هفتبرکه ــ مبینا پزشک: از ۱۰ روز از قطع شدن آن سد سلمان میگذرد و نبود آب از حد بحران گذشته است. مردم چگونه با این بیآبی سر میکنند؟ میدانیم «به سختی» جواب این سوال است ولی کار ما ثبت بخشی از این سختیها است.
قطعی طولانیمدت آب، زندگی روزانهی مردم را در حوزههای مختلف از بهداشت و تغذیه گرفته تا آرامش خانوادگی را دچار چالش کرده است. گفتوگوهایی با شماری از شهروندان گراش داشتیم تا گوشهای از فاجعه را نشان دهد.
دشواریهای روزمره در نبود آب
علی محیط، یکی از کسانی است که در واتساپ گلایههای خود را نوشته بود. او گفت: «در زمان قطعی آب، برای دوش گرفتن، پختن غذا و شستن ظرفها بهخصوص استفاده از سرویس بهداشتی با مشکل جدی روبهرو شدیم که تانکرهای آبرسانی را درخواست کردیم تا برایمان آب بیاورند.»
ثریا بابااحمدی نیز با اشاره به هزینههای سنگین تأمین آب توضیح داد: «وقتی آب قطع میشود با مشکلات زیادی روبهرو میشویم. همان پختوپز و کارهای روزمرهای که با آب سروکار دارد. هزینهها هم زیاد است، چون مجبوریم تانکر آب بخریم البته اگر گیر بیاید. به نظر من باید مصرف درست آب را به دیگران آموزش بدهیم.»
خانم راستی، ۳۹ ساله، از مدیریت خانه در شرایط بیآبی میگوید: «بهمحض شنیدن خبر قطع شدن آب سد سلمان، منبع آب خانه را مدیریت کردم. کنار کنتور هنوز با فشار کم آب میآید، از همان برای شستن ظرف استفاده میکنم. یک تشت هم گذاشتهام تا آب جمع شود و بچهها از آن استفاده کنند. البته برای حمام رفتن با بچهها به خانهی پدرم میرویم.»
یوسف هاشمی دیگر فردی است که اشاره کرد: «از زمانی که آب خانه ما قطع شد، آب مورد نیازمان را از برکه بست تامین میکنیم. چرا که نبود آب تمام کارهای مورد نیاز با آب را به هم میریزد.»
افراد در گروههای خانوادگی بررسی میکنند خانه کدامیک از اقوام دارد تا برای نیازهای ضروری از آن آب استفاده کنند. ولی برخی از شهروندان هم به خانه پدر و مادر خود کوچ موقت کردهاند.
هزینههای بالا و پاسخهای بیپاسخ
محمدجواد افشار وضعیت را چنین توصیف میکند: «دیروز صبح اصلاً آب نداشتیم، چون بشکهی خانهمان خالی شده بود. نه برای ظرفشویی آب داشتیم نه آشامیدن. به تانکرهای آبرسانی هم زنگ میزدم، اما کسی جواب نمیداد. بالاخره عصر دیروز آقایی جواب تلفنش را داد و هر بشکه آب را ۶۵۰ هزار تومان پر کرد.»
محمد جهاندیده، ساکن مسکن مهر بسیجیان، اشاره کرد: «ما در طبقهی اول هستیم و باید خیلی مراقب باشیم آب را به یکباره تمام نکنیم. الان یک هفته است آب نداریم و باید از بیرون آب به خانه بیاوریم. به تانکرهای آبرسانی هم زنگ میزنیم، یا جواب نمیدهند یا ما را از این مرحله به آن مرحله میفرستند.»
تأثیر بیآبی بر خانوادهها و سلامت عمومی
خانم دلاوران ۳۰ساله هم یکی دیگر از شهروندان گراشی است که بیان کرد: «کلی زندگی ما بهم ریخته شده است. یک قطره آب از لولهمان نمیچکد. حتی اگر هنگام غذا خوردن دستهایمان کثیف شد هم نمیتوانیم آن را بشوریم. اگر خود شهر گراش یک سد و یا مخزن آب ذخیره داشته باشد برای زمانهای بحرانی بسیار عالی است.»
حسین روانشاد دیگر شهروند گراشی است که گفت: «دورهی خیلی سختی را میگذرانیم. مخصوصاً برای ما که بچه کوچک داریم. بعد از دو سه روز بیآبی، با کلی التماس و هزینهی اضافه توانستیم تانکر آب بخریم.»
او همچنین راهحلی پیشنهاد میکند: «بهتر است روی لولهها را با بتن بپوشانند تا دوباره چنین مشکلی پیش نیاید.»
شهروند گراشی ۶۷ساله توضیح داد: «ما میخواهیم برویم سرویس بهداشتی اما یک قطره آب هم نیست و این وضعیت یک هفته است که ادامه دارد. تمام زندگیمان بههم ریخته شده است، لطفاً کاری کنید.»
علیرضا عظیمی نیز از شرایط دشوار بیآبی میگوید: «در مسکن مهر اصلاً آب نداریم. غذا را از بیرون تهیه میکنیم، آب آشامیدنی را بطری ۱۵ هزار تومانی میخریم، و برای رفتن به سرویس بهداشتی باید دبهی ۲۰ لیتری به همراه داشته باشیم.»
تأثیر بیآبی بر کسبوکار و بهداشت
علی داوری فرد هم از مشکلات بیآبی در خانه و محل کار توضیح داد: «قطع آب مشکلات زیادی در خانه و محیط کار ایجاد کرده است. در زمان نبود آب در خانه، استحمام و نظافت غیر ممکن است و نظم خانه به هم ریخته است. در محل کار هم نمیتوانیم از سرویس بهداشتی استفاده کنیم یا آبی بخوریم. اوایل صبر کردم شاید مشکل حل شود، اما حالا مجبوریم تانکر آب بخریم. که البته افراد مربوطه به تماسما پاسخی نمیدادند. به هرحال قرار است فردا برای ما آب بیاورند که مشخص نیست حتمی است یا خیر.»
زنی ۳۰ ساله نیز از وضعیت بهداشتی خانهاش گلایه دارد: «قطعی آب خیلی سخت است. خانه کثیف شده است، ظرفهایمان که برای چند روز است هنوز هم مانده و شرایط بهداشتیمان افتضاح شده است. با اینکه آب خریدیم، اما میترسم که بعدها دچار مشکلات گوارشی بشویم.»
آیا نیاز به اسکان اضطراری است؟
یکی از پیشنهادها اسکان اضطراری است. محلی که بتوان از خدمات بهداشتی به صورت عمومی استفاده کرد. اما به نظر نمیرسد از این پیشنهاد استقبال چندانی شود. شهر کوچک است و افراد ترجیح میدهند برای موارد ضروری به خانه والدین، فرزندان یا خویشان بروند.
در بحران سیلاب محلی برای اسکان اضطراری پیشبینی شد. شماره علی محمد قاسمی و حامد بابااحمدی برای هماهنگی اعلام و محل اسکان در سالن صالحین مسکن مهر و نمازخانه ناحیه مقاومت بسیج پیشبینی شد. لوازم اسکان از طرف جمعیت هلال احمر شهرستان گراش تامین شد. حامد بابااحمدی در پاسخ به هفتبرکه گفت: «خیلی از افراد برای اسکان اضطراری با ما تماس گرفتهاند اما در عمل کسی برای اسکان مراجعه نکرد.»
به نظر میرسد همچنان تنها راه حل فوری موجود فعال کردن بیشتر چاههای آبفا و در کنار آن افزایش تانکرهای آبرسانی برای موارد اضطراری است.
پژواک بی آبی در فضای مجازی
در روزهایی که بیآبی، زندگی مردم گراش را احاطه کرده است، فضای مجازی تنها جایی است که صدای شهروندان معترض در آن به گوش میرسد. یکی از کسانی که در این فضای مجازی تا حد امکان پاسخگوی مردم شد، نادر پورغلام روابط عمومی آبفا گراش شد. او در پیامی از مردم برای مشکلات پیش آمد پوزش خواست و نوشت:
«ما به خوبی میدانیم که این شرایط سخت، زندگی روزمره شما عزیزان را با مشکلات فراوان همراه کرده است. آبرسانی سیار با تانکرها و استفاده از ظرفیت چاهها، پاسخگوی نیاز کامل شهر نبود و این موضوع موجب رنج و ناراحتی شما عزیزان گردید.
از صبر، بردباری و همراهی ارزشمند شما در این روزهای دشوار صمیمانه قدردانی میکنیم و ضمن عذرخواهی از همه خانوادهها، اطمینان میدهیم که تمام توان و امکانات موجود برای رفع سریع مشکل و جلوگیری از تکرار چنین بحرانهایی به کار گرفته خواهد شد.
امیدواریم با تلاشهای مستمر و همکاری همه دستگاههای مسئول، بهزودی شاهد پایان این وضعیت و بازگشت آرامش به زندگی روزمره مردم عزیز گراش باشیم.»
به گزارش هفتبرکه پورغلام شاید آخرین فردی بود که باید معذرتخواهی میکرد. خواسته اصلی مردم که گاهی به فریاد تبدیل میشد، راهحلی پایدار برای زیرساختهای حیاتی آب است تا دیگر هیچ خانهای در این شهر، بیصدای شیر آب نباشد. آیا کسی این فریاد را میشود؟