هفت‌برکه: حسین حسین‌زاده در مصاحبه‌ای چندساعته، به سوالات خبرنگاران هفت‌برکه در مورد مسائل ملی و منطقه‌ای پاسخ داد. بخش اول این مصاحبه که به مسائل ملی اختصاص داشت، پیش از این منتشر شده است (در هفت‌برکه بخوانید). بقیه‌ی صحبت‌های او در دو بخش دیگر منتشر می‌شود: بخش دوم، مسائل زیرساختی منطقه‌ای؛ و بخش سوم، عملکرد او در شهرستان گراش.
در بخش دوم مصاحبه، حسین‌زاده از گراش فراتر می‌رود و چشم‌انداز خودش را برای منطقه شرح می‌دهد. او توسعه‌ی صنعتی و توسعه‌ی سیاسی را به عنوان دو بال ارتقای منطقه مطرح می‌کند و عملکرد خودش را در این زمینه‌ها توضیح می‌دهد. البته او به آماده نبودن زیرساخت‌ها بخصوص آب و جاده، برای این توسعه نیز اشاره می‌کند و عملکرد و برنامه‌اش را نیز در معرض قضاوت می‌گذارد.
هفت‌برکه: برای گراش یک سری پیشنهادها و طرح‌های بزرگ وجود داشت که در طی سه سال نمایندگی شما، اقدامی برای آنها نشد. پاسخ شما در نشست خبری این بود که من برای این بخش وعده‌ای ندادم. اما تکلیف آن طرح‌ها چه می‌شود؟ مثل تونل تنگ بادامی یا صحرای باغ یا بحث انتقال آب. شما قبل از نامزد شدن، دیدی در مورد گراش داشتید و الان ۳ سال گذشته است. به نظر خودتان چقدر از ایده‌هایی که برای گراش داشتید اجرایی شده است؟
حسین‌زاده: من اول منطقه‌ای می‌گویم و بعد می‌رسیم به گراش. بعد از ورود به مجلس، طرح آمایش سرزمین انجام دادیم در چهار شهرستان و از یک گروه هفتاد نفره در حوزه‌های مختلف فرهنگی و بهداشتی، عمرانی، ورزشی، و خدماتی مشورت خواستیم.
اتوبان شیراز-جهرم-جویم-لار-بندرعباس را پیگیری کردیم. همزمان بحث ریل را هم پیگیری کردیم که منجر به قرارداد بین قرارگاه خاتم‌الانبیا شد و الان در مراحل بعدی است. در کنارش ایجاد منطقه‌ی ویژه اقتصادی و توسعه باربری را هم در نظر داشتیم که باربری هوایی تقریبا به سرانجام رسید و تقویت گمرگ. در کنار زیرساخت‌هایی که در حوزه انرژی به ویژه در شهرستان خنج، بیرم و عنقریب جویم وجود دارد. نگاه ما این بود که به سمت یک رشد همه‌جانبه صنعتی در منطقه برویم.
در کنارش هم توسعه سیاسی را به عنوان بال دیگر توسعه در نظر داشتیم. چون راه استان شدن از صنعتی شدن می‌گذرد و نیاز دیگر برای استان شدن، ارتقا کلی و توسعه‌ی سیاسی است. در حوزه سیاسی هم بحث ارتقا به جاهایی رسید، مثل شهرستان شدن جویم. ارتقای فداغ را که در نشست خبری به صورت مفصل توضیح دادم که الان در هیات دولت است. ارتقای فیشور و بیرم را نیز در برنامه داریم.
پس ما این دو بال توسعه سیاسی و توسعه صنعتی منطقه را که ارتقا کلی منطقه را رقم می‌زند و ما را از این بن‌بست سیاسی و صنعتی خارج می‌کند، کلید زدیم. دعوت می‌کنم حتما یک بار بیایید و مگاپروژه خنج را که در تاریخ منطقه بی‌سابقه است ببینید. ایده من نسبت به منطقه این است، چه دور بعدی باشم چه نباشم. این افق لارستان بزرگ در ۱۴۲۰ است که تصویب کردیم و وجود دارد.
