هفت‌برکه: کارگران شهر مشغول به کارند. کارگر یعنی ساختن؛ ساختن سقفی برای زندگی، چرخی برای چرخیدن، جاده‌ای برای هموار شدن، کار و حرکتی برای بهتر زندگی کردن. با ساعت‌های کاری طولانی و چهار فصل، شرایط کاری اغلب ناایمن و دستمزدی که هر سال از تورم جا می‌ماند، مزد کار سخت و پرزحمت‌شان و عمری که به تلاش بی‌وقفه می‌گذرد. دست‌های زحمتکش و قلب‌های صبوری که دور از هیاهوی دیده شدن، کارهای پر سر و صدا و سخت انجام می‌دهند تا چرخ زندگی از حرکت نیفتد. شغل‌شان نه سن و سال می‌شناسد و نه بازنشستگی، چون زندگی تعطیل نمی‌شود. کارگران جزو شریف‌ترین اقشار شاغل جامعه هستند و آنقدر در برآوردن نیازهای جامعه هر روزه همه جا و همه وقت بی‌تکلف حضور دارند که گاه نادیده گرفته می‌شوند. و حالا تقویم به یاد ما می‌آورد که اول ماه می میلادی، مصادف با ۱۱ اردیبهشت‌ماه، روز جهانی کارگر است.
امسال روز کارگر با جان باختن کارگران بسیاری در حادثه‌ی انفجار بندر شهید رجایی بندرعباس، تلخ و ماندگار شد. کارگرانی که دیگر به خانه برنگشتند. آدم‌های گمنامی که در گرما و سرما برای روشن نگه داشتن چراغ خانه‌ی کوچک خودشان و چراغ وطن‌شان عرق ریختند و در راه آباد کردن ایران جان‌شان را از دست دادند و ما دوباره مرور کردیم که گاهی جان آنها بهای سفره‌ای حلال است.
محمود ورزی، عکاس هفت‌برکه، به مناسبت روز جهانی کارگر، سری به شهر زده و گوشه‌ای از تلاش‌های کارگران را در صنف‌های مختلف در گراش، از قاب دوربینش ثبت کرده است. مردهای کارگری که روزانه در جای‌جای شهر می‌بینیم و زنان کارگری که نمی‌بینیم اما می‌دانیم در پستوی جامعه حضور دارند و زحمت‌شان زیبایی و راحتی به زندگی‌های ما اضافه می‌کند. زیبایی کارگر به همین بودن در کنار ما است، روزمره اما زندگی‌ساز.
