گریشنا (هفتبرکه): مهندس حسین حسینزاده پدیده سومین دوره شورای شهر گراش بود. او در ۲۸ سالگی توانست با آرای بالا به شورای شهر راه یابد، اما حضورش در شورای شهر چندان دوام نیاورد و راهی تهران شد تا در کار تخصصی خود صنعت نفت مشغول شود.
مهندس حسینزاده چهارشنبه ۲۰ آبانماه در نمایشگاه مطبوعات به غرفه گراش آمد. در یک ساعت و نیم گفتگو با او درباره روحیه گراشیها، فرصتهای سرمایهگذاری و گراشیهای شاغل در صنعت نفت با مهندس گفتگو کردیم و از او برای یک فرصت مناسبتر وقت گرفتیم که یک گفتگوی کاملتر در مورد صنعت نفت داشتهایم.
مهندس حسین حسینزاده متولد ۱۳۵۸ در گراش است و در حال حاضر به عنوان رییس عملیات حفاری در شرکت نفت مناطق مرکزی ایران کار میکند. حسینزاده همچنان مشغول تحصیل است و به زودی او را با نام دکتر حسینزاده خواهیم شناخت.
از مهندس در مورد ارتباط او با گراش پرسیدیم. او گفت: «اتفاقا چند ماه پیش با شورای شهر و فرمانداری در مورد اکتشاف نفت و گاز در گراش جلسه داشتیم. بهرهبرداری از منابع کوه بهاش که قبلا اکتشاف شده است از موضوعات مورد علاقه شورا بود. چندین طرح سرمایهگذاری هم در اختیار سرمایهگذارانی که در حوزه خلیجفارس حضور دارند قرار دادهام که اگر مایل باشند وارد بخشهای جانبی صنعت نفت شوند.»
این کارشناس صنعت نفت در مورد فرصتهای سرمایهگذاری در صنعت نفت میگوید: «گراشیها به دنبال بازگشت سریع سرمایه هستند. مشکلات اداری سرمایهگذاری در ایران هم کار ما را برای تشویق همشهریان سخت کرده است. با این وجود امیدوارم که همشهریان به سمت سرمایهگذاری در داخل کشور متمایل شوند.»
حسینزاده در حال حاضر کارمند رسمی شرکت نفت است و در مورد همکاران خود در صنعت نفت نیز سخن میگوید. مهندس محمود نوروزی پیشکسوت فعالان نفت در گراش است که به تازگی از استان فارس به هرمزگان رفته است. جسینزاده با مهندس روستاییان، مهندس غفوری، مهندس یحیایی و مهندس ابراهیمی هم آشنایی دارد که در حوزه بهرهبرداری فعال هستند. «گاهی همشهریان تحصیلکرده مراجعه میکنند و سعی میکنم آنها را وارد صنعت نفت کنیم. آنهایی که وارد شدهاند موفق بودهاند، اما برخی دیگر هم هستند که با درآمد کشورهای حوزه خلیج فارس مقایسه میکنند و نمیخواهند به خودشان سختی بدهند.»
مهندس حسینزاده نیز مانند دیگر گراشیهای حاضر در نمایشگاه مطبوعات مایل است که ارتباط بیشتری با گراشیهای ساکن تهران داشته باشد: «شهرهای دیگر مانند لامردیها و لاریها به صورت هفتگی یا سالانه با هم ارتباط دارند ولی بین گراشیها کمتر این ارتباطات وجود دارد. شاید اگر شورای شهر محلی در نظر بگیرد، بتوان به صورت منظم نشستهایی بین همشهریان ساکن تهران برگزار کرد.»