میرزا اکبری: احتراماً در پی درج خبر دیدار انجمن دانش‌آموختگان تربیت بدنی گراش با شهردار و اعضای شورای شهر در تاریخ ۱۱/۰۸/۹۴ در سایت گریشنا، مقتضی است نسبت به درج جوابیه اینجانب به منظور تنویر افکار عمومی اقدام فرمائید. (خبر در گریشنا)
قبل از پرداختن به موضوع، ابتدا در پاسخ به سوال جناب آقای دانشور، موسس انجمن دانش‌آموختگان تربیت بدنی گراش، باید عرض کنم که نه تنها گراش بلکه ۸ شهرستان دیگر استان فارس که برخی از آنها سابقه ارتقا پیش از گراش داشته‌‌اند، رستم، خرامه، سروستان، خنج، کوار و … در ساختار اداره کل ورزش و جوانان فارس دارای عنوان نمایندگی هستند که جناب مهرابی به همین بهانه و عدم موافقت بنده با واگذاری مجموعه ورزشی محبی را سخت برآشفته، تا بنده را متهم به ضعف مدیریت و عدم ارتباط با مسئولین ورزش استان نماید و ادعا کند که آقای دهقانی مسئول سابق اداره ورزش ارتباط قوی‌تری با مسئولین ورزش فارس داشته است.
یکی نیست از رئیس شورای شهر که بر همه امور اشراف و نظارت دارد بپرسد که آقای دهقانی مسئول سابق اداره ورزش «به قول شما» در چه تاریخی عهده‌دار مسئولیت ورزش گراش بوده که جنابعالی بر ارتباط قوی‌تر وی با مسئولین ورزش استان تاکید دارید و از طرفی مدعی است که حقیر نیروی غیر رسمی گراش بوده و از اداره ورزش مهر حکم داشته‌ام! عجبا! مگر ممکن است مسئول شهرستانی از رئیس شهرستان دیگری حکم مسئولیت بگیرد؟! پس نقش اداره کل ورزش و جوانان در این میان چیست؟ این نگرش و اظهار نظر شخصی است که بر کرسی ریاست شورای شهر تکیه زده و ۳۰ سال سابقه مدیریت مدارس گراش در کارنامه دارد! جناب مهرابی! آیا بهتر نبود نقد ورزش و عملکرد بنده را به کارشناسان و اهل فن وامی‌گذاشتید؟ جنابعالی صحبت از واگذاری پروژه‌ای می‌کنید که حتی کوچک‌ترین اعتقادی به بانی و موسس آن نداشته و ندارید. پس چگونه برای تکمیل و تجهیز آن گریبان چاک می‌کنید؟ جناب مهرابی! ممکن است میزان کمک‌های شورای شهر از بدو تصدی مسئولیت شما اعلام تا شهروندان متوجه شوند که چقدر جنابعالی دغدغه ورزش و جوانان شهر دارید تا در جلسات و نشست‌ها مکرر از آن دم نزنید؟ (دو صد گفته چون نیم کردار نیست.)
آنچه امروز جنابعالی و دوستان در بوق و کرنا تبلیغ می‌کنید، اختصاص مبلغ ۲۷ میلیون تومان جهت تکمیل جایگاه مجموعه ورزشی شهدا است و لا غیر. که آن هم در قبال عقب‌نشینی و تخریب بخشی از دیوار ضلع شمالی ورزشگاه به منظور تعریض خیابان و پیاده‌رو است که در تفاهم‌نامه اداره ورزش و شهرداری و شورا پیش‌بینی شده است. اگر نیم‌نگاهی به عملکرد شورای شهر همجوار (لار) داشته باشید، متوجه خواهید شد که شورا سالیانه مبلغ قابل توجه‌ای بدون دمیدن در بوق و کرنا جهت تقویت بنیه مالی تیم‌ها و هیئت‌های ورزشی شهرستان هزینه می‌کند.
جناب مهرابی! تکمیل و تجهیز مجموعه ورزشی شهدا، تملک ده‌ها هکتار از اراضی سطح شهر جهت ساخت مجتمع ورزشی محبی، مجموعه ورزشی ریاست جمهوری، پیست موتورسواری و اتومبیل‌رانی مهاجر، ساخت مسجد امام حسین (ع)، خانه پینگ پنگ و زورخانه مولا علی (ع)، ساخت و ساز در بخش ارد، دهستان فداغ و روستای حسین‌آباد در بعد عمرانی و کسب صدها مدال رنگارنگ در مسابقات قهرمانی استان، کشور و حتی برون‌مرزی توسط ورزشکاران شایسته دختر و پسر و قرار گرفتن گراش در شمار شهرستان‌های فعال و برتر ورزش استان، حاصل ارتباط ضعیف اینجانب با مسئولین ورزش فارس است.
جناب مهرابی! امروز که بر مسند قدرت نشسته‌اید، در کمال بیرحمی خدمات ۳۰ ساله حقیر را به مسخره می‌گیرید. مطمئن باشید فردا همین ماجرا بر شما خواهد رفت. به قول معروف «با هر دستی بدهی با همان دست پس خواهید گرفت» و کلام آخر: بترس از آه کسی که جز خدا پناهی ندارد.
و شما جناب یوسفی: مویز نشده می‌خواهید غوره شوید. جنابعالی حتی بدیهی‌ترین اصول اخلاقی ورزش که همانا رعایت حفظ حرمت و احترام و پیش‌کسوت در ورزش هم رعایت نکرده و بی‌پروا به بزرگان ورزش شهر تاخته‌اید و خواستار انحلال هیئت امنای تربیت بدنی شده‌اید!
پسر جان! حد و مرز خود را بشناس. آقای چترآذر بیشتر از سن تو عمر و جوانی‌اش را به پای ورزش این شهر گذاشته و رحمت مهیایی قبل از تولدت ورزش گراش را مدیریت می‌کرده و حاج سراجی و سایر اعضای هیئت امنا که همگی خاک‌خورده ورزش هستند، سال‌هاست که بدون کم‌ترین چشم‌داشتی مشوق نیکوکاران داخل و خارج از کشور به سرمایه‌گذاری در امور ورزش بوده و در واقع پل ارتباطی اداره ورزش و خیرین شهر هستند تا جوانان لایق گراش در میادین ورزشی ابراز لیاقت و شایستگی نمایند. حال اگر با رفتن آنها ورزش گراش سامان می‌یابد بفرمائید. این گوی و این هم میدان. والسلام.
جان فدای قدم نادره‌مردانی باد که کم و بیش نگردند به هر بیش و کمی
با تقدیم و احترام
اکبری
