هفت‌برکه ــ مبینا پزشک:حاج محمد هنرور کسی که بانی روستای محمدآباد در حاشیه جنوبی شهر گراش بود، ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ دارفانی را وداع گفت.
محمد هنرور متولد ۱۳۱۶ بود و چهار دختر و دو پسر به نام‌های مرضیه، مهناز، معصومه، مریم، مرتضی و مصطفی فرزندان او هستند. سه فرزند حاج محمد حرفه معلمی را انتخاب کرده‌اند. مرضیه هنرور، که اکنون مدیریت آموزشگاه رهنورد را برعهده دارد، می‌گوید: «پدرم همیشه می‌گفت داشتن فرزند زیاد نعمت بزرگی است.»
هنرور بعد از تحصیلات ابتدایی همانند بسیاری از گراشی‌ها برای کار به امارات و کویت سفر کرد و در صنف سوپرمارکت مشغول بود.
حاج محمد هنرور از حدود سال ۱۳۸۴ شروع به تفکیک زمین‌هایی در حاشیه جنوب شهر گراش کرد که به محمدآباد معروف شد. او بخشی از این زمین‌ها را به رایگان یا با هزینه کم در اختیار افراد نیازمند مسکن قرار داد. مهناز دختر حاج محمد می‌گوید: «پدرم حدود ۱۶۰ قطعه زمین در محمدآباد به نیازمندان بخشید، و زمینی را هم برای ساخت مسجد در همان منطقه اهدا کرد که در دست ساخت است.»
نداشتن کاربری مسکونی و قرار داشتن این زمین‌ها در خارج از محدوده شهری گراش آغازگر چالش‌هایی برای مدیران شهری و البته ساکنین محمدآباد بود که بعد از ۲۰ سال همچنان ادامه دارد.
مرتضی از انگیزه اصلی مرحوم هنرور در انجام کارهای خیر می‌گوید: «پدرم همیشه برای جلب رضایت خداوند و رسیدن به آرامش قلبی دست به کارهای خیر می‌زد و هیچوقت از خدمت به دیگران خسته نمی‌شد. انجام کار خیر توفیق می‌خواهد. ان‌شاء‌الله خدا این توفیق را نصیب ما فرزندان آن مرحوم هم بکند. پدرم هر قدمی که برمی‌داشت، در راه امام حسین (ع) بود، به همین دلیل ما را هم حسینی تربیت کرد. ما باور داریم چراغی که پدرمان افروخت را باید روشن نگه‌داریم.»
معصومه می‌گوید: «پدرم خانه‌ی پدری «حاج محمدعلی معمار» را هم با رضایت همه‌ی فرزندان، برای قدمگاه حضرت ابوالفضل عباس (ع) بخشید. در رأس همه‌ی این کارها، پدر توجه خاصی به یتیم‌ها و فقرا داشت.پدر همیشه خالصانه و بی‌ریا به مردم کمک می‌کرد. هیچوقت دوست نداشت کسی از کار خیرش باخبر بشود.»
مهناز نیز یکی از فرزندان دیگر حاج محمد مدیر دبیرستان دخترانه امام رضا(ع) است. مهناز هنرور می‌گوید: «اگه پدرمان الان زنده بود، به مردم توصیه می‌کرد از سختی‌ها نترسند و به خدا توکل داشته باشند. او معتقد بود که رزق و روزی هرکسی دست خداست. بزرگ‌ترین دغدغه‌ی پدر، داشتن سرپناه برای جوانان بود.»
حاج محمد هنرور ۲۳ آبان ۱۴۰۴ در گلزار شهدای گراش به خاک سپرده شد. خانواده هنرور با تشکر از حضور مردم به ویژه اهالی محمدآباد می‌گویند: «مردم همیشه به پدرم ارادت خاصی داشتند. در روزهایی که پدرم بیمار بود و حتی هنگام تشییع و خاکسپاری، حضور و همراهی مردم باعث دلگرمی ما بود که از آنها بابت همدردی‌شان تشکر می‌کنیم.»