اما در مورد شهرستان گراش. گراش یک سری زیرساخت‌ها و ظرفیت‌ها دارد مثلا در حوزه‌های کشاورزی و طرح‌های گلخانه‌ای. در حوزه پتروشیمیِ پایین‌دست هم ما در بیرم یک مدل را اجرا کردیم و اسفند سال قبل افتتاح کردیم. با ۱۳ میلیارد تومان کارخانه پایین‌دست پتروشیمی را زدیم. نیاز به آب فوق‌العاده کم، مصرف برق کم و جزو صنایع سبز است؛ ارزآوری دارد و اشتغال هم ایجاد می‌کند. الان در فاز بعدی، سرمایه‌گذار گفته است که قصد دارد تا دویست میلیارد تومان دیگر سرمایه‌گذاری کند، چون متوجه شد جواب می‌دهد. کارخانه هم کارخانه‌ی تولید سفره یک‌بارمصرف و پلاستیک زباله است، یعنی چیزی که با ذهن هم آشنا باشد. این دومین کارخانه از این دست در استان فارس و الان داریم می‌رویم دنبال خوراک آن. در گراش هم می‌توان از ظرفیت بخش خصوصی به این سبک استفاده کرد.
هفت‌برکه: چرا در این سه سال این اتفاق نیفتاد؟
حسین‌زاده: این که چرا گراش جلو نیامده… اگر خاطرتان باشد ما چند طرح را در کانال هم اعلام کردیم و هنوز هم موجود است، چه در حوزه سیمان که در جویم به مراحل آخر رسیده است؛ چه در حوزه پالایشگاه و حتی طرح‌های پلیمری، مثلا طرح‌های صندلی ماشین که وارداتی است و همچنین ساخت گیربکس اتومات که در کشور نداریم. من هم با آقای وزیر قبلی، آقای رزم حسینی، و هم با وزیر فعلی صحبت کرده‌ام. شاید بالای هزار میلیارد تومان سرمایه می‌خواهد ولی تضمینی است؛ یعنی جلوی واردات آن هم گرفته می‌شود و خودِ ایران خودرو و سایپا با کارخانه قرارداد می‌بندند. این‌طوری نیست که بگوییم آخرش چه می‌شود؟ در حوزه‌ی سرمایه‌گذاری ما پیشنهادهای مختلف به افراد مختلف دادیم. همین الان با یکی از خیرین و سرمایه‌گذاران منطقه در ورد خرید هواپیمای کوچک مقیاس ۴۸ نفره صحبت می‌کنیم. چون یک فروند آورده و برایش خوب شده است و می‌خواهد فروند دوم را هم بیاورد. ایشان گراشی است و با دو سه نفر همکاری می‌کنند. به او می‌گویم حاجی، شما بیا گراش تا من یک کارخانه‌ی پتروشیمی برایت بزنم که هیچ نیازی به آب و اینها نداشته باشد و هیچ مشکلی هم ندارد و اشتغال هم ایجاد می‌شود. ولی نگاه او یک نگاه دیگر است. این برمی‌گردد به پیوست‌های فرهنگی و نوع نگاه به سرمایه‌گذاری.
من مدیر عامل محصولات خانگی هایر را برای ساخت لوازم خانگی در منطقه آوردم. ولی همین الان، شهرک صنعتی ما مشکل آب و اینترنت و فضا دارد که چند هکتار به آن الحاق کردیم. این زیرساخت‌ها باید باشد. مثلا اگر فقط همین مساله‌ی آب در منطقه حل شده بود، من سرمایه‌گذار چینی به منطقه آوردم و معادن نمک درز و سایبان را دید و حاضر بود سرمایه‌گذاری ۱۵۰۰ میلیارد تومانی انجام دهد. من حتی به دبیرخانه مناطق ویژه کشور پیشنهاد دادم که منطقه ویژه اقتصادی لار را در قالب یک قرارداد ۲۵ساله تحویل چین بدهیم که زیرساخت‌ها را ایجاد کند، چون منطقه ویژه دو کلیدواژه اصلی اصلی دارد که آن را از بقیه مناطق متمایز می‌کند، یک معافیت مالیاتی و دوم تسهیلات خوب. به همین خاطر جذابیت سرمایه‌گذاری دارد. حتی با یک سرمایه‌گذار گراشی صحبت کردیم که موتورسکیلت هیبریدی را در منطقه ویژه لارستان تولید کند.
اگر منطقه از لحاظ زیرساختی همان چیزهای را داشت که لامرد دارد… الآن منطقه ویژه اقتصادی لامرد آماده است، آب و برق و گاز و جاده و تسهیلات و امکانات. هر زمان که سرمایه‌گذار برود آنجا، همه چیز آماده است. اگر چنین فضایی در اختیار نماینده فعلی بود، من فردی اقتصادی هستم یعنی کارم در صنعت و انرژی است، نه صرفا نفت و گاز. الان بحث مزرعه خورشیدی را مهندس محمودی [مدیر دفتر نماینده در تهران] جلو می‌برد. ما در تولید برق مشکلی نداریم. سرمایه‌گذار هست و زمین به او واگذار می‌شود و به انواع مختلف، تجدیدپذیر، خورشیدی و بادی برق تولید می‌کند.
در بخش دولتی، ما یک تلمبه‌خانه در فداغ داریم که من بارها سرمایه‌گذار پای کار آوردم و بازدید کردند. معاون وزیر نفت هم شخصا آمده و بازدید کرده است. بنابراین در حوزه سرمایه‌گذاری در فداغ، با این که فعلا این خط در مراحل آخر است، شما یقین داشته باشید که ظرفیت بسیار خوبی است و کسی که یک ذره شم اقتصادی در حوزه انرژی دارد و پرس‌وجو کند، خودش پیشنهاد می‌دهد. مثل اولین پالایشگاه تولید بنزین در کشور که در مهر در مرحله اتمام است و من همکاری بسیار نزدیکی با آنها دارم و کمکشان می‌کنم.
اما دو بحث است، یک بحث جاده و دوم آب که موضوع اساسی است. با مساله‌ی جاده هر طور است کنار می‌آیند، ولی وقتی می‌بینی منطقه ویژه لامرد این قدر تسهیلات دارد و دو قدم با خودمان فاصله است، سرمایه‌گذار می‌رود آنجا.
هفت‌برکه: بحثی که مردم دارند این است که در حد معرفی ظرفیت‌ها نباشد. مردم الان توقع دارند خروجی و عملکرد را ببیند.
حسین‌زاده: دلیل راجع به نفت توضیح دادم. بقیه سرمایه‌گذاری‌ها هم مشکل آب و اینها داریم.
هفت‌برکه: فراهم کردن این زیرساخت‌ها کار دولت و مجلس است دیگر؟
حسین‌زاده: بله، حالا رسیده‌ایم به نقطه‌ای که درد دل است و عدم پیگیری قبلی. من می‌خواهم آب برای صنعت بیاورم اما برای آب شرب هم هنوز مشکل داریم! برای آب شرب، طرح خط دو سد سلمان را پیگیری می‌کنیم که اگر بتوانیم امسال حداقل ماده ۲۳ را برداریم و آن را به فضای قرارداد ببریم، در سال‌های آینده اجرا می‌شود. در بحث صنعت هم به شدت پیگیری می‌کنیم که آبی که از سمت دریا به سمت لامرد می‌آید، به منطقه هم بیاوریم که ان شاالله بیاید به سمت منطقه ویژه. یعنی اکتفا نکردیم به آب سد سلمان.
در بحث آب، طرح وزارت نیرو این است که ده خط آب از خلیج فارس به درون کشور بیاید. ما پیگیری می‌کنیم که خط لامرد بیاید به سمت منطقه، چون خط لامرد از سمت فیروزآباد می‌رفت به بالا. طرح انتقال آب که از دریا به لامرد می‌آید، سه شعبه می‌شود، یکی به سمت جنوب، دومی به سمت مرکز و سومی به سمت کازرون. این طرح در شورای راهبردی استان مصوب شده و هر نماینده‌ای که قصد پیگیری دارد، باید آنجا پیگیری کند.
هفت‌برکه: شما گفتید یکی از بال‌های توسعه منطقه، توسعه صنعتی است. ولی طرح آمایش استان را که بررسی کنید، اصلا هیچ رویکرد صنعتی برای منطقه پیش‌بینی نشده است. این طرح قبلا نوشته شده و الان قرار بود به شهرستان‌ها تکلیف شود. این مشکلی است که بعدا برای صدور مجوز با آن برخورد می‌کنیم.
حسین‌زاده: این هم برمی‌گردد به ضعف قانون. الان در شورای راهبردی انرژی که من خودم عضو اصلی هستم، وقتی عسلویه و فارس این مشکل به وجود آمد، فارس را به عنوان قطب تولید گاز بعد از عسلویه انتخاب کردیم و ظرفیت هم دارد و الان هم به طور جد پیگیری می‌کنیم، مثلا در بیرم و جویم و توسعه گازی خنج که کلید آن زده شده است. خب، این هیچ ارتباطی به بحث آمایش ندارد، یعنی الان شاید در آمایش نیاید ولی عملا فضای توسعه صنایع نفت یک چیز جداگانه است.
مادامی که در لارستان شما آب و جاده نیاورید، نباید توقع ایجاد صنایع مادر داشته باشید. البته به صورت خصوصی ممکن است. الان جویم سنگ‌های تزیینی بی‌نظیری دارد که به صورت خام به نجف آباد و میبد و یزد و اصفهان می‌رود. الان داریم صحبت می‌کنیم که سرمایه‌گذار بیاید، اما بخش خصوصی است. چیزی که در آمایش در بخش دولتی می‌آید، باید زیرساخت‌هایش هم آماده باشد. رهبری در سال ۸۷ آمدند لارستان و بحث پتروشیمی هم آن زمان بود. پس چرا پتروشمی ایجاد نشد؟ این برمی‌گردد به آن زیرساخت که می‌گویم. الان همه‌ی زیرساخت‌ها را پیگیری می‌کنیم و قطعا به دور بعد هم نمی‌رسد و حداقل چهار سال زمان می‌برد. منتها نگاه ما ایجاد زیرساخت‌های کلی برای منطقه است.
خیلی‌ها ایراد از من می‌گیرند که چرا چسبیدی به چمن و اینترنت؟ اینها نیاز عادی جامعه است. اگر چمن و اینترنت برقرار شده بود که دیگر نیاز نبود الان ما برویم دنبال آنها! می‌رفتیم دنبال بقیه موارد. بنابراین در حوزه خدمات اجتماعی و ایجاد زیرساخت‌های کلان در منطقه، منطقه خودمان خیلی عقب است. وقتی عقب باشی دستت برای ایجاد صنایع بزرگ بسته است. من باز هم می‌گویم اگر یک بار دیگر بحث انتخابات پیش آمد، مجبورم بیان ظرفیت‌ها کنم. ولی تا آب نیاید، ما نمی‌توانیم این کارها را انجام دهیم.
هفت‌برکه: فکر نمی‌کنید بحث آب خیلی کند پیش می‌رود؟ مثلا از زمانی که سد سلمان ساخته شد و طرح آمد تا زمانی که آب به اینجا رسید، ده سال طول کشید. ولی الان برای خط انتقال که به چند بخش برود، بعد از ۳ سال عملا هیچ اتفاقی نیافتاده است؟
حسین‌زاده: به ما می‌گویند ما خط ۲ سلمان را در ردیف بودجه هم آوردیم. ولی مردم منتظر خروجی‌اند. پیگیری هست ولی خروجی نیست. من اینطور مثال می‌زنم: منطقه ویژه اقتصادی را آقای دکتر جعفرپور انصافا پیگیری کرده بود و قسمت اعظم آن را رفته بودند و بعد ما به سرانجام رساندیم. نمی‌توانیم زحمات نماینده قبل را کتمان کنیم. اما درباره‌ی آب خط ۲ سد سلمان، هیچ کاری انجام نشده بود. تازه ما داریم می‌رویم دنبال ماده ۲۳ آن که عملا به معنی اجازه‌ی کار است.
در حوزه‌های مختلف ما جروبحث کردیم برای ماده ۲۳، از جمله در جاده چک‌چک و بیمارستان لار و بیمارستان خنج و جاده لار-جهرم. الان برای خط سد سلمان هم می‌رویم برای اجازه کار. وقت اینجا هیچی نداشته باشد، شما چقدر وقتت تلف می‌شود؟ پایان ۱۴۰۰ گفتند چون هفت تا هشت هزار میلیارد تومان هزینه دارد، اجازه ندادند و ماده ۲۳ را صادر نکردند وگرنه ظرفیت‌های مختلفی داشت. الآن همین انتقال آب دریا به لامرد حداقل ده سال پیش انعقاد قرارداد شده است. بنابراین اگر این کارهای اجرایی اولیه انجام شده بود، ما می‌رفتیم دنبال بقیه کارها. مطمئن باشید من آدم بسیار بسیار پیگیری هستم.
