چند منبع آگاه این حادثه را این‌طور تعریف می‌کنند که؛ این مرد چهل‌ویک ساله، دیروز بعد از نماز صبح با لباس خانگی و بدون برداشتن وسیله‌ی نقلیه‌اش از خانه خارج می‌شود.
بعد از گذشت چند ساعت همسرش که شاهد خروج او بود با رد شدن از شروع ساعت کاری با نگرانی به خانواده و دوستانش تماس می‌گیرد اما آن‌ها نیز از او بی‌خبر بودند و جست‌وجوی آشنایان (ر.ش) برای پیدا کردن او تا ساعت ۱۱:۲۰ ادامه پیدا می‌کند زمانی که برادر زن او به خرابه‌ای نزدیک محل سکونت آن‌ها سر می‌زند و با صحنه‌ی حلق‌آویزی مواجه می‌شود. او با طناب زندگیش را در سن چهل‌ویک سالگی متوقف کرده بود و طبق معاینات انجام شده آن لحظه حدود ذو ساعت از مرگش می‌گذشت.
به گفته‌ی خانواده‌ی متوفی؛ او جانباز بیست‌وپنج درصدی بود و از قرص‌های اعصاب و روان استفاده می‌کرد که در این چند مدت اخیر به علت وخامت حال روحی‌اش پزشک او دوز دارو‌هایش را افزایش داده بود.
قرار بود جسد او امروز ساعت چهار بعد از ظهر به خاک سپرده شود اما به دلیل طی کردن مراحل قانونی، مراسم خاکسپاری او به تعویق افتاد و بدن او همچنان در پزشک قانونی نگهداری می‌شود.
متوفی همچنین اهل نوبندگان فسا است که دلیل کاری او را به همراه خانواده به مدت بیست سال در گراش ماندگار کرد.
بیشترین میزان خودکشی در گراش مربوط به مردان میانسال است. پرونده جامع خودکشی را در نشریه افسانه شماره ۲۱ بخوانید. (دانلود) از سال ۸۹ تاکنون هشت مورد خودکشی منجر به مرگ در گراش ثبت شده است که همگی آن‌ها مربوط به مردان ۳۰ تا ۴۵ سال بوده است. شش مورد از این خودکشی‌ها با حلق‌آویزی انجام شده است.