چند روز پیش با ماشین به لار رفته بودیم. در خیابان یک‌طرفه که به بازار ختم می شود، چند لحظه‌ای پارک کردم، آن هم در طرف اشتباهی و زیر تابلوی پارک ممنوع. یک افسر پلیس که سر چهارراه ایستاده بود، به طرف‌ام آمد و با لحن آرامی گفت: «می‌دانید که نباید اینجا پارک کنید؟» گفتم: «تابلو را دیدم، ولی فقط برای چند لحظه پارک کرده‌ام.» که باز هم گفت: «البته باید بدانید که شما در طرف اشتباه هم پارک کرده‌اید.» من از اشتباه خودم خجالت کشیدم و همان لحظه معذرت‌خواهی کردم و از آنجا رفتم.
چند ساعت بعد، جلوی بازار میوه‌ی قدیم لار می‌خواستم پارک کنم. ولی چون جای پارک گیرم نیامد، همانجا دور زدم که طرف دیگر خیابان پارک کنم. غافل از این که خط وسط خیابان دو خطه بود، و به هیچ وجه نباید در چنین جایی دور زد. باز هم یک افسر راهنمایی و رانندگی که جلوتر ایستاده بود به کنار ماشین آمد و با ملایمت گفت: «مگر ندیدید که خط وسط دو خطه است؟» گفتم: «چرا. ولی مگر خلاف کرده‌ام؟» گفت: «بله. چنین جایی نباید دور می‌زدی.» من به خاطر دو چیز احساس شرمندگی کردم: یکی این که قانون را نمی‌دانستم و این افسر به من یادآوری کرد. و دوم این که رفتار ملایم آن افسر را دیدم. با خودم قرار گذاشتم که دیگر آن اشتباهات را تکرار نکنم.
از همشهریان محترم و مامورین راهنمایی و رانندگی درخواست دارم به این فکر کنند که آیا تاثیر این شیوه رفتار خیلی بیشتر از جریمه کردن و تند رفتار کردن نیست؟ آیا این باعث نمی‌شود که علاوه بر یادگیری و فرهنگ‌سازی، رانندگان از تخلف خودشان شرمنده شوند و دیگر آن را تکرار نکنند؟ یکی از دوستان تعریف می‌کرد به خاطر این که چند ثانیه موتورش را جلوی یک اداره پارک کرده بود، یک سرباز آنقدر تند با او برخورد کرده و نزدیک بوده موتورش را به پارکینگ بفرستد. در صورتی که اگر با زبان خوش و آرام به او می‌گفت، دوست من نه تنها آن موقع، بلکه مواقع دیگر هم این خلاف را انجام نمی‌داد.
امیدوارم این خوش‌اخلاقی و احترام را تمام مامورین راهنمایی و رانندگی داشته باشند، و به جای برخورد تند و جریمه‌ی سریع، تذکر را سرلوحه‌ی کارشان قرار دهند. مثلا راهنمایی و رانندگی می‌تواند به همشهریان اطلاع‌رسانی کند که به مدت چند ماه، فقط و فقط تذکر ملایم خواهد داد و جریمه نمی‌کند؛ و بعد از این چند ماه، متخلفین را جریمه کند. به نظر بنده همین رفتار خوب و فرهنگ‌سازی چندماهه باعث می‌شود تخلفات کمتر و کمتر شود.