هفت‌برکه (گریشنا): حضور حبیب‌الله مهرابی، رییس شورای شهر فعلی، در انتخابات پنجمین دوره شورا معادله‌ی انتخابات را پیچیده‌تر کرد. دیروز دکتر فتحی، رییس شورای سوم ثبت نام کرده بود؛ و پنج روز پیش نیز علی‌اصغر حسنی، رییس شورای چهارم در دو سال اول حضورش در شورا. علاوه بر این نکته، حضور همزمان مهرابی با چهار نفر دیگر، یعنی دو عضو شورای فعلی، مهندس عبدالرضا هرمزی و مهوش شیبانی؛ یک عضو شورای سوم، عبدالعلی صلاحی؛ و یک فعال فرهنگی و رسانه‌ای، محمد خواجه‌پور؛ نیز به پیچیدگی مساله می‌افزاید. البته حبیب‌الله مهرابی درباره‌ی این حضور همزمان می‌گوید: «این به معنای ائتلاف نیست. من به تمام سلایق سیاسی و ایده‌ها احترام می‌گذارم. شورا متعلق به کل مردم است و من برای تمام کسانی که ثبت نام کرده‌اند احترام قائل‌ام.»
حبیب‌الله مهرابی در دوره اول شورای شهر گراش نایب‌رییس بود. شورای دوم که تشکیل نشد، اما او در دوره‌ی سوم شورا نیز حضور نیافت. خودش در این‌‌باره می‌گوید: «شرایط طوری بود که دیدم نیازی به حضور بنده نیست، چون نیروهای قوی حضور داشتند.» اما در انتخابات دوره چهارم، او که به تازگی بازنشسته شده بود، تصمیم گرفت دوباره به رقابت وارد شود، و به عنوان نفر دوم بعد از علی‌اصغر حسنی انتخابات وارد شورا شد. او در ابتدای دوره چهارم شورا نیز نایب رییس بود. اما وقتی علی‌اصغر حسنی در راه نمایندگی مجلس دهم از شورا و ریاست آن استعفا داد، مهرابی به ریاست رسید و نایب‌رییسی را به هرمزی سپرد.
رییس شورای چهارم درباره‌ی عملکرد شورا می‌گوید: «ظرفیت شهر که بسیار بالاست و جای کار زیادی هست و مردم هم انتظارات زیاد و به‌حقی دارند. باید به این مردم خدمت شود، و ما هر چه تلاش کرده‌ایم یک درصد آن چیزی که حق مردم است را ادا نکرده‌ایم، با این که شب و روز هم تلاش کرده‌ایم.» او مثل همیشه بر همفکری و استفاده از خرد جمعی و بهره‌گیری از تمام سلایق تاکید می‌کند.
حبیب‌الله مهرابی فرزند تقی، متولد پانزدهم شهریور ۱۳۴۱ و دارای مدرک کارشناسی مدیریت است. او سی سال، از ۱۳۶۲ تا ۱۳۹۲ در آموزش و پرورش خدمت کرده است، و ۲۶ سال مستمرا در تمام مقاطع دبیرستان و راهنمایی و هنرستان مدیر بوده است. مسئولیت شورای حل اختلاف به مدت هفت سال و عضویت در کمیته ارتقای گراش از دیگر مواردی است که در کارنامه او دیده می‌شود. (پروفایل او در دوره گذشته)
رییس شورای چهارم به عنوان آخرین گلایه می‌گوید: بها دادن به خواسته‌های مردم وظیفه‌ی ماست، اما بهانه آوردن برای خدمتگذاری به مردم قابل قبول نیست. انتظار ما این بود که خیلی از بزرگان شهر که توانمندی و تجربه و سابقه داشتند، در خدمتگذاری به مردم بهانه نیاورند.»
