هفت‌برکه: جشنواره موسیقی هنرجویان «کل» که به مدت دو شب در سینما فرهنگ گراش برگزار شد، واکنش‌های مختلفی و عمدتا مثبتی را به دنبال داشت (خبر در هفت‌برکه). محمدحسین کامرانى، از هنرمندان شناخته‌شده‌ی موسیقی در گراش و منطقه، در این یادداشت به اهمیت برگزاری چنین جشنواره‌هایی چه از نظر هنری و اجتماعی و چه از نظر اقتصاد هنر می‌پردازد.
محمدحسین کامرانى: امسال بعد از گذشت سه سال، جشنواره هنرجویان موسیقی گراش در سینما فرهنگ برگزار شد. جشنواره‌ای که با هدف حضور هنرجویانِ عمدتاً کم سن و سال بر روی صحنه و تشویق آنان به ادامه یادگیری هنر برگزار می‌شود و مخاطب اصلی این برنامه نیز خانواده‌ی هنرجویان هستند. استقبال مردم از این برنامه بی‌نظیر و برای برگزارکنندگان نیز غافلگیرکننده بود، به نحوی که علی‌رغم بلیت‌فروشی، صندلی‌های سالن سینما فرهنگ ظرفیتِ پذیرشِ جمعیت را نداشت و عوامل برگزاری مجبور به تهیه‌ی تعداد بیشتری صندلی شدند.
استقبال شایسته‌ی مردم و علاقه‌مندان در دو شب جشنواره، نشانگر یک نکته‌ی مهم است: مردم ما که علاقه‌مند به هنر و موسیقی هستند، حق دارند که در شهر خودشان به کنسرت بروند، از یادگیری و آموزش هنر بهره‌مند باشند و مانند دیگر شهرهای کشور از هنرمندان بزرگ‌تر و مشهورتر میزبانی کنند. مگر همه‌ی ما در یک کشور و تابع یک قانون نیستیم؟ هنوز یک هفته از اجرای یکی از خوانندگان مطرح کشور در شهر لار نگذشته است. این چه استاندارد دوگانه‌ای است که ۱۵ کیلومتر آن طرف‌تر، علاقه‌مندان با کمترین حاشیه و زحمت، شاهد برگزاری اینگونه برنامه‌ها هستند اما در شهر ما گراش، گاه حتی یک اجرای هنرجویی هم تحمل نمی‌شود. مگر نه اینکه اخیراً سرود «سلام فرمانده» در کشور همه‌گیر شده است؟ طبعاً این سرود را هم با دستگاه‌ها و نواها و آلات موسیقی تهیه کرده‌اند.
در شرایط حساس کنونی جامعه که به دلیل مشکلاتی که همه از آن مطلع هستیم، صبر مردم کم شده و بیش از هر زمان نیاز به آرامش و نشاط‌افزایی در جامعه داریم. بسیاری از برگزارکنندگان، هنرمندان و مخاطبان این برنامه، چند روز بعد در مراسمات عزیز دهه‌ی اول محرم هم فعالیت می‌کنند. بسیاری از این عزیزان خود را مسلمان و شیعه می‌دانند و اعتقادات مذهبی و ارزشی خود را دارند. درست نیست که عده‌ای سعی کنند نشان دهند که فقط خود دین‌دار هستند و دیگران همه کمر به نابودی ارزش‌ها بسته‌اند. همه‌ی ما فرزندان این شهر و دیار هستیم. کاشتن نