حافظ خواجهپور – تحریریه نوجوان: افراد با وسیلههای مختلفی به مدرسه میروند. یکی از این وسیلهها دوچرخه است. پرسوجوی ما از مدارس پسرانه دولتی گراش نشان داد حدود ۱۲۰ دانشآموز در گراش با دوچرخه به مدرسه میروند ولی با ورود به دبیرستان، علاقه به دوچرخه کمتر میشود و بیشتر دانشآموزان دوست دارند از موتورسیکلت استفاده کنند.
دوچرخه یک وسیلهی سالم و کاربردی است اما دوچرخه هم خطراتی دارد که اگر بچهها نکات ایمنی را رعایت نکنند، احتمال دارد عوارضی برایشان داشته باشد. یکی از نمونهها تکچرخ زدن است که خطر زیادی دارد.
دانشآموزان شادرام تکچرخ نمیزنند
در مدرسهی ما، دبستان شادرام، حدود ۲۰ نفر از بچهها با دوچرخه به مدرسه میآیند، مانند محمد صداقت پایهی چهارم که خانهشان در کوچهی صیاد شیرازی است. او سال گذشته در مدرسهی احمدی هم با دوچرخه به مدرسه میرفت. خودش میگوید: «تکچرخ نمیزنم» دلیل با دوچرخه آمدنش هم این است که خانه کمی از مدرسه دور است.
محسن اغواری پایهی ششم، دانش آموز دیگری که چند سال است با دوچرخه به مدرسه میآید. خانهشان در خیابان بسیج است و برای سریعتر رسیدن به مدرسه در بلوار نامآور با دوچرخه میآید. بهگفتهی خودش او هم تکچرخ نمیزند و این چیز خوبی است.
با یک نفر دیگر هم صحبت کردم، محسن آشفته که فقط امسال با دوچرخه میآید. خانهشان در خیابان آبیاری قرار دارد و برای سرگرمی در مسیر مدرسه با دوچرخه میآید و بهگفتهی خودش تکچرخ نمیزند.
مدرسهی وارث انصاری در سمت دیگر شهر در بلوار شهدا قرار دارد. مدیر مدرسه عبدالرضا موغلی، با آمدن بچهها با دوچرخه موافق است و در این مدرسه ۴۰ تا ۴۵ نفر با دوچرخه به مدرسه میآیند. او تاکید بسیاری روی رعایت نکات ایمنی دارد ولی مشکلی با دانشآموزان دوچرخهسوار ندارد.
ابراهیم نظری معاون مدرسهی شاهد میگوید: «ما دانشآموز دوچرخهسوار نداریم.» و این برای یکی از مدارس خوب گراش، خیلی بد است.
رامیارپور مدرسهای با پارکینگ اختصاصی دوچرخه
در مدرسهی رامیارپور، ۳۰ تا ۴۰ نفر با دوچرخه به مدرسه میآیند. مجید محبی، مدیر این مدرسه، دربارهی دوچرخهسواران میگوید: «کسانی که خانهشان به مدرسه نزدیکتر است با رعایت نکات ایمنی مشکلی برای آمدن با دوچرخه ندارند، اما کسانی که خانهشان دورتر است بهتر است با دوچرخه به مدرسه نیایند، چون مدرسهی رامیارپور در خیابان فرعی قرار دارد و کسانی که خانهشان نزدیک است فقط از همان خیابان رد میشوند اما کسانی که خانهشان دورتر است باید از خیابان اصلی هم رد شوند و این خطرناک است.»
آقای محبی میگوید: «مدرسهی رامیارپور یک پارکینگ مخصوص برای دوچرخههای دانشآموزان دارد و در ساعات مدرسه نباید کسی وارد پارکینگ شود. در ابتدای پارکینگ دوربین نصب شده و امنیت آنجا بالا است.»
مدرسه اکبری نوسازترین دبستان دوره دوم گراش است که در خیابان درمانگاه قرار دارد. در مدرسهی اکبری حدود ۲۰ نفر با دوچرخه به مدرسه میآیند اما نکتهی جالب این است که در این مدرسه ۷ یا ۸ نفر موتورسوار هم دارد. مدیر مدرسه درباره دلیل این تصمیم گفت: «خیلیها مسیرشان دور است و در صحراهای حاشیه گراش زندگی میکنند. یک بار پلیس راهنمایی و رانندگی به مدرسه ما آمد و تاکید کرد موتورسواران هنگام موتورسواری از کلاه ایمنی استفاده کنند. اما در کل استفاده از دوچرخه با رعایت نکات ایمنی بهتر است.»
در گراش بیش از ۱۲۰ دانشآموز با دوچرخه به مدرسه میروند که تقریبا همه آنها دانشآموزان ابتدایی دوم هستند. با مدیران مدراس ابتدایی اول یعنی کلاسهای اول تا سوم هم صحبت کردیم.
دوچرخهسواری برای کلاس اولیها زود است
در ابتدا با سعید شادمان، مدیر مدرسهی شهید عالمی، صحبت کردیم: «در مدرسهی شهید عالمی استفاده از دوچرخه ممنوع است، بهدلیل اینکه در سالهای گذشته بچهها ایمنی را رعایت نمیکردند و کل مدرسه را جریمه کردیم و از ۳ تا ۴ سال پیش استفاده از دوچرخه ممنوع است. اما اگر بچهها از دوچرخه به صورت ایمنی استفاده میکردند مشکلی با رفتوآمد بچهها نداشتیم.»
در مدرسهی مهر سلیمی به مدیریت آقای مهدی دهنوی در مسکن هم کسی اجازه از استفاده دوچرخه ندارد. آقای دهنوی میگوید: «با توجه به سابقهای که دارم هنوز سن این بچهها به سنی نرسیده است که از دوچرخه استفاده کنند.»
دانشآموزانی که با ماشین به مدرسه میروند
برای گزارش به سراغ دبیرستانها هم رفتیم. در مدرسهی محبی هیچ کس از دوچرخه استفاده نمیکند که این خیلی بد است. اما بدتر از آن، ۵۰ تا ۶۰ نفر از موتور استفاده میکنند! و از آن بدتر ۲ تا ۴ نفر از ماشین استفاده میکنند! که این خیلی بد است که در مدرسه ۶۰ تا ۵۰ نفر از موتور استفاده میکنند و ۲ تا ۴ نفر از ماشین و هیچ کس از دوچرخه استفاده نمیکند!
معاون مدرسهی محبی، مجتبی بنیاسدی، به ما گفت: «من خیلی دوست دارم بچهها با دوچرخه بیایند اما هیچکس از دوچرخه استفاده نمیکند. نیروی انتظامی گفتند که فقط با استفاده از کلاه ایمنی از موتور استفاده کنید. و ما برای تنبیه کسانی که از کلاه استفاده نمیکنند گفتیم موتور را وارد مدرسه نکنند اما حراست آموزش و پرورش گفت امنیت خیلی مهم است و ما این نوع تنبیه را فعلا کنار گذاشتهایم.»
محمد جهاندیده، بابای مدرسه دبیرستان سیدالشهدا(ع)، میگوید: «بیشتر دانشآموزان ما با موتور میآیند و تعدادی کمتری هم سرویس دارند و یا تعدادی هم پیاده به مدرسه میآیند. الان هیچ دانشآموز دوچرخهسواری نداریم. سال پیش یک نفر با دوچرخه میآمد که این قدر بچههای دیگر مسخرهاش کردند که دوچرخه را کنار گذاشت و پیاده میآید.»
دوچرخه وسیله نقلیه است، نه اسباببازی
به سراغ احمد شریفی، تعمیرکار باسابقه دوچرخه در ابتدای خیابان درمانگاه، هم رفتیم. او گفت: «دوچرخه و موتور وسیلهی نقلیه هستند، نه وسیلهی بازی. در لار میتوان دید موتور و دوچرخه کاملا وسیلهی نقلیه هستند. اما در گراش بیشتر اسباببازی هستند. از بس بچهها تکچرخ میزنند هی فرمان از جا در میآید و دوچرخه خراب میشود.»
تعدادی از مشتریان شریفی افغانها هستند: «افغانها گاهی دوچرخه خود را از موتور موتورتر میکنند و اگر پلیس گیر دهد میگویند مگر دوچرخه ممنوع است؟»
محمدرضا طالبینژاد مدیر دوچرخهفروشی طالبینژاد در بلوار سرداران به ما گفت: «بیشتر فروش ما در سنهای ۷ تا ۱۶ سال است. بیشتر خریداران کلاه و وسایل ایمنی را برنمیدارند. بهنظر من استفاده از دوچرخه برای رفتن به مدرسه بهتر است، هم برای ایمنی بیشتر و هم برای آلوده نشدن هوا.»
طالبینژاد میگوید: «دوچرخهسواری مثل گذشته نیست و نیاز به آموزش دارد. ما معمولا بعد از فروش دوچرخه، چند نکته کلیدی میگوییم تا افراد و دانشآموزان بهتر از دوچرخهشان استفاده کنند.»
بین تمام مدارس دولتی گراش، تنها حدود ۱۲۰ نفر از دانشآموزان از دوچرخه استفاده میکنند ولی تعداد موتورسواران بسیار زیاد است که هیچ کدام هم گواهینامه رانندگی ندارند. به نظر شما برای ایمنی خود دانشآموزان هم شده، چطور میتوان دانشآموزان دوچرخهسوار را بیشتر کرد؟