زینب کوزلی*: زینبیه نامی غریب در گوشه‌ی شهر است، مدرسه‌ای با حدود ۴۰ دانش‌آموز با نیاز ویژه. به دعوت مدیر مدرسه، خانم حاجی‌زاده، برای اجرای فعالیت سفال به این مدرسه رفتم.
این مدرسه دارای شش پایه برای آموزش به دانش‌آموزان با نیاز ویژه است. بازی‌های فکری و اتاق بازی تخصصی هم دارد. فکر می‌کردم کار کردن با این قشر از دانش‌آموزان خیلی سخت باشد و البته این ذهنیت را با توجه به چیزهایی که شنیده بودم داشتم.
وارد مدرسه که شدم، یک فضای رنگی‌رنگی و هدفمند دیدم و جذب شدم. قرار بود فعالیت سفال در نمازخانه باشد. سفره‌ای پهن کردیم و گِل‌ها (شُل‌ها) را اندازه ۲۰ نفر برای سانس اول آماده کردم. دانش‌آموزان آمدند و بعد از توضیحات من، مرحله به مرحله پیش رفتیم. علی‌رغم تصورم سریع تمام شدند. امروز همه با هم یک فنجان ساختیم.
سانس بعد هم همین روال تکرار شد. فنجان‌ها را دانش‌آموزان و معلم‌های مهربانشان با تمرکز می‌ساختند و سعی در تزئین آن داشتند. هرکسی حواسش به کار خودش بود. اینقدر با دانش‌آموزان دست‌ورزی کار شده بود که سریع کار عملی را متوجه می‌شدند. در واقع نیروهای مهارتی هستند و اگر مهارت‌هایی را بهشان آموزش بدهیم، بعد از پایان این مقطع می‌توانند در حوزه‌های فنی و مهارتی مشغول شوند.
تا پایان سال، یک بار دیگر با هم کار سفالگری را تجربه خواهیم کرد.
* مدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گراش
