محمدجواد آذربادگان (هلال احمر): مربی‌ای جوان اما باتجربه، باهوش و بادانش که با توجه به در اختیار داشتن مهره‌های کارآمد و زمین چمن که از ارکان مهم مربی‌گری است، در کنار مدیریت آقای فرسوده، توانسته است نتایج خوبی را کسب کند. امسال تیم او بر سکوی نخست ایستاد.
سعید چترآبگون (گراش جوان): مربی جوانی که در اولین حضور خود به عنوان مربی، سربلند بیرون آمد و تیم‌اش به مقام دوم رسید. کناره‌گیری آرام‌آرام عبدالرضا افشار و ظهور چنین مربیان جوانی، نوید روزهای خوبی برای فوتبال شهر به همراه خواهد داشت. چترآبگون سال‌ها عنوان آقای گل فوتبال گراش و استان را در کارنامه دارد و زیر نظر مربیان بزرگی کار کرده است که اکنون تجربیات خود را در اختیار جوانان می‌گذارد.
بهمن ثابت و مهدی موغلی (المپیک): زوجی که هر دو دارای مدرک مربی‌گری هستند، ولی دو روحیه متفاوت دارند: یکی آرام و دیگری احساسی؛ هر چند این دو روحیه به فوتبال این تیم و یک‌دست بودن آنها لطمه‌ای نزده است. آنها صاحب یکی از سه عنوان اول تا سوم شدند.
نکته: مربیان تیم‌های بالای جدول دارای مدرک مربی‌گری C، B و D هستند. هرچند سعید چترآبگون دارای مدرک نیست، ولی زیر نظر مربیان مدرک‌دار کار کرده است. اینجاست که نقش شرکت در کلاس‌های مربی‌گری و اعزام مربیان به این کلاس‌ها بیش از پیش روشن می‌شود.
جعفر شبانی (استقلال): همه جعفر شبانیِ باتجربه را که سابقه بازی‌های استانی را نیز در کارنامه خود دارد، به عنوان مربی – بازیکن می‌شناسیم. ریتم بازی تیم‌اش تماشاگرپسند است، ولی به دلیل کمبود بازیکن، نتایج باید و شایدی نگرفته است.
چترآذر-مهروری-آذرآیین (شاهین): اگر نام مربی تیم شاهین را از ما بپرسند، شاید جواب آن سخت باشد! چترآذر و مهروری نام‌هایی است که در شروع مسابقات سر زبان‌ها بود، و در آخر به محمدجواد آذرآیین، مربی – بازیکن باتجربه این تیم ختم شد.
نکته: شاید دومین عامل عدم نتیجه‌گیری تیم‌های استقلال و شاهین بعد از نداشتن تیم پایه، عدم ثبات مربی‌گری و مدیریتی در این تیم‌ها باشد.
فاضل آشفته (ستاره آبی): پس از کناره‌گیری علی حسین‌شیری که علاقه خاصی به بازیکنان باتجربه و پابه‌سن‌گذاشته داشت، فاضل آشفته سکان هدایت این تیم باسابقه را در اختیار گرفت. او بر خلاف حسین‌شیری علاقه ویژه‌ای به استفاده از بازیکنان جوان دارد. خصوصیت اصلی او و تیم‌اش دوندگی است.
اسماعیل حسن‌نژاد (اتحاد): بازگشت اسماعیل حسن‌نژاد به مربی‌گری تیم اتحاد برای خود و تیم‌اش خوش‌یمن نبود، چرا که نتوانست انتظارات دوست‌داران تیم‌اش را برآورده کند و در پایان مسابقات در نیمه پایین جدول جا خوش کرد.
مهدی کهندلی (شهیدان حسن‌زاده): کهندلی هر چقدر که در رده‌های پایه و زمان بازی خود صاحب عنوان و مقام بوده، در مربی‌گری رده بزرگسالان موفقیت چشم‌گیری نداشته است؛ هر چند این چیزی از ارزش‌های او کم نمی‌کند.
زاهد زاهدی (پرسپولیس نوین): شاید با تجربه‌ترین مربی – بازیکن امسال زاهد زاهدی بود. مربی‌ای که خود با مربیان زیادی کار کرده و در تیم‌های زیادی نظیر استقلال، پیروزی، گراش جوان، اتحاد و … حضور داشته است. مهم‌ترین خصوصیت او در قالب یک تیم، نظم تیمی و پرِسینگ است. زاهدی با مدیریت برادران فتحی هر ساله تیم آرام و کم حاشیه‌ای را روانه مسابقات می‌کند.
رضا آذرآیین (انقلاب): او در تیم‌اش فقط یک مربی نیست. او علاوه بر مربی‌گری، وظایفی نظیر سرپرستی، مدیریت، تدارکات و … را نیز بر عهده دارد؛ و این‌گونه بود که امسال نتوانست تمام فشارها را تحمل کند و در هفته دوم از مسابقات انصراف داد.
احسان جوکار (شهدا): جوکار دو سال پیش با نظم تیمی و یارگیری قوی در فصل نقل و انتقالات، توانست خود و تیم‌اش را برای اولین بار به مقام قهرمانی گراش برساند. جای او و تیم یک‌دست‌اش در تورنمنت امسال خالی بود. هر چند او و تیم‌اش را در رشته فوتسال بیشتر می‌شناسند.