سهیلا بلبلی*: چند صباحی است که رسم روزگار ما تغییر مسیر داده و شاخصه‌های مهم اجتماعی به شدت رنگ عوض کرده‌اند. گویی تحصیلات، وسیله کبر و خودستایی و گاهی دریچه‌ای صرف به سوی دنیای کار و پول است.
دید آدم ها به تحصیلات، درک مطلب نیست؛ کسب مدرک است. مدرکی که شاید بلیط سرزمین آرزوهایشان یا برگ برنده دنیا و آخرتشان باشد.
میزان شعور انسان ها هیچ ربطی به مدرک آنها ندارد و ارزش هر کس به اندازه‌ی دانسته‌های صحیح او از زندگی است. هر آدمی باید روزی چند بار مثل دارو این حرف را به خودش یادآوری کند که من باید یک شخصیت جاری داشته باشم و هیچ‌گاه نباید در جایی شخصیت من متوقف شود. کتاب محرکی است که هر فردِ خواستار را به سمت جلو هل می‌دهد و فضای ذهن را گسترش. جایز نیست هیچ کدام از ما حق خود را ضایع کنیم و از فرصتِ تحصیلی که، رایگان، در اختیار ماست کمال استفاده را نبریم؛ از طرفی، هیچ کدام از ما حق نداریم خود را لای کتب درسی حبس کنیم و در دنیای فراتر، گنگ بنگریم.
در کودکی ها رویاهایی داشتیم در سبزینه دل‌هایمان که گذر زمان آنها را پژمرد؛ چون جایی برای جوانه، رشد و شکوفایی برایش نگذاشتیم. اما امروز هم دیر نیست و هر روز یک فرصت و هدیه از جانب خداست. فرصتی که می‌توانیم بفهمیم و یاد بگیریم و از دانسته‌های خود استفاده کنیم. همانطور که بارها و بارها شنیده‌ایم علم بی عمل مانند زنبور بی عسل است.
شاید خیلی‌هایمان از مغزمان به عنوان انباری استفاده کردیم و هر نوع اطلاعاتی را در آن انباشتیم اما به مرحله عمل که رسید هیچ کدام از دانسته ها را از آکبندی در نیاوردیم. شاید خیلی‌هایمان دیوارهایی پر از مدرک‌های رنگارنگ در حوزه‌های جور واجور داشته باشیم اما هیچ کدامشان نتوانسته‌اند هیچ دردی از ما دوا کنند چون مقصر ما بودیم… مایی که هیچ گاه به سراغشان نرفتیم و از آنها استفاده کاربردی در زندگی‌مان نکردیم.
بیایید انسان‌های متعهدی باشیم و پیمان ببندیم که از عمر، این فرصت کوتاهِ خدادادی، کمال بهره را ببریم و در آینده پشیمانی را عاید خود نکنیم. بیایید بدانیم از هر چیزی که فکر می‌کنیم لازم است بدانیم و به دانسته‌هایمان پشت نکنیم و آنها را محترم بدانیم. بیایید هدف‌های کودکی را برای خودمان برجسته کنیم و زیاد از خودمان فاصله نگیریم و خودمان را در هیاهوی زندگی گم نکنیم.
از آموختن که باز ایستادی از رشد نیز بازخواهی ایستاد
When you stop learning , you stop growing.
عکس تزیینی است.
*دانش آموز کلاس چهارم تجربی – دبیرستان نمونه دولتی امام رضا (ع) شهرستان گراش-فارس