دکتر ابراهیم مهرابی با تحصیل در رشته فلسفه و اندیشه اسلامی در حال حاضر استاد دانشگاه و عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج است.
باسمه تعالی
محضر استاندار معزز استان کهن فارس، جناب آقای دکتر سید محمد احمدی زید عزه
سلام علیکم
به دلیل اعتماد بایسته به حضرتعالی و بر سبیل ادایِ دینِ دوستی، اقتراحِ زیر را خدمت شما قلمی می‌کنم؛ امید است دستِ تدبیرِ حضرتعالی، تنویرِ ذیل را مزیّن به زیّ تحقق نماید، تا خوشنامی مَعهوُد شما، در آینده نیز بر سَریر تاریخِ فارسِ کبیر، بدون تَلَبُّس به گَردِ اهلِ تَلبیس و تَدلیس، همچون خورشید بدرخشد. ان شاء الله تعالی
نیک استحضار دارید، مردم منطقه با سلایق و مذاهب مختلف، قرون متمادی است که در یک همزیستی مداراگرانه، حیاتی پویا، همراه با گذشت و شفقت را تجربه کرده‌اند. نیز هرگاه کژاندیشی و سستیِ رأیِ مسئولینِ وقتِ لار، اجتماعِ مردم را به سمتِ یک تنشِ ناخواسته سوق داده‌اند، سایه‌ی سیادتِ مصلحت‌اندیشانِ سترگی همچون مرحوم آیت‌اللهی، معصومی، موسوی و…، مانع از بروز فاجعه و حق‌کشی لار نسبت به توابعِ سابقِ خود، بوده است. اما اینک که آن مجسمه‌های آرامش، رخ در نقابِ خاک کشیده‌اند، عده‌ای بی‌خبر از پیامدها و الزاماتِ منطقه ای و بی توجه به منویّاتِ پدرانِ معنویِ منطقه، در بابِ تعیینِ محدوده ی لار و گراش، به تکاپویی خزنده و پنهانی رو آورده‌اند و درصددند تا در دورانِ اِمارتِ شما بر فارس و به واسطه علاقه‌ی حضرتعالی به لار، قضیه‌ی تعیین و تثبیتِ محدوده را به نفعِ لار و به ضررِ گراش (منطقه نِزِ) فیصله دهند! این در حالی است طبق اسناد متقن، حداقل نقطه آغازین محدوده گراش، بال سرخ می‌باشد.
یقینا حضرات لاری، غافل از آنند که تحقق و پایان این کار، آغاز راهی است نفس‌گیر و پرتاوان که سامان‌دهی آن چندان سهل و ساده نیست. گویا به زخم‌های پیشینی که بر مردم شریف گراش وارد کرده‌اند بی‌توجه هستند و نمی‌دانند که هنوز ضماد عاطفه‌ی پدرانِ مذکورِ منطقه بر روی آن زخم‌ها بوده و بهبود نیافته است و لاجرم سکوت مردم گراش، نتیجه دلجویی آن مصلحان بوده است.
بنده به واسطه آشنایی نزدیک و تعامل سابق با شما، بر حُسنِ نظر و اِتقانِ تدبیرِ حضرتعالی، واقف بوده و مطمئن هستم، با تدبیر عُقَلائی، عطشِ سیری‌ناپذیرِ برخی از مسئولینِ و نماینده‌ی محترمِ لار، در تعذیب مردم ولایی و نجیب گراش، این بار در قالبِ سرکشیدنِ شرابِ مست‌کننده ولی فاجعه‌بار وگلوخراشِ تعیینِ محدوده، با آبِ امتناع، فرو خواهید کاست؛ چرا که مُهر سازش با مُطالباتِ غیرِ منطقی و نابجایِ لار را بر جبهه‌ی خدمتِ خویش، برنمی‌تابید! اقتضای کیاستِ شما نیز همین است!
هرچند از عجایب روزگار، کشوری وجود دارد که خط روی پرچم‌اش را کشسانی معرفی کرده و سرزمین موعودش را از نیل تا فرات به کل کره خاک توسعه داده است! ولی عجیب‌تر آن است که دوستان همسایه ما نیز سودایی این‌چنین به سر دارند و خط مرزی بین لار و گراش را، کشسانی معرفی نموده و آرام آرام به میانه‌ی خانه‌های مردم کشیده‌اند! در جریان هستید که اخیراً در شایعات منتشر شده از سوی خودشان، محدوده‌ی لار را تا عمق زمین‌های سنددار و دارای پلاک گراش (نِزِ) کشیده‌اند. آنها مترصّدِ موافقتِ شما و اعلامِ آن هستند تا جشن گرفته و پایکوبی نمایند! یقینا، شأنِ سیادت، شمّ اِمارت و شیمِه‌ی مسئولیت‌پذیری حضرتعالی، بریّ از این خطای آتش‌افروز و تنش‌زا خواهد بود. رجاء واثق دارم، این تنویر، تحلیل و هشدار را، به مثابه هدیه‌ی برادر مؤمن به برادر مؤمن خویش تلقی فرموده و با شفافیت و قاطعیتِ تمامِ، مانع تحققِ نیّتِ ناصوابِ تنش‌آفرینان خواهید شد. لذا ملتمسانه مستدعی است نگذارید مسئله‌ی محدوده به موضوع و معضل مستمرِ منطقه تبدیل شود که خیر دنیا و آخرت در آن است. آنچه بنده را بر تسطیر این مرقومه ترغیب نمود، احساس مسئولیت از جانب خویش و وُقوف به نیک‌اندیشی و مصلحت‌گرایی از جانبِ عالیِ حضرتعالی بود. امید است نشود آنچه نباید و بشود آنچه شاید. بعونه و کرمه ان شاء الله تعالی
ارادتمند دیروز و امروز – دکتر ابراهیم مهرابی