نداشته باشی نمی‌دانی هر رشته‌ای شور و شوق خودش را دارد.
در حال حاضر مشغول چه فعالیتی هستید؟
در حال حاضر در اردوی کشوری آمادگی جسمانی هستم و مربی باشگاه فروزان.
ایساتیس آشنایی ندارند توضیح دهید اساتیس چه نوع رشته‌ای است؟
من خودم تقریبا یک سال است که می‌فهم اساتیس چیست اسمش را شنیده بودم ولی هیچ وقت پیگیر نشده بودم که چه رشته‌ای است چون زیر مجموعه آمادگی جسمانی نیست و دلیل اصلی من برای شرکت در این مسابقه این بود که می‌خواستم با این رشته آشنا شوم.
او اسپرت که در لاتین بدان original persian sport گفته می‌شوند به معنای ورزش پارسیان اصیل است که در صنعت ورزش‌های امروزی جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده هست و در اندک زمان بوجود آمدن خود توانسته جای خود را در شورای ملی المپیک، دهکده بازی‌های آسیایی،فدراسیون‌های مختلف باز کند.
او اسپرت شامل چهار بخش مختلف ذهنی، مبارزه‌ای، هنری و ساحلی است که در هر بخش هنرجو را مجبور به آموختن چندین مهارت متفاوت می‌کند. ایساتیس نام قدیمی شهر یزد است که در محل کنونی قرار نداشته است ایساتیس همان مهارت‌های ناموزون و یکی از رشته‌های هنری او-اسپرت است که دارای دو بخش انفرادی و تیمی با ابزار و بدون ابزار می‌باشد و با استفاده از بازی قدیمی لی لی و مهارت‌های تعادلی و هنری همراه با موسیقی ایرانی ساخته شده است.
چطور با این رشته آشنا شدید و از کی شروع به کار کردید؟
تقریبا یک سال قبل یک همایش ایساتیس- اَُ اسپرت در لار برگزار کردند و از باشگاه‌ها دعوت شد برای شرکت ما هم چند طراحی کردیم و رفتیم ولی ما با اسم رشته بادی‌ریتم رفتیم چون گفتند اشکالی ندارد هر کسی ایساتیس ندارد می‌تواند بادی‌ریتم کار کند. از این همایش خیلی استقبال شد حدود چهارصد نفر تقریبا از گراش شرکت کردند و آمدند برای تماشا و حدود هشتصد نهصد نفر سالن خودش مملو از جمعیت بود ما رفتیم و مسابقه دادیم.
خانم نوروزی، مسئول او اسپرت استان فارس در این همایش حضور داشت کار من را که دید خوشش آمد آنجا با ایساتیس آشنا شدم. خانم نورزوی آمد کنارم و گفت شما اگر بیایید در ایساتیس موفق می‌شوید و قول می‌دهم سریع پیشرفت می‌کنید و من زیاد جدی نگرفتم واز آن دسته آدمهایی نیستم که تا کسی چیزی گفت بگویم آره نباید این فرصت را از دست بدهم. تقریبا چند ماهی گذشت یک کارگاه ایساتیس به میزبانی باشگاه فروزان در گراش برگزار کردیم که خیلی خوب هم برگزار شد و استقبال هم شد و تا حدودی باشگاه‌های دیگر و ورزشکاران گراشی از ایساتیس سر درآوردند. و فهمیدن او اسپرت و ایساتیس چیست.
یعنی خودتان ایستاتیس را به گراش آوردید؟
بعد از من را مسئول هیات ایساتیس کردند و آقای فروزان هم مسئول هیات او اسپرت آقایان شد. تقریبا دو ماه قبل خانم نوروزی تماس گرفت و گفت یک ایستاژ در شیراز قرار است برگزار شود. استاد سلیمانی، مسئول او اسپرت بانوان کشور قرار است بیاید و این ایستاژ و کلاس را برگزار کند حتما بیا و از دست نده تشویق کرد که بروم و روز بعد از آن نیز در شیراز مسابقه بود و کلاس مربی‌گری هم برگزار می‌شد. با شرکت در این برنامه ایستاژ دو ستاره و ایستاژ مربی‌گری را هم گرفتم و مسابقه روز بعدش هم به اصرار خانم نوروزی شرکت کردم با این که خیلی آمادگی نداشتم و تمرین نداشتم یک طراحی انجام دادم و شرکت کردم خوبی ایساتیس به این است که باید طراحی‌ات خوب باشد که من در این موضوع مشکلی نداشتم و همیشه خودم آهنگ‌های ورزشی‌م را طراحی میکنم تا این که از روی فیلم و یا کلیپ کپی کنم یعنی تا جایی که بتوانم خودم می‌سازم به خاطر همین آماده بودم و خیلی حرکات آماده داشتم که باید کمی تغییر می‌دادم که بشود ایساتیس.
