هفت‌برکه (گریشنا): معرفت و عشق که حرف اول را بزند، خستگی و درد، شهر و نژاد، زمان و مکان رنگ می‌بازد. قدم‌هایی که مسیر را پیدا کرده‌اند به سمت خورشید در حرکت‌اند و چشمانی که جا ماندند در حصار حسرت زندانی. هر کسی دل‌خوش به نگاه خورشید دنبال راهی است تا گرمای بیشتری را حس کند. از جایی حرف می‌زنیم که عشق تقسیم شده است بین دل‌های میزبانان و مهمانان. کربلا.
امسال همشهریانمان در موکب شباب‌المحسنین نزدیک به عمود ۱۲۴۸ ارادتشان را با میزبانی از مسافران اربعین ابراز می‌کنند. این اطلاعات را حمید بهرامی از طریق گفت‌وگو با یکی از خادمین حسین (ع) حاضر در موکب جمع‌آوری کرده است.
«ما این‌جا بیست نفریم. حاج ماندنی پورشمسی، رضا محمد‌زاده، غلامعباس امانتی، علی شیخی، عباس جعفرزاده، عبدالمطلب زارعی، حمید لطافت، احمد فقیهی، سید اصغر خرم‌روز، قدرت زین‌الدینی، مهدی کهنسال، سلمان سازنده، مهدی تابش، مهدی آتشفشان، صادق پرهیزگار، محمدجواد شوریده، مصطفی دارشی، حسن خبازی، محمد اسدی و ابوذر نادرپور. در موکب مشغول خدمت هستیم اما حامیان مالی و خیرین این‌قدر زیاد هستند که نمی‌توانم اسمی از فرد یا افرادی ببرم.
«موکب به صورت شبانه‌روز فعال است و برنامه به این صورت است که برای صبحانه قبل از اذان صبح تا ساعت ۸ موکب به راه است و معمولا با شیر، چای، تخم مرغ آب‌پز، پنیر، مربا، عسل، آش و نخود از زائران حسینی پذیرایی می‌شود. از ساعت ۹ تا ۱۲ شربت بین زائران امام حسین (ع) توزیع می‌شود و بعد از پذیرایی ناهار که معمولا برنج و خورشت و برنج و مرغ است، بلافاصله و مجدد تا ساعت سه شربت توزیع می‌شود. از ساعت چهار تا اذان مغرب نیز پذیرایی شام انجام می‌شود و چای هم بعد از توزیع شام به زائران تعارف می‌شود.
«گراشی‌ها وقتی موکب را می‌‌دیدند عکس‌العمل خوبی از خودشان نشان می‌دادند و خوشحال می‌شدند. خیلی‌ها التماس می‌کردند که برای کمک در موکب بمانند ولی چون مقدور نبود نمی‌توانستیم قبول کنیم. البته در این مدت خیلی از گراشی‌ها را جا دادیم تا حداقل برای یک ساعت هم که شده در موکب، خادم امام حسین (ع) باشند.»
