هفت برکه (گریشنا): برای برخی از والدین و حتی مسئولان مدارس، انجمن اولیا و مربیان یعنی پول، اما سه نفر از کسانی که چندین سال است که به عنوان نماینده منتخب اولیا در شورای آموزش و پرورش حضور دارند معتقدند مدارس گراش از نظر سخت‌افزاری در وضعیت به نسبت مطلوبی است و حالا نویت این است که والدین در مسائل آموزشی و تربیتی مدارس مشارکت فعال‌تری داشته باشند.
حسین افشار، دکتر مرتضی فتحی و حمید پورکریمی سه نفری هستند که به عنوان نماینده والدین دانش‌آموزان در شورای آموزش و پرورش گراش عضو هستند. به مناسبت هفته پیوند اولیا و مربیان از آن‌ها در مورد نقش انجمن اولیا و مربیان در مدارس گراش و نقش شورای آموزش و پرورش در مدیریت شهرستان پرسیدیم.
مسئولین، انجمن را سیاهی لشکر می‌بییند
حسین افشار با بیست و پنج سال سابقه‌ی عضویت در انجمن اولیا و مربیان و شورای آموزش و پرورش عقیده دارد: «من فکر می‌کنم مسئولین و مدارس، انجمن و شورای آموزش و پرورش را به عنوان سیاهی لشکر می‌بیند و در نهایت خود مسئولین تصمیم می‌گیرند چه کاری باید انجام شود و اگر جایی نیاز است که امضای اعضا را داشته باشند می‌گذارند روی دوش شورای آموزش وپرورش که اگر مشکل حل نشد خودشان زیر سوال نروند.»
حسین افشار دو دختر و یک پسر دارد که در مدارس همه آن‌ها عضوانجمن بوده است. افشار معتقد است باید نقش انجمن‌های مدارس خیلی بیشتر از این باشد: «در گراش برای انجمن‌های اولیا و مربیان جایگاه رسمی‌ای تعریف نشده است در حالی که در کشورهای دیگر انجمن می‌تواند مدیر یا معلم انتخاب کند و یا تغییر دهد می‌تواند در روند آموزشی به مدیر و معلم کمک کند و برنامه بدهد متاسفانه در گراش تنها در زمینه اقتصادی ما را حلال مشکلاتشان می‌دانند. هر چند یکی دو سالی است که سعی می‌کنیم در بخش آموزش هم دخالت و پیگری داشته باشیم. من در لار هم عضو انجمن مدرسه شاهد بودم. آن‌جا جلسه که می‌گیرند بسم الله که گفتند بیشتر دغدغه‌شان بنیه‌ی علمی دانشآموز است نه بحث‌های عمرانی یا تاسیسات. ولی متاسفانه در گراش به این شکل نیست و بیشتر مسائل مالی از قبیل برگزاری اردو و پذیرایی و … مد نظر است اما اخیرا کمی دیدگاه عوض شده است.»
او با اشاره به این موضوع که تا پیش از این اولیا دخالت کمتری در امورات مدرسه داشتند و در تصمیم‌گیری‌ها کمتر شرکت می‌کردند، می‌گوید:«یکی دو سالی است که مردم روشن‌تر شدند و در امورات مدرسه و در تصمیم‌گیری‌ها دخالت می‌کنند. خیلی‌ها چون در جریان ارتباط من با آموزش و پرورش هستند می‌آیند و مشکلاتشان را با من مطرح می‌کنند و ما هم مشکلات آن‌ها را پیگیری می‌کنیم. گاهی اوقات خود مدارس نمی‌گذارند اولیا و انجمن از مشکلات مدرسه باخبر شود و دخالت کند و مشکلات را پنهان می‌کردند و ما از بیرون می‌شنویم که این چنین مشکلی وجود دارد.»
او گله‌ی دیگری نیز دارد و می‌گوید:« برای من فرق نمی‌کند که جایی مسئولیتی داشته باشم یا نداشته باشم هر کمکی از من بربیاد بعد از سرکشی از مدارس به صورت مستقل و بی‌چشمداشت و بدون نیاز به دیده شدن انجام می‌دهم مثلا در حال حاضر روی دیوار مدرسه ام‌البنین(س) عکس شهدای ده تن را می‌کشیم که با پیگیری خودم است.»
