هفتسانه- سمیه رادمرد: ابوالحسن حسینی موسیقی را به صورت تجربی یاد گرفته و معتقد است که یک هنرمند نیاز به مدرک ندارد بلکه باید برای یادگیری هنر به اندازه‌ی کافی تلاش کرده باشد و با تمرین و تجربه هنرمند شود. برای یک هنرمند، شیوه‌ی عرضه‌ی هنر مهم است و بی‌فایده است اگر مدرک داشته باشد اما کارش ضعیف باشد.
حسینی مدرس سازهای پیانو و کیبورد است. برای شروع کار کتاب‌هایی را به هنرآموز معرفی می‌کند. این کتاب‌ها در کل دنیا برای آموزش موسیقی استفاده می‌شود. زمان آموزش کلاسی در هر جلسه نیم ساعت است و هنرآموز پس از آموزش، باید در خانه با ساز شخصی خود تمرین کند. نت‌خوانی، آماده‌سازی انگشتان، طریقه‌ی نشستن و نگه‌داشتن ساز، تمرینات استاندارد و تکنیکی از مواردی است که برای آموزش به آن‌ها توجه می‌شود.
بیش‌تر هنرمندان موسیقی پس از یادگیری، تدریس را به‌عنوان شغل انتخاب می‌کنند. عده‌ای نوازنده می‌شوند و در یک گروه موسیقی همکاری می‌کنند. تعداد کمی که به‌طور حرفه‌ای کار می‌کنند، عضو ارکستر می‌شوند و حقوق ثابتی دارند. درواقع این گروه در وضعیت بهتری قرار دارند اما تعدادشان کم است.
ابوالحسن حسینی تدریس موسیقی را به‌عنوان شغل فرعی انجام می‌دهند. از نظر او تدریس موسیقی در این شهر بازار کار خوبی ندارد وآن را به عنوان شغل به کسی توصیه نمی‌کند. برای کسب درآمد نمی‌توان به این شغل اکتفا کرد و می‌توان در کنار شغل دیگری به این کار پرداخت.
یکی از دلایل کم بودن هنرآموز برای او، گران بودن دو سازی است که تدریس می‌کنند و باعث می‌شود افراد کمتری آن را تهیه کنند و آموزش ببینند. در شهرهایی مثل تهران و شیراز و بندرعباس احتمالاً تعداد هنرآموزان بیش‌تر است و بازار کار این شغل وضعیت بهتری دارد.