دو روز فرصت داشتم تمرین کردم و در مسابقه شرکت کردم که دوم شدم. خانم سلیمانی رئیس او اسپرت بانوان کشور گفتند شما انتخاب شدی برای مسابقات ترکیه اگر صد در صدی می‌آیی باید خبر بدهی تا در اردوی تیم ملی هم شرکت کنی. این را هم که گفتند باز هم زیاد جدی نگرفتم و گفتم نمی‌شود به این زودی آدم تا اینجا پیش برود. خودم دو دل بودم با خانواده و بقیه که صحبت کردم همه تشویق کردند به خصوص بچه‌های باشگاه که اصرار می‌کردند برو حداقل تجربه کسب می‌کنی بالاخره شرکت کردم و اردوی کشوری هم رفتم در همدان تقریبا ۳ روز آنجا بودم تمرین کردم و آنجا هم طراحی کردیم و آمدیم گراش و تصمیم به رفتن گرفتم و گفتم تجربه اولم است اصلا از باخت نمی‌ترسم و اصلا ناراحت نمی‌شوم و برعکس قوی‌ترم می‌کند. در هر رشته‌ای زود مقام بیاورم هیجان‌زده‌ام نمی‌کند. با این که در ترکیه بودم و مسابقات نخبگان داشتم باز هم زود به این مرحله رسیدم شوق و اشتیاقی که باید داشتم نداشتم. از باخت نمی‌ترسم با باخت سعی میکنم مشکلم را ببینم و این به من روحیه می‌دهد.»
در خواست شما از مسئولین؟
درخواستم از مسئولین کسانی که اهمیت می‌دهند به ورزش این است برای خانم‌ها در ورزش بیشتر اهمیت دهند مخصوصا به یک محیط سر باز، پارک یا محوطه ورزشی مخصوص بانوان نیاز است که راحت در طول شبانه روز حداقل پیاده‌روی معمولی انجام دهند.
پیشنهاد شما به زنان گراشی؟
پیشنهادم برای خانم‌ها این است در گوشه‌ای از زندگی وقت و کارشان بیشتر به ورزش اهمیت بدهند من به هر کسی می‌رسم می‌گویم ورزش کنید و ادامه دهید. نزدیکترین باشگاه برای خودتان انتخاب کنید هر کسی بخواهد ورزش کند از هر سنی می‌تواند شروع کند. هر کسی در هر سنی می‌تواند موفق باشد به این شرط که به سن و شرایط و قیافه، اهمیت ندهد. ما در یکی از مسابقات خانمی چهل ساله همراهمون بود، شاید بعضی‌ها چاق بودند ولی مقام می‌آوردند برای پیشرفت این چیزها ملاک نیست کسی که می‌خواهد در هر سنی می‌تواند پیشرفت کند می‌تواند موفق باشد و چه بهتر به ورزش با دید به دست آوردن مقام و رقابت کردن نگاه نکنیم به عنوان یک وسیله برای کسب سلامتی و روحیه ورزش کنیم هدف این باشد نه این که اگر بهش نرسیدیم اذیت شویم و اگر اتفاقی افتاد بگوییم دیگر نمی‌رویم. آدم از تمام وجودش بخواهد که برود ورزش کند.
از بین خانم‌ها کسانی که دلشان می‌خواهد در ورزش پیشرفت کنند مخصوصا در رشته آمادگی جسمانی، ایروبیک، بدنسازی، به مراحل بالاتری برسند و یا حتی به مرحله مربی‌گری برسند من در خدمتشان هستم تا از هر طریقی که از عهده‌ام ساخته است کمک و راهنمایی‌شان کنم. به شرط این که با تمام وجودشان بخواهند ورزش کنند و یک ورزشکار واقعی باشند و به دنبال حواشی و چیزهای دیگر نباشند.
