هفت برکه (گریشنا): محمد خواجه‌پور، مدیر رسانه‌های هفت برکه، نوشتن از معلم‌ها را برای سرمقاله‌ی شماره‌ی ۴۷ افسانه گراش انتخاب کرده است. این سرمقاله را با هم می‌خوانیم:
معلم بودن روز به روز سخت‌تر می‌شود و مهم‌ترین دلیل آن تغییر رابطه بین آموزگار و یادگیرنده است.
قرن‌ها آموزگاران در جایگاهی بالاتر نسبت به دانش‌آموزان قرار داشتند و همین جایگاه باعث می‌شد که بتوانند از قدرت خود نه تنها برای آموزش بلکه برای تربیت و پرورش استفاده کنند. این قدرت فقط فیزیکی نیست بلکه جایگاهی معنوی است که به عنوان دارنده علم و دانش در اختیار آموزگار قرار می‌گرفت و دانش‌آموزان برای رسیدن به این دانش چاره‌ای به جز پیروی از معلم خود نداشتند.
اما دوران قدرت بلامنازع معلمان رو به پایان است. در روش‌های تربیتی جدید معلم‌محوری کنار گذاشته می‌شود و این دانش‌آموزان هستند که حکومت می‌کنند اما مساله فقط چند دستورالعمل و بخش‌نامه نیست بلکه معلم بیشتر از این نظر جایگاه معنوی خود را از دست داده است که دیگر انحصار علم و دانش را در اختیار ندارد.
اگر زمانی حرف معلم، حرف اول و آخر بود. دانش‌آموزان جدید هر حرف را با انبوهی از منابع متنوع علمی و غیرعلمی و رسانه‌های نو از تلویزیون تا اینترنت می‌سنجند و کوچکترین تناقضی باعث لزران شدن جایگاه معنوی معلم می‌شود.
از دست دادن قدرتی که سال‌ها در اختیار آموزگاران بود سخت است. به نظر من اگر عدم توجه به خواسته‌های مالی و وضعیت معیشت معلم‌ها را بزرگترین ظلم آموزش و پرورش به معلم‌ها بدانیم، ظلم بزرگ دیگر فرسوده و قدیمی بودن سیستم آموزشی است. سیستم‌های به جا مانده از ده‌ها سال پیش که هنوز نتوانسته است به شرایط جدید رابطه معلم‌ها و دانش‌آموزان کنار بیاید و خود را به‌روز کند.
با دیدن تحول جوامع دیگر هر روز توقع مردم از معلمان بالاتر می‌رود بدون آن که ابزار مناسبی در اختیار آنان باشد. با این اوضاع معلمی هر روز سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود.