والدین باید در کار آموزشی دخالت بیشتری داشته باشند
از افشار می‌خواهیم از وظایف انجمن اولیا و مربیان برای ما بگوید: «کمک به مدرسه در تمام زمینه‌ها از جمله مشکلات آموزشی، تربیتی، مالی، فرهنگی، عمرانی.»
می‌پرسیم اگر ارتباط بین مسئولین و انجمن بهتر باشد چه تاثیری روی پیشرفت سطح آموزشی شهر دارد؟ او در جواب گفت: «خیلی تاثیر دارد در مراسمی که امروز در مدرسه ابتدایی شاهد داشتیم به عنوان مسئول گفتم الان در سطح مدارس کارهای عمرانی نیاز نیست باید برویم سراغ فاز آموزشی و فرهنگی، چرا که واقعا نیاز داریم مثلا رئیس آموزش و پرورش وارد مدرسه‌ای می‌شود که دویست دانشآموز دارد حتی یکی از آن‌ها هم سلام نمی‌کند این‌ها درد است و می‌بایست کار فرهنگی در خانواده و مدرسه صورت گیرد»
افشار از پیگیری خود برای گسترش فعالیت‌های فرهنگی مدارس می‌گوید: «من برای این موضوع برنامه دارم قرار است از حاج آقایی به اسم حاج آقا عسکرپور که در شبکه پویا فعال است دعوت کردیم تا ماهی دو روز از قم با پرواز بیاید گراش سرکلاس بچه‌ها برود و با خانواده‌ها صحبت کند و تاکیدش روی موضوعات فرهنگی و آداب اجتماعی باشد اولین جلسه اواخر هفته آینده برگزار می‌شود. یا الان یکی دو سالی است که بحث فرهنگ ترافیک را در مدارس کار می‌کنیم که فردا بچه‌ها بزرگ شدند مثل ما بی‌قانون نباشند. برای اجرای این کارهای ابتکاری هزینه را خودم جمع‌آوری می‌کنم و پیگیری آن را انجام می‌دهم و همه این‌ها از روی علاقه است. من نمی‌توانم مدرسه بسازم ولی این کاری که از دستم ساخته است را انجام می‌دهم.»
انجمن در مدرسه، شورا در اداره
او در جواب به این سوال که فرق انجمن اولیا و مربیان و شورای آموزش و پرورش شهرستان چیست؟ می‌گوید:« انجمن اولیا و مربیان در همه مدارس وجود دارد. در جلسه‌ای نمایندگان انجمن اولیا و مربیان دور هم جمع می‌شوند و آن‌جا انتخاباتی برگزار می‌کنند. اول مشکلات مطرح می‌شود و بعد کسانی که می‌خواهند عضو شورای آموزش و پرورش باشند نامزد می‌شوند و بعد از انجام رای‌گیری نفرات اول تا سوم انتخاب می‌شوند. این‌های نمایندگان اولیا دانش‌آموزان در شورای آموزش و پرورش هستند.»
شورای آموزش و پرورش نهاد هماهنگی بین ادارات مختلف در بحث‌های آموزشی است. افشار می‌گوید: «فرماندار رئیس شورای آموزش و پرورش است و مدیر آموزش و پرورش نائب رئیس شورا است. امام جمعه، بهداشت، سه نفر نماینده از مقاطع تحصیلی و شهردار اعضای اصلی شورای آموزش و پرورش هستند که حتما هم باید خودشان حضور داشته باشند. مثلا نرخی می‌خواهند مصوب کنند برای اجاره مدرسه ،شورای آموزش و پرورش رو موظف به تصمیم گیری می‌کنند. اما شورای اولیا و مربیان در هر مدرسه از بین والدین دانش‌آموزان و مسئولین مدرسه با انجام انتخابات تعیین می‌شوند.»
