هفت‌برکه: بازیگری همانقدر که از دور جذاب و خواستنی است، از نزدیک کاری سخت و پر از تلاش است. به خاطر همین، خیلی‌ها در این راه قدم می‌گذارند اما ادامه نمی‌دهند. اما بین سیل مشتاقان بازیگری در گراش در سال‌های اخیر، «محمدامین رحیمی» کسی است که جدی‌تر از بقیه به دنبال آرزویش رفته و حالا روی صحنه‌های تئاتر تهران حضور دارد. محمدامین فرزند علی‌اکبر، ۲۸ ساله است. گراشی است و سال‌های پیش دانش‌آموز مدارس شاهد و ابدی بوده است، این روزها خانواده‌اش ساکن شیراز هستند و خودش به خاطر تحصیل و علاقه به تئاتر، ساکن تهران است.
بازیگری در تئاتر «رومئو و ژولیت» با کارگردانی سیما تیرانداز تازه‌ترین اجرای صحنه‌ای محمدامین رحیمی در تهران است. نمایشی که نزدیک به سه هزار نفر در طول یک ماه به دیدن آن در تماشاخانه عمارت نوفل‌لوشاتو رفته‌اند.
هفت‌برکه: کمی از خودتان و مسیری که طی کرده‌اید برای خوانندگان ما بگوید.
دوران راهنمایی را در مدرسه شاهد گذرانده‌ام، دوره متوسطه اول رشته تجربی بودم که همان سال دوم به دلیل اینکه علاقه‌ای به تجربی نداشتم تغییر رشته دادم به انسانی و وارد مدرسه ابدی شدم. دوران دبیرستان هم همیشه برای برنامه‌های مدرسه خودم مجری بودم و همیشه معلم‌ها تشویقم می‌کردند که فن بیان خوبی داری و حتما ادامه بده. در دوران مدرسه رشته‌ام ادبیات فارسی بود، بعد از فارغ التحصیلی، سه ترم هم در دانشگاه لار حقوق خواندم اما دیدم علاقه‌ای به این رشته ندارم و بازار کار آن هم چیزی نبود که مد نظر داشتم.
هفت‌برکه: برخورد خانواده با انتخاب رشته بازیگری و مهاجرت به تهران چطور بود؟
خانواده در ابتدا مخالف بودند به خصوص مادرم مخالفت شدیدی داشت ولی پدرم بیشتر از همه حمایتم می‌کرد بخصوص حمایت عاطفی. رفته رفته خانوادم پیشرفتم را که دیدند بیشتر تشویقم می‌کردند که کارم را دقیق‌تر ادامه بدهم و دنبال کنم. تا اینجا هم اگر حمایت مالی و عاطفی خانوادم نبودم قطعا یا نمی‌تونستم ادامه بدم یا باید با سختی زیادی ادامه می‌دادم.
هفت‌برکه: چه دوره‌هایی را تاکنون گذرانده‌اید؟
ماه‌ها تحقیق کردم تا چیزی که علاقه داشتم را پیدا کنم و ادامه بدهم. سال ۹۵ با کلاس‌های خانم سیما تیرانداز آشنا شدم و از دی‌ماه سال ۹۵ به تهران آمدم. کلاس‌های تربیت حس و بداهه‌پردازی در بازیگری را با ایشان شروع کردم، همچنین کلاس‌های بیان در بازیگری را هم با استاد وحید جلیل‌وند گذراندم. سال ۹۷ بود که اولین اجرای خودم را با خانم تیرانداز به نام نمایش بتولیسم که کارگردان سیما تیرانداز و نویسندگی نوشین تبریزی را اجرا کردیم. بعد از اجرا کمی به خاطر شرایطی که داشتم عقب‌نشینی کردم، بعد از آن هم که خواستم ادامه بدهم به دلیل شیوع ویروس کرونا همه کلاس‌ها تعطیل شد. سال ۹۷ به پیشنهاد خانم تیرانداز در دانشگاه آزاد رشته ادبیات نمایشی ثبت‌نام کردم تا بتوانم در آینده فوق لیسانسم را مثل ایشان کارگردانی بخوانم و این کار را هم انجام دادم و خوشحالم در رشته‌ای که علاقه دارم می‌توانم ادامه بدهم.
هفت‌برکه: در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
بعد از پایان کرونا و باز شدن کلاس‌ها، من دانشگاه و کلاس‌های خانم تیرانداز را ادامه دادم و در سال قبل هم که می‌خواستند نمایش «رومئو و ژولیت» را به نویسندگی نوشین تبریزی و کارگردانی خودشان به اجرا ببرند، من یکی از انتخاب‌ها بودم. در حال حاضر یکی بازیگران این کار هستم. تمرینات ما قبل از سال و از اوایل مهرماه شروع شد و توانستیم تمرینات را به پیش ببریم. اجرای ما از ۱۰ اردیبهشت‌ماه شروع و تا ۱۲ خردادماه ۱۴۰۲ ادامه داشت. نمایش «رومئو و ژولیت» در هفته‌های اول و همچنین در حال حاضر جزو پرفروش‌ترین نمایش‌های تهران است و نزدیک به سه هزار تماشاچی تاکنون داشته است.
