هفت‌برکه: در نشست نقد و بررسی کتاب «کائت شاو»، مجموعه قصه‌های گراشی به کوشش پنج دبیر ادبیات گراش، به جنبه‌های محتوایی، روایی و نگارگری این کتاب پرداخته شد. محمدحسن روستایی، رحمت‌الله شمسی، معصومه محمدنژاد، کوثر جعفرزاده و صفیه مدرسی نویسندگان ان کتاب، و حمیدرضا توکلی و نرگس دانشور تصویرگران کتابند که در سال گذشته در نشر همسایه منتشر شده است.
به گزارش هفت‌برکه، نشست نقد و بررسی «کائت شاو» را اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گراش به مناسبت روز گراش در ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ در سالن اجتماعات آبشار اندیشه برگزار کرد. مسعود غفوری، مجتبی بنی‌اسدی و علی‌اکبر شامحمدی، سه مهمان این نشست بودند.
مسعود غفوری، دکترای ادبیات انگلیسی، از منظر محتوایی و علمی به صحبت در مورد کتاب پرداخت. او پس از خواندن بخش‌هایی از متن صادق رحمانی، ناشر کتاب، به بازگویی تاریخچه‌ی ثبت داستان‌های فرهنگ عامه در جهان و ایران پرداخت و شکل‌گیری رشته‌ی مطالعات فولکلور و ارتباط این رشته را با انسان‌شناسی فرهنگی و قوم‌شناسی باز کرد. او سپس به روش‌شناسی این فعالیت عملی پرداخت و مراحل آن را چنین شرح داد: شناسایی، ثبت و ضبط، مطالعه (تحلیل و تفسیر و مقایسه)، ارائه (در کتاب‌ها و ژورنال‌ها و موزه‌ها و جشنواره‌ها و داستان‌ها، فیلم‌ها، انیمیشن، عروسک و پادکست و … )، هویت‌سازی و تمایز. بر این اساس، او اعتقاد داشت که کتاب «کائت شاو» را می‌توان یک محصول اولیه دانست، نه فرآورده‌ی نهایی. غفوری برای علمی‌تر و قابل استفاده‌تر شدن کتاب نیز پیشنهادهایی مطرح کرد، از جمله گنجاندن گویش گراشی و آوانگاری در کتاب، تهیه‌ی فهرست‌های موضوعی و نمایه‌ها در ابتدا و انتهای کتاب، و طبقه‌بندی قصه‌ها، مثلا بر اساس طبقه‌بندی اولریش مارزلف (تاریخ‌نگار فرهنگی، استاد ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی، آلمانی) در کتاب «طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی».
مجتبی بنی‌اسدی، رییس انجمن داستان گراش، نقد فرم داستانی قصه‌های «کائت شاو» را به عهده داشت. او نیز بر فاصله‌گذاری ترجمه فارسی داستان‌ها تاکید کرد و گفت خواندن داستان‌ها با ترجمه‌ی فارسی، حس‌وحال قصه‌ها را گرفته است. بنی‌اسدی با انتخاب قصه‌ی «کاکا اَلخِ» صحبت‌هایش را ارائه داد و فراز و فرودهای روایت این داستان را باز کرد.
علی‌اکبر شاه‌محمدی، هنرمند و داستان‌نویس، نیز در مورد تصویرسازی کتاب «کائت شاو» صحبت کرد. او به سابقه‌ی نگارگری در ایران، چه در ادبیات تغزلی و چه ادبیات حماسی و دیگر انواع ادبیات اشاره کرد و خصوصیات نگارگری برای هر نوع ادبیات را به طور خلاصه شرح داد و گفت: «برای نگارگری یک متن، توجه به این مشخصه و این که چه سبکی استفاده کنیم، مهم است.» شامحمدی دو اتفاق را برای حاصل شدن نگارگری موفق لازم دانست: درک درست نگارگر از داستان، و انتخاب اجرا و تکنیک مناسب. او با تشکر از دو نگارگر این کتاب، توکلی و دانشور، به بیان چند نکته‌ی قوت و ضعف در این کار پرداخت: «چیزی که جالب بود، المان‌های خوبی از منطقه انتخاب و تکرار شده بود، مثلا عنصر مشترک کلات یا کلاه نمدی. این از نقاط قوت کار بود. البته جاهایی هم لغزش هست. درباره‌ی سبک کاری هم نگارگران ترکیبی از هنر نقاشی ایرانی و هنر مدرن را ایجاد کرده بودند که باعث خلق قاب‌های خوبی شده بود.»
محمدحسن روستایی، یکی از مؤلفین کتاب، در صحبتی کوتاه، به روند شکل‌گیری کتاب پرداخت و به برخی از نقدهای وارد شده به کتاب پاسخ داد. او گفت دلیل استفاده نکردن از گویش گراشی این است که این کار قرار است توسط عبدالعلی صلاحی برای کتاب در حال تهیه‌اش انجام شود. او همچنین اعلام کرد این کتاب را به عنوان یک منبع برای ادبیات بومی تهیه کرده است، و نقدها در مورد علمی نبودن آن را می‌پذیرد، چون اساسا قرار بوده است که کتابی ادبی در اختیار دانش‌آموزان قرار بگیرد. او همچنین اعلام کرد برخی از قصه‌های کتاب را به گویش گراشی به نظم درآورده است و یکی از آنها را در جلسه پخش کرد که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت.
حمیدرضا توکلی، یکی از تصویرگران کتاب، نیز به فشردگی زمانیِ کار بر روی طرح‌ها اشاره کرد و گفت برای ۶۰ تصویر این کتاب، تنها دو ماه وقت داشته‌اند. رحمت‌الله شمسی، یکی دیگر از مؤلفین «کائت شاو»، و امیرحمزه مهرابی نیز در جلسه صحبت کردند.
تقدیر از نویسندگان و منتقدان پایان‌بخش جلسه نقد کتاب کائت شاو بود. اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی گراش، شورای اسلامی شهر، مدیریت آموزش و پرورش و مجموعه آبشار اندیشه از برگزارکنندگان این جلسه نقد بودند.