هانیه دختر بزرگتر او دوره ابتدایی را در مدرسه آشفته، راهنمایی مدرسه فاطمه‌الزهرا(س)، و دبیرستان را در مدرسه ام‌البنین درس خوانده است. زهرا مقطع ابتدایی را در مدرسه آشفته تحصیل کرده و سال اول راهنمایی را در مدرسه امام حسن عسکری(ع) گذرانده است. افشار مدرسه شاهد لار را برای گذراندن سال دوم و سوم مقطع راهنمایی زهرا انتخاب کرده است. زهرا برای گذراندن مقطع دبیرستان بعد از دادن آزمون سهمیه نمونه دولتی لار را گرفت. پسرش حسام در کلاس پنجم مدرسه شاهد مشغول تحصیل است.
افشار می‌گوید:«من چند سال سابقه عضویت در انجمن مدارس لار هم داشته‌ام و با توجه به این تجربه فکر می‌کنم به بحث آموزش در لار بیشتر اهمیت داده می‌شود. و کیفیت تدریس بهتر است و از طرفی روی مدارس در گراش نظارت کمتری وجود دارد. تا جایی که در جریان هستم حتی بعضی از مسئولین آموزش‌وپرورش گراش نیز فرزندانشان را به لار فرستاده‌اند. باید تلاش شود تا گراش نیز در بحث آموزشی و تربیتی به سطحی برسد که دیگر کسی تمایل به ادامه تحصیل در شهرهای اطراف نداشته باشد.»
او در جواب به این سوال که با کدام انجمن همکاری بیشتری داشته است، گفت: «برای من مهم نیست که در کدام انجمن باشم هر جایی که از من درخواست شود من معمولا سعی می‌کنم بپذیرم.»
دکتر فتحی: نظارت بر مدارس ضعیف است
دکتر فتحی که در حال عضو شورای اسلامی شهر گراش است. سابقه چهار سال حضور در شورا آموزش و پرورش را نیز دارد، دغدغه‌های دکتر فتحی در راستای شغل او خواسته‌های بهداشتی است: «مهم‌ترین خواسته‌های اولیا از انجمن اولیا و مربیان و شورای آموزش و پرورش ارتقا آموزشی است. در این زمینه امسال دبیران بهتری وارد مدارس شده‌اند. ما نمایندگان اولیا در شورای آموزش وپرورش هستیم. از طرف دیگر تغذیه سالم از دغدغه‌های ما در مدارس بوده ولی کاملا اصلاح نشده است، هر چند گام مثبت برداشته شده اما کافی نیست مثلا استفاده از نخود،آش ونان سنگک، نان پنیر وگردو و…حذف فلفل، نوشابه و آبمیوه از مدارس از اقداماتی که باید انجام شود.»
او وظایف انجمن و شورا را لیست می‌کند و ادامه می‌دهد:«ارتقا آموزش و رسیدگی به شکایات اولیا، بهداشت و کمک سخت افزاری در راستای کمبودها از وظایف ما محسوب می‌شود.»
او برگزاری مراسم گرامیداشت کنکور‌ی‌ها و دعوت از کارشناسان را مهم‌ترین فعالیت انجمن و شورا برای شهر می‌داند و می‌گوید: «با وجود تمام فعالیت‌هایی که انجام می‌شود از عملکردها راضی نیستم و نظارت بر مدارس ضعیف است.»
دکتر فتحی چهار پسر به نام‌های حسین، کوروش، علی و سروش دارد. پسران او دوره ابتدایی را در مدرسه پیام‌آوران، دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه شاهد و دوره دبیرستان را در مدرسه محبی گذرانده‌اند.
او در طول این مدت با انجمن مدرسه پیام آوران و سال گذشته با مدرسه راهنمایی شاهد همکاری بیشتری داشته است. فتحی عقیده دارد محل تحصیل مهم نیست و فرقی ندارد دانش‌آموزان در لار یا گراش درس بخوانند نحوه تدریس و تحصیل مهم است.
حمید پورکریمی: خود اولیا هم باید بیشتر تلاش کنند
حمید پورکریمی نیز چهار سال در انجمن فعال بوده است او صحبت‌های همکارش افشار را تایید می‌کند و می‌گوید: «به نظر من کسی که مسئول جایی شد باید تلاش کند و توقعات را برآورده کند. من فکر می‌کنم گراش از لحاظ فرهنگ و آموزش نسبت به لار و اوز ضعیف‌تر است و روی این موضوع کار نشده است انجمن و اولیا زیاد پیگیر درس دانش‌آموزان نیستند و در بخش علمی و فرهنگی می‌لنگیم. اما در بخش سخت افزاری خوب هستیم.»