هفت‌برکه: چه پیشنهادی برای علاقه‌مندان به بازیگری دارید؟
در خصوص علاقه‌ام به کلاس‌های بازیگری که خیلی از دوستان و آشنایان از من سوال می‌کنند که چطور من توانسته‌ام با بازیگران مطرح کشوری کار کنم و هم‌بازی شوم، باید بگویم که این رشته سختی‌های خودش را دارد. به دلیل وضع معیشتی که در جامعه وجود دارد هزینه کلاس‌های بازیگری کمی بالا است و پیشنهاد می‌کنم اگر واقعا به این رشته علاقه دارید حتما این رشته را ادامه دهید و وارد این حرفه شوید چون سراسر حال خوب را برای هنرجو به ارمغان می‌آورد. من قبل از این رشته در موسیقی هم فعالیت داشتم و شیراز کلاس می‌رفتم ولی آن حال خوبی که دنبالش بودم را نداشتم و سر کلاس آن احساس خستگی حس می‌شد. انگار که فقط می‌خواستم یک هنری را ادامه بدهم ولی وقتی به تهران آمدم و در کلاس‌های خانم تیرانداز حضور پیدا کردم آن حس خوبی که دنبالش بودم را پیدا کردم. پیشنهاد می‌کنم هر آن چیزی که دنبالش هستید را حرفه‌ای و با علاقه دنبال کنید.
هفت‌برکه: کار دیگری هم بعد از رومئو و ژولیت در برنامه‌هایتان برای اجرا است؟
در حال حاضر با نمایش رومئو و ژولیت روی صحنه هستیم و بعد از این اجرا هم یک نمایشنامه خوانی با مهرزاد جعفری، دستیار سیما تیرانداز داشته باشم. ان شاالله که بعد از این اجرا اتفاقات خوبی برای من بیفتد و بتوانم پیشرفت خوبی در این رشته داشته باشم.
هفت‌برکه: کارهای نمایشی گراش را هم دنبال می‌کنید؟
در مورد کارهایی که در گراش اجرا می‌شود دورادور می‌شنوم و یا حداقل یک یا دو کار را دنبال کردم. در گراش متاسفانه بدون آگاهی اکثرا نمایش‌ها جُنگ شادی به اسم تئاتر اجرا می‌شود که با تئاتر واقعا زمین تا آسمان تفاوت دارد. از چندین کاری که ویدیوهایش یا خود اجرا را دیدم و می‌توانم با اجراهای حرفه‌ای مقایسه کنم کار «قهوه قجری»، علی فخری بود که نویسنده‌اش آتیلا پسیانی بود، البته که ایرادهایی هم داشتند اما در مجموع برای گراش تا این لحظه خیلی کار خوبی بود.
هفت‌برکه: چه پیشنهادی برای علاقه‌مندان به بازیگری و تئاتر دارید؟
پیشنهادم به کسانی که تئاتر را تجربی یاد گرفته‌اند یا کسانی که تجربی کار کرده‌اند این است که حداقل در یک بازه زمانی کوتاه، کلاس‌های بازیگری تئاتر را با اساتید خوب بگذرانند که واقعا به پیشرفت کارشان کمک می‌کند و حداقل مباحث پایه‌ایی را به خوبی می‌توانند یاد بگیرند.
هفت‌برکه: برنامه‌ای برای گراش هم دارید یا تمرکزتان بیشتر در تهران است؟
یکی از پیشرفت‌ها و دغدغه‌های من حتی در دوران کرونا که برگشتم گراش این بود که بتوان افرادی که به رشته بازیگری علاقه دارند و یا کاری را برای اجرا آماده می‌کند را راهنمایی کنم و تا بتوانند اجرای حرفه‌ای‌تری را به روی صحنه ببرند. تئاتر و جنگ شادی با هم تفاوت‌های زیادی دارد و نباید جنگ شادی را به اسم تئاتر روی صحنه برد. ان شاالله در آینده وقتی به آن سطحی رسیدم که بتوانم به بقیه آموزش بدهم حتما در گراش حضور پیدا می‌کنم و تجربه‌هایم را در اختیار افراد علاقه‌مند قرار می‌دهم.
همینطور که اطلاع دارید در محیطی همانند گراش پسر باید به خدمت سربازی برود و بعد خدمت حتما برای کار به کشورهای حوزه خلیج فارس. ولی من هیچ وقت این سبک از زندگی و کار را دوست نداشتم، حداقلش هیچ وقت دلم نمی‌خواهد این طور مثل بقیه زندگی کنم. ولی شاید با این شرایط اقتصادی من هم مجبور شوم روزی این کار را انجام دهم. ولی دلم می‌خواهد با فعالیت هنری در جامعه‌ی خودم تاثیرگذار باشم، حالم این طوری خیلی بهتر است و احساس بهتری دارم.
