محمد درستکار، فعال حوزه آب: ۱۲ روز از قطعی آب سد سلمان میگذرد و ۴ چاه موجود شهر که باید آب ۴۰ هزار نفر را تامین کنند فقط میتواند به محلات پاییندست حداقل آب را برساند.
آبرسانی سایر محلات در یک کلمه روی هواست. با همه تلاشها ۱۷ تانکر شخصی از گراش و ۸ تانکر از سایر شهرستانها آمدهاند تا به حداقل ۳۵۰۰ خانوار آب برسانند، کاری که حداقل به ۱۰۰ تانکر و البته برنامهریزی و زمانبندی مشخص نیاز دارد.
در این بیآبی، قیمت آب هم قوز بالاقوز شده است. قیمت دو هزار لیتر آب که ماشینهای شخصی میآوردند از ۳۵۰ هزار تومان به ۶۰۰ هزار تا ۱.۵ میلیون تومان افزایش پیدا کرده است.
روز گذشته رئیس سازمان مدیریت بحران کشور و استان از خنج و لار بازدید داشتهاند اما در گراش تنها برخی از کارشناسان و مدیران ستادی حضور داشتند. این مسئولان در پاسخ به چرایی حضور نیافتن در گراش، به عدم مطالبهی مسئولان شهری اشاره داشتند.
به بیانی دیگر، گویا مسئولین استانی و کشوری از عمق بحران به وجود آمده در گراش بیخبرند یا کسی نخواسته باخبر شوند. مردم خواهان ورود دادستان یا مدعیالعموم هستند که حق مردم را از آنهایی که کوتاهی کردهاند، مطالبه کند.
گویا شهر به حال خود رها شده است. یکی به ما بگوید در این شهر چه خبر است؟ شاید رها کردهاند و رفتهاند و ما خبر نداریم.
هزاران خانواده با تنشهای وحشتناک ناشی از قطعی آب روبهرو هستند، لباسهای کثیف اعضای خانواده روی هم جمع شده است. شست و شوی ظروف کثیف به سختی و با ۲۰ لیتری در حال انجام است. مردم صلاح میبینند دبههای ۲۰ لیتری را برای آشامیدن و مصارف ضروریتر مصرف کنند تا حمام. بیچاره آنهایی که نه قدرت خرید منبع آب بزرگتر دارند و نه باغ و صحرایی که به آنجا کوچ کنند. خانهی این و آن هم نمیشود زندگی کرد.
انگار نه انگار که کسی ترک فعل کرده است. اصلا انگار نه انگار مردم ۱۲ روز است دارند زجر میکشند. یک نفر نیامد بگوید قبول. عیب کار را فهمیدیم. قول میدهیم ۱۰۰ خودمان را برای حل این مشکل بگذاریم. اما به کمک شما هم احتیاج داریم. در این روزهای بحرانی حتی یک بیانیه و فریاد از طرف نماینده مجلس، شورای شهر، فرماندار، امام جمعه و هیچ کس دیگری صادر نشد و یا رسانهای نشد که مردم حداقل نظر این بزرگواران را بدانند.
حریم رودخانه فصلی بین روستایی خنج به خط انتقال رسیده است و طبق گفته مسئولین مربوطه با هر بارندگی احتمال بروز حادثه مجدد برای این خط وجود دارد. مشکل مشخص شده گراش در روزهایی که خط سد سلمان از کار میافتد، تعداد کم چاههای فعال آبفا و نبود خط انتقال از چاههای موجود به مخزن ذخیره ۱۰ هزار مترمکعبی بالای دانشکده علوم قرآنی است. خطی ۱۵ کیلومتری که پیگیران حوزه آب و پدافند غیر عامل از سالیان گذشته هشدار داده بودند که در صورت عدم اجرا، به زودی به بحران تبدیل خواهد شد؛ اما باز هم مسئولین تصمیمساز شهر گوش نکردند تا به این نقطه رسیدیم.
بحران مهم تر این که مسئولین ستاد بحران وزارت نیرو میگویند از وجود چنین مشکل و راهحلی در گراش بیاطلاع هستند! حال باید خواستهی اول نماینده و مسئولین شهر، اجرای این پروژه باشد تا وابستگی شهر به خط انتقال سد سلمان در مواقع بحران کاهش یابد و مردم این همه متضرر نشوند. بعد باید به دنبال مسیرهای جایگزین تامین آب پایدار برای طولانی مدت مانند خط دوم سد سلمان و انتقال آب از خلیج فارس بود.
ختم کلام، اگر جای دیگری بود، با این حجم از مشکلات، نحوه مواجهه مردم با مسئولان به گونهی دیگری بود. این رسم مدیریت کردن بر شهری با این مردم نجیب نیست.