هفت‌برکه: تجربه هنری دانش‌آموزان دبیرستان شاهد شهید سلیمانی در دو درس «فرهنگ و هنر» و «کار و فناوری» در نگارخانه پردیس به نمایش در آمد.
نمایشگاه سه‌روزه آثار هنری دانش‌آموزان دبیرستان شاهد شهید سلیمانی به مدت سه روز در نگارخانه‌ی پردیس شهرداری واقع در بوستان یاران گراش دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ به روی مردم گشوده شد. در این نمایشگاه آثاری از دست‌سازه‌های یک‌ساله‌ی دانش‌آموزان مدرسه در راستای طرح هر مدرسه یک گالری در درس کار و فناوری با دبیری آقای وحید جوکار و فرهنگ و هنر با دبیری آقای اسدالله آهنی به نمایش گذاشته شده است و تا چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ به روی مردم باز است. ساعت بازدید از این نمایشگاه از ساعت ۵ بعد از ظهر تا ۹ شب می‌باشد. برپایی این نمایشگاه با حمایت اداره‌ی آموزش و پرورش و اداره‌ی فرهنگ و ارشاد است.
بعد از ورود به این نمایشگاه اولین چیزی که توجه شما را به خود جلب می‌کند زنده بودن فضای داخلی آن است؛ بچههای مدرسه با شور و شوق به دور آثارشان طواف می‌کنند. فرامرز پایور در قامت یک پسر ۱۴ ساله در گوشه‌ای از این نگارخانه به نواختن الهه ناز مشغول است. محمدامین آشفته آن پسر ۱۴ سالهای است که جریان داخلی نمایشگاه را روح‌نواز می‌کند. محمدامین می‌گوید: «دانش‌آموز کلاس هشتم مدرسه شاهد شهید سلیمانی هستم و تقریبا ۳ تا ۴ سال است که سنتور کار می‌کنم و استاد من آقای فروتن هستند.». محمد امین آهنگ بعدی، «مجنون نبودم و مجنونم کردی» از سیما بینا را می‌نوازد و کمی شور فرونشسته‌ی آهنگ قبلی در سالن داخلی را به اوج می‌رساند.
دور تا دور نمایشگاه از آثار بچه‌ها پر شده است. آثار هنری آنها شامل: راپید، مداد رنگ، کلاژ با برگ، کلاژ ترکیب‌بندی، تصویر سازی، اسکرابر برد، طراحی لگو با راپید و مداد، عکاسی، عکاسی ترکیبی، پرسپکتیو، هندسه نقوش، پاپه ماشه با کاغذهای باطله به همراه چسپ چوب، طراحی سیاه قلم، مداد رنگی، شمسه، خانه‌های کارتونی با کارتن دور ریختنی، گلیم بافی، حصیر بافی و سفالگری بدون چرخ است. بیشترین سهم نمایش آثار به پاپه ماشه می‌رسد؛ این هنر تازه رواج یافته از محبوبیت زیادی بین دانش‌آموزان برخوردار است. پاپه ماشه‌ها در دو گروه خانه و کلبه‌های روستایی و مجسمه‌های فانتزی به نمایش گذاشته شده‌اند.
آثار درس کار و فناوری اما ابهت سالن نمایشگاه را حفظ می‌کرد و نشان می‌داد ما هنر و مهارت را باید در کار هم داشته باشیم. آثار فنی شامل: آباژر‌های تک رنگ و چند رنگ، چند راهی‌های برق، جعبه‌ی موزیکال، مینی دریل، جاهویه‌ای، دستگاه تستر قطعات الکرونیکی، هویه دست‌ساز، جعبه ابزار، میز اتو هوشمند، میز کار الکترونیک، برجسته‌کاری روی مس با پتینه‌کاری قیر روی آن و بدون پتینه‌کاری، زیر پایه، جرثقیل دست‌ساز و کوچک، اسپیکرهای دست‌ساز با قابلیت‌های بلوتوث و رادیو و کارت حافظه، تایمر تلفن همراه، ربات جنگجو، تابلوهای ال‌دی نصب‌شونده در ماشین، ریموت کنترل و آدابتور است. بیشترین چیزی که مورد توجه بود چهار آثاری بود که در جشنواره‌ی استانی خوارزمی کسب مقام کرده بودند.
