هفت‌برکه: روزنامه شرق برای تهیه‌ی گزارشی از آسایشگاه جانبازان سلمان فارسی شیراز (اینجا) با دو تن از جانبازانی که از این مرکز استفاده می‌کنند مصاحبه کرده است. محمدحسین محمدی، جانباز ۷۰ درصد گراشی که پیش از این نیز گزارشی از وضعیت او با تیتر «احوالپرسی با جانبازی که با زندگی شوخی دارد» در هفت‌برکه منتشر شد (اینجا) یکی از این دو تن است که در این مصاحبه از وضعیت نامناسب و خدمات ناکافی این مرکز گلایه کرده است. این بخش از مصاحبه‌ی محمدی با خبرنگار شرق را در ادامه بخوانید.
این آسایشگاه حتی اتاق پانسمان ندارد
«محمدحسین محمدی»، جانباز ۷۰ درصد دیگری که برای پیگیری کارهای درمانی به مرکز توانبخشی سلمان فارسی در رفت‌و‌‌آمد است، به خبرنگار «شرق» می‌گوید: «دی‌ماه سال پیش دچار عفونت شدید بدن شدم و فقط با پارتی و آشنابازی توانستم در بیمارستان «مسلمین»، تنها بیمارستان متعلق بنیاد، بستری و عمل شوم. پزشکان قطع امید کردند اما به‌هر‌حال زنده هستم و نجات پیدا کردم. زخم‌های شکمم هنوز باز است و حدود سه ماه است باید برای انجام کارهای پانسمانی به آسایشگاه سلمان فارسی مراجعه کنم اما اینجا اتاق پانسمان و محیط مناسب یا مجزایی برای این کار ندارد و تمام اقدامات در یک سالن انجام می‌شود».
مسئولان از مشکلات جانبازان بی‌خبرند
این جانباز چنین می‌گوید: ما روزی پا داشتیم و سلامت بودیم، مادرزادی فلج یا ضایعه نخاعی نشدیم. «حدود سه بار به خاطر کیفیت بد غذا و زیر خط فقر آن، در آسایشگاه سلمان فارسی دچار مسمومیت غذایی شدم. همه جانبازان نسبت به کیفیت بد غذا اعتراض دارند. درهای آشپزخانه مرکز را بستند و غذا را از محل دیگری که غذای بیمارستانی را طبخ می‌کنند، می‌آورند که حدود نیم‌ساعت تا ۴۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مرکز برسد و همیشه غذا سرد و بدون کیفیت است. «شاه‌‌چراغی»، معاون بهداشت و درمان استان فارس، بعد از اعتراض نسبت به کیفیت غذا چنین پاسخ دادند که «غذای بیمارستانی همین است. می‌خواهی بخور می‌خواهی نخور»، در‌حالی‌که به آنها گفتیم بیمارستان هم غذای رژیمی می‌دهند. اگر‌چه فضای آسایشگاه مناسب‌سازی شده اما وضعیت سرویس بهداشتی و حمام مرکز بسیار نامناسب است و بوی نامطبوع، فاضلاب و… تمام محیط سالن را پر کرده است. ما از مسئولانی که مدرک پزشکی دارند انتظار داریم به مرکز ما سر بزنند تا بدانند دردها و مشکلاتمان چیست، نه اینکه با پاسخ‌های سربالا و نادرست ما را توجیه کنند».
معلوم نیست هزینه‌ها باید چگونه جبران شود
«محمدی»، جانباز، با اشاره به مشکلات دیگر و نبود پوشش درمانی و بیمه‌ای مناسب ادامه می‌دهد: «در‌حال‌حاضر به جانبازان مراقب و پرستار نمی‌دهند و هزینه‌ها آن‌قدر بالا و سرسام‌آور است که توان و امکان گرفتن پرستار وجود ندارد. باز هم باید عمل جراحی شوم و به مراقبت نیاز دارم. جراحی یا ویزیت‌های پزشکی که در مراکزی به‌جز مرکز وابسته به بنیاد شهید انجام می‌شود، به‌صورت خصوصی بوده و هزینه‌های زیادی دارد. هنوز مشخص نیست جراحی دیگر چقدر تمام می‌شود. نگرانی از هزینه‌ها برای ما جانبازان همیشگی شده است. همچنین از روی ناچاری حدود ۲۵ میلیون تومان برای گرفتن پرستار هزینه کردم که مشخص نیست هزینه‌ها باید چگونه جبران و تأمین شوند. مسئولان از دردهای ما اطلاعی ندارند و ما را نادیده می‌گیرند».