او در جواب به این سوال که چه کار کنیم که این روال ادامه نداشته باشد؟ گفت: «از سال قبل که آقای رضایی رئیس آموزش و پرورش شده‌اند، کارهای مثبتی زیادی انجام شده است زمان آقای مهروری هم خیلی خوب بود اما رئیس‌ها که عوض شدند یکی دو سالی اداره آموزش و پرورش کاملا افت کرد اما حالا از عملکرد آقای رضایی راضی هستیم. از طرفی خود اولیا دانش‌آموزان هم در زمینه علمی و فرهنگی باید تلاش بیشتری کنند و تنها از مدرسه و آموزش و پرورش متوقع نباشند.»
حمید پورکریمی دو دختر دارد که هر دوی آن‌ها در مدرسه‌ی ابتدایی فرهنگ مشغول تحصیل هستند. زهرا کلاس پنجم و اطهر کلاس دوم است. او در جواب به این سوال که آیا در مقاطع بعد نیز دخترهایش را در مدارس گراش ثبت‌نام می‌کند یا نه؟ گفت:« اگر مدرسه خوب و باکیفیتی مثل مدرسه فرهنگ باشد. بله.، من قصد داشتم بچه اولم را به لار بفرستم اما چون فهمیدم مدرسه فرهنگ مدرسه‌ی خوبی است منصرف شدم.»
چون دختر خواهرم در مدرسه شاهد درس می‌خواند و پدرش در دبی مشغول به کار است چهار سال عضو انجمن اولیا و مربیان مدرسه شاهد بودم و دو سال مدرسه فرهنگ اما با مدرسه فرهنگ همکاری بیشتری داشته‌ام.
او در طی چهار سال تجربه عضویت در انجمن اولیا و مربیان مدارس مختلف گراش عقیده دارد در بین مدارس دخترانه مدرسه فرهنگ و در بین مدارس پسرانه مدرسه شاهد از سطح بسیار خوبی برخوردار هستند و می‌گوید:« دلیل این موضوع این است که این دو مدرسه مدیر و دبیران خوبی دارد و اولیا توجه و رسیدگی ویژه‌تری به دانش‌آموزان دارند مثلا مدرسه فرهنگ تاکید روی سطح علمی است. مسئولین باید بیشتر رسیدگی کنند به خصوص روی مدارس دولتی.»
پورکریمی از جمله وظایف اعضای انجمن را رسیدگی به مشکلات مدارس می‌داند و عنوان می‌کند: «به مدرسه‌ها که سر می‌زنم بعضی مدارس خیلی کمبود دارند مثلا نماز‌خانه یکی از مدارس سانترال ندارد یا مدرسه دیگر آب‌سردکن ندارد. من نمی‌گویم همه دانش‌آموزان وضعیت اقتصادی خوبی دارند اما حداقل ده نفر در شرایط مناسبی هستند که بتوانند کمک کنند و به مدرسه رسیدگی کنند. و ما باید با خیرین ارتباط داشته باشیم. دانش‌آموزانی بی‌بضاعتی هستند که استعداد خوبی دارند و بدون شک می‌توانند در آینده باعث افتخار شهر باشند باید از این افراد حمایت شود اگر بخواهیم جامعه و آینده را بسازیم باید از الان شروع کنیم.»
پورکریمی از وضعیت مشارکت اولیا در انجمن اولیا و مربیان راضی نیست و در پایان می‌گوید: «فعالیت انجمن اولیا و مربیان ضعیف است. انجمن که تشکیل شد بیشتر اعضا در جلسات شرکت نمی‌کنند. مثلا من در انجمن چند مدرسه که هستم بیشتر خودم پیگیر هستم و بقیه اعضا از جمله خانم‌ها در جلسات حضور پیدا نمی‌کنند. خانم‌ها که فعالیتی ندارند و آقایان هم اصلا به مدارس نمی‌آیند چه برسد که عضو انجمن شوند.»