داوود عباسی از حوزه علمیه بافرالعلوم(ع) گراش به بهانه‌ی بازگشایی حوزه‌های علمیه یادداشتی را برای گریشنا ارسال کرده است، این یادداشت در مورد تعهدات حوزه علمیه در قبال جامعه و تعهدات جامعه در قبال حوزه علمیه اطلاعاتی به ما می‌دهد.
با طلوع شریعت نجات بخش اسلام، مراکز علمی- اسلامی در جهت حفظ و پاسداری از مبانی و ارزش‌ها برخاسته از مکتب اهل بیت (ع) تشکیل شد. در طول تاریخ این مراکز بوده که با متابعت از تعالیم روح بخش اسلام و سیره اهل بیت ( ع) توانست با همه جریان‌های منحرف مقابله همه جانبه کند.
قرآن کریم در خصوص این مراکز علمی در حوزه‌های علمیه این چنین می‌فرماید: تفقه و آگهی پیدا کنند در دین و هدایت کنند قومشان را زمانی که به‌سوی آن قوم برگشتند. یعنی کسی که وارد این مراکز می شود. ابتدا باید به فهم عمیق دین و دریافت پیام وحی از منابع دینی بپردازد. انسان باید غرق در علوم دینی شود. تا دین خدا را جمیع جهات مو شکافی کند, و در نهایت با استنباط به تفقه و آگاهی لازم برسد.
او بعد از طی این مراحل وظیفه دارد, وارد جامعه شده و آنچه را که تحصیل کرده ابلاغ نماید. او با انذار و هشدار, مردم جامعه را به سوی فلاح و رستگاری هدایت می‌کند. او رفته رفته گام‌هایش را فراتر می‌نهد و به رسالت خود یعنی, اجرا و تحقیق دین خدا, جامه عمل می‌پوشاند.
امروز این حوزه‌های علمیه نقش خود را به عنوان قلب تپنده اسلام به بهترین شکل ممکن ایفا می‌کنند. هر چند موانع و چالش‌های زیادی در برابر حیات فکری حوزه قرار گرفته است. این تمدیدات بیش از گذشته به حوزه‌های علمیه هجوم آورده و می‌بایست با ایجاد ساختار‌های استراتژیک به مقابله با آن پرداخته شود.
تعهدات حوزه علمیه در قبال جامعه:
تحقیق واشاعه شریعت اسلام در جامعه؛حوزه‌های علمیه, حول محور اسلام دوران دارند. پس مهمترین کار حوزه باید شناخت اسلام و انعکاس آن در جامعه باشد. و این ترتیب مبلغین که مسلط به اسلام و مشرف بر جامعه باشند میسر نمی‌شود. یک مبلغ علاوه بر شناخت اسلام و جامعه خود باید هر دو را از یک منظر ببیند ما نیازها و فقدان‌های جامعه را با اسلام باغ دهد. اینجاست که مهمترین ابزار حوزه علمیه در جهت به تحقق رساندن اسلام و اشاعه آن در جامعه, یک مبلغ است.
پس مسئولیت خطیر تعلیم و تربیت انسان‌ها را بر عهده دارند. این تربیت دینی نیز مراحل و مراتب خاصی دارد که هر مبلغ متناسب با سطح مخاطبان خود می‌بایست آمادگی‌های لازم را داشته باشد.
و مورد بعد صیانت از اسلام؛اگر اسلام را به یک درخت مانند کنیم, این درخت پس از رویش با تمدیدات,خطرهای زیادی از جمله آفات روبروخواهد بود. اسلام نیز پس از شکل گیری, نیاز به مراقبت‌های جدی دارد. از آنجا که اسلام خود یک نهضت فکری و اعتقادی است, طبعا خطراتی که آن را تمدید می‌کند, باید فکری باشد.از جمله جریان‌های فکری و سیاسی که در طول تاریخ اسلام را مورد هدف قرار داده, و امروز به اوج خود رسیده است.
باز هم این حوزه علمیه است که مسئولیت صیانت از اسلام را بر دوش می‌کشد. چرا که خود او اسلام را در اذهان جاری وآن را قدرتمند ساخته است. و با این مبلغ همچون قایق نجات سوار بر دریایی طوفان زده جریان‌های منحرف ناجی افکار و عقاید سالم است.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: هرگاه انحرافات و بدمت‌ها در میان امت من ظاهر شد, بر دانشمندان دین است.که علم خود را آشکار کنند, و هر کسی چنین نکند لعنت خدا بر او باد. یعنی یک روحانی یا عالم دین باید با به کار گیری از علم خود در تشخیص انحرافات و مواضع ضعیف و قدرت جامعه, تدبیر لازم را بیندیشد و خط بطلانی بر همه بدعت‌ها و کج روی‌ها بکشد. او یک سر باز, نبرد فرهنگی, بازویی قدرتمند, چشم بینا, گوش شنوا, زبانی گریا برای اهداف امام عصر(ع) و جامعه خواهد بود.
تعهدات جامعه در قبال حوزه‌های علمیه:
از آنجا که حوزه علمیه تا این حد منشا خدمات ارزشمند برای جامعه است, پس انتظار می‌رود جامعه هم خود را در مقابل حوزه مسئوا بداند.جامعه باید با تکریم, مبلغین در صدد مرتفع ساختن نیازهای مادی و معنوی آنان باشد. حوزه بدون داشتن نیروهای کارآمد و افرادی که از متن جامعه باشند, متوقف خواهد شد. و در شرایطی که همه دشمنان هم بتواند برای نابودی نام و نشان اهل بیت (ع) بر جامعه فرض است که انسان‌های شایسته خود را به عنوان طلبه به حوزه بفرستند نا ارکان حوزه‌ها هر چه بیشتر تقویت گردد.