وحید جوکار دبیر درس کار و فناوری این مدرسه از غرق شدن بچه‌ها در فضای مجازی می‌گوید: «من دوست دارم بچه‌ها با انگیزه جلو بیایند. بچه‌هایی که امروز غرق گوشی شدن و محیط اجتماعی بیرون را فراموش کرده و درونگرا شده‌اند، روزی حداقل یک ساعت درگیر کارهای دست‌سازه بشوند هم خودشان لذت می‌برند و هم حس‌شان به فضای مجازی کمتر می‌شود و وارد فضای واقعی می‌شوند و لذت زندگی را حس می‌کنند.»
جوکار می‌گوید: «هر دختر و پسری باید یک سری مهارت‌هایی داشته باشد که در زندگی استفاده کند. ما نمی‌توانیم بگویم که یک نفر است و می‌آید و کارها را انجام می‌دهد بالاخره آنها پیر می‌شوند و می‌میرند، یک جوان لازم است به جای آنها بیاید. هدفی که من در مدرسه دنبال می‌کنم این است که دانش‌آموزان باید جای کسانی قرار بگیرید که به آنها نیاز دارند. کم‌کم این هدف دارد محقق می‌شود چون بچه‌ها در حدی بیش از دانشگاه کار می‌کنند.»
جوکار از بی‌مهری‌هایی که به شاگردان‌اش در کسب مقام‌های مختلف در جشنواره‌ی خوارزمی کرده‌اند، می‌گوید: «ما چندین سال جشنواره‌ی خوارزمی شرکت می‌کنیم و مقام‌های زیادی می‌آوریم و در هفته‌ی پژوهش برنامه هم اجرا کردیم که متاسفانه آنچنان استقبالی از سوی مسئولین نمی‌شود و پیگیری هم نمی‌کنند. نهایتا در حد یک لوح تقدیر که آن هم آیا بدهند و آیا ندهند. امسال بچه‌هایی که در سالهای قبل مقام خوارزمی کسب کرده بودند شرکت نکردند و گفتند پارسال چی شد که امسال شرکت کنیم؟ بحث مادیات نیست بحث معنوی است که به این‌ها بها داده بشود.»
اسدالله آهنی دبیر هنر و فرهنگ این مدرسه از آثار هنری بچه‌ها در طول این ۷، ۸ ماه می‌گوید: «نمایشگاه از کارهای بچه‌ها در طول یک سال از اول مهر تا الان در سه پایه‌ی هفتم و هشتم و نهم در مقطع دبیرستان دوره‌ی اول است. هدف ما آشنایی دانش‌آموزان با عناصر بصری و الفبای تصویر بود و صرفا آموزش طراحی و نقاشی نیست چرا که رسالت درس فرهنگ در مقطع دبیرستان دوره‌ی اول این نیست.»
معلم هنر این دبیرستان می‌گوید: «آشنایی دانش‌آموزان با عنصر نقطه شروع شد. بعد سطح، حجم، بافت و قالب‌های مختلفی کارهایی را ارائه کرده‌اند. در نهایت یک سری از آثار دستی با وسایل دور ریز با عنوان پاپیه ماشه ارائه کردند که با استفاده از خمیر کاغذ و ورق کاغذ و ترکیب با چسپ چوب یک سری آثار حجمی در قالب ساخت معماری خانه‌های روستایی و کلبه و یک سری آثارهای فانتزی را خلق کردند.»
از نمایشگاه که خارج می‌شوم دانش‌آموزان در بین بازی و سر و صدای خودشان چشم‌شان به در است که پدر و مادرها و همشهریان برای دیدن کارهای هنری آنان وارد شوند.
