هفت‌برکه (گریشنا): پست از قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین انواع ابزار ارتباطی بین مردم یک شهر یا کشور با ساکنان دیگر شهرها و مناطق جهان است. برای همه ما بارها اتفاق افتاده است که برای ارسال نامه به اداره پست مراجعه کرده باشیم، از نظر همه ما شاید ارسال و توزیع مرسولات پستی کار بسیار ساده‌ای به نظر برسد. امروز هفدهم مهرماه، به مناسبت روز جهانی پست، به اداره پست شهرستان گراش سری زدیم تا از نزدیک با سه تن از پستچیان شهر گراش صحبت کنیم و از روند کار و مشکلات مرسوم در توزیع و ارسال مرسولات پستی بیشتر بدانیم.
اقبال: کمبود نیرو مهم‌ترین مشکل اداره پست گراش است
نواز اقبال یکی از قدیمی‌ترین پستچی‌های اداره پست شهرستان گراش، که از سال ۸۷ در این اداره مشغول به کار است، می‌گوید: «من از سال ۸۷ در اداره پست گراش مشغول هستم. تا سال ۹۱ پستچی بودم، و به دلیل مشکلی که برای زانویم پیش آمد، دیگر قادر به رساندن نامه‌ها نبودم. در نتیجه به بخش باجه‌ها منتقل شدم و تا به امروز متصدی بخش باجه هستم.»
اقبال با اشاره به اینکه به نسبت رشد جمعیت و سیل مرسولات پستی، نیرو در اداره پست کم است، افزود: «پنج سال پیش در بخش توزیع دو نیرو بیشتر نداشتیم و هنوز هم با دو نیرو در بخش توزیع فعالیت می‌کنیم. با اینکه خود مسکن مهر الان خودش یک منطقه بزرگ به حساب می‌آید، این کمبود نیرو در اداره پست بسیار به چشم می‌آید. ما قبلا روزانه ۳۰ سیم کارت ایرانسل را توزیع می‌کردیم، ولی امروز هم با اینکه حدود دو برابر افزایش داشته‌ایم، باز هم باید با همان دو نیرو توزیع را انجام می‌دهیم، اگر مسئولین پیگیر افزایش نیرو در این اداره باشند، خیلی از کارها سریع‌تر پیش می‌رود و مردم هم کمتر گله می‌کنند. در این مورد با آقای جعفرپور، نماینده مردم گراش، لار و خنج، هم صحبت کرده‌ایم ولی به نتیجه‌ای نرسیده است. تنها دلیل اینکه نیرویی به اداره پست گراش تعلق نمی‌گیرد، نبود بودجه است؛ و طبیعی است وقتی بودجه‌ای در نظر گرفته نشود، نیرویی حاضر به همکاری نیست.»
نواز اقبال با بیان اینکه در بخش توزیع مرسولات پستی هم مشکلاتی داریم گفت: «مردم کمی کم‌طاقت شده‌اند و ما هم با این کمبود نیرو، با اینکه خارج از وقت اداری هم مشغول رساندن نامه‌های مردم به دستشان هستیم، باز هم مردم گله دارند که چرا نامه‌ها و بسته‌ها زود به دستشان نمی‌رسد. اگر پستچی امروز برای رساندن نامه به منزلی مراجعه کند و کسی نباشد که تحویل بگیرد، نامه به باجه برمی‌گردد و مردم توقع دارند که پستچی مجددا مراجعه کند. خوب برای بار دوم شاید پستچی این وقت را نداشته باشد، چون یک سری نامه جدید هم به نامه‌هایش اضافه شده است و باید برای آن‌ها هم وقت گذاشته شود. ما باز هم نگذاشته‌ایم که این کمبود نیرو کم‌کاری در پی داشته باشد و حتی بعضی روزها رییس اداره هم برای توزیع به کمک ما می‌آید، مخصوصا در این روزهایی که تعداد درخواست گذرنامه برای رفتن به کربلا زیاد شده است.»
او در پایان گفت: «زمانی ما در گراش ۲۵ هزار قبض تلفن در شهر توزیع می‌کردیم که در این چندساله همه کدپستی‌ها را حفظ شده بودم و اگر کسی می‌گفت قبضم به دستم نرسیده است، طبق کدپستی که در ذهنم مانده بود، خودم دقیق می‌گفتم که قبض را چه ساعتی و کجا گذاشتم. البته خدا را شکر که قبض‌های کاغذی جمع شده‌اند و راحت شدیم. در اداره پست جدیدا تعمیراتی را انجام داده‌ایم که خیلی بهتر از قبل شده است و همین تغییر در محیط کار برای ما خودش دلگرمی است.»
جنگجو: کدپستی منزل خود را مثل کد ملی خود حفظ کنید
قاسم جنگجو دیگر پستچی گراش است که از سال ۹۱ در اداره پست شهرستان گراش مشغول به کار است، جنگجو هم یکی از مشکلات رایج اداره پست را کمبود نیرو می‌داند و با اشاره به اینکه مردم هم در دیر رسیدن نامه‌ها کمی مقصر هستند می‌گوید: «ما از ساعت ۸:۳۰ کار توزیع را شروع می‌کنیم و تا یک ظهر بیرون از اداره هستیم، ساعت ۱ تا ۲ برای تحویل دادن نامه‌ها و بسته‌ها به مراجعه‌کنندگان به اداره برمی‌گردیم و باز هم عصر کار توزیع را از سر می‌گیریم.» او در ادامه می‌گوید: «درست است که نیرو کم داریم، ولی مردم هم در نوشتن آدرس دقیق و کدپستی صحیح می‌توانند در توزیع سریع و به موقع به ما کمک کنند.»
جنگجو با بیان اینکه ما از هر روشی در ارسال نامه‌ها استفاده کنیم، باز هم مورد کم‌لطفی از سوی مردم قرار می‌گیریم افزود: «آقای اقبال یکی از قدیمی‌ترین پستچی‌های گراش است. جالب است برای ما که اکثر کدپستی‌ها را می‌داند که متعلق به کجاست و حتی به نام چه کسی است. اگر کسی نباشد نامه را تحویل بگیرد، ما پیام ارسال می‌کنیم که برای تحویل گرفتن نامه به پست مراجعه کنند، که باز هم گله می‌کنند که چرا مجدد نیامدید و پیام ارسال می‌کنید. اگر هم پیام ارسال نکنیم، می‌گویند که وقتی در منزل نبودیم یک پیام ارسال می‌کردید که خودمان مراجعه کنیم! به هرحال با قشرهای مختلفی از مردم در شهر سروکار داریم که هرکدام گلایه‌هایی دارند.»
جنگچو توصیه‌ای هم به شهروندان دارد: «ما ابتدا آدرس را دنبال می‌کنیم و اگر نتوانستیم پیدا کنیم به سراغ کدپستی می‌رویم. کدپستی خیلی مهم است و هر منزلی هم کدپستی مخصوص به خود را دارد. در هنگام تغییر مکان، باید کدپستی منزل جدید را هم داشته باشید.»
به اینجا که می‌رسد، جنگجو با یادآوری خاطره‌ای لبخند می‌زند: «چند روز پیش نامه‌ای داشتم در خیابان بسیج که آدرس خوانا نبود و کدپستی هم نداشت، تماس گرفتم که آدرس را بگیرم، صاحب نامه گفت: آدرس که سر راست است. بیا جنب فلان جا، یک در سفید رنگ هست. من وقتی رسیدم دیدم چندین در سفید رنگ هست و خودمان هم خنده‌مان گرفت که این چه آدرس دادنی است!»
او ادامه می‌دهد: «موردهای اینطوری زیاد داشتیم. مثلا من در طول این پنج سال نامه دادگاه را که می‌برم، هر بار می‌گویند نامه‌های ما دیگر به زودی تمام می‌شود و همه نامه‌ها از طریق سیستم اعلام می‌شود. بعد از گذشت پنج سال، هنوز این اتفاق نیفتاده و من هر روز که نامه می‌برم به شوخی می‌گویم هنوز هم قرار است سیستمی اعلام شود اینقدر نامه دارید؟ و می‌خندند. یا خریدهای اینترنتی، که وقتی سفارش می‌دهند، به پست می‌رسد و ما کلی وقت می‌گذاریم که کارهای ثبت را انجام دهیم و ارسال کنیم، اما به مقصد که می‌رسیم، می‌گویند نه، من پشیمان شدم و نمی‌خواهم. باز باید برگردیم کارهای برگشت را انجام دهیم.»
این پستچی جوان در پایان با اشاره به اینکه کدپستی را هم باید مثل کدملی حفظ کرد از مردم خواست: «کدپستی محلی که هستید را مانند کدملی حفظ کنید. کد ملی مربوط به شخص شماست، و کدپستی هم مربوط به ملک شخصی شما، که همیشه باید در خاطرتان باشد. عده‌ای از مردم هم کدپستی قدیمی را دارند و همیشه هم در آدرس آن را قید می‌کنند. پس خواهش می‌کنیم از مردم که کدپستی محل جدید خود را همیشه در خاطر داشته باشید.»
علی دیدار، سومین پستچی این اداره، نزدیک به سه سال است که در این اداره مشغول به کار است، دیدار هم همانند دیگر همکارانش معتقد است اگر کمبود نیرو در اداره پست گراش جبران شود، بسیاری از مشکلات حل می‌شود.
شکرالله آشفته، رییس اداره پست شهرستان گراش، نیز به مناسبت روز جهانی پست، عملکرد یک‌ساله اداره پست گراش را منتشر کرده است (خبر در گریشنا). او در پایان این بازدید، از کارمندان این اداره تشکر کرد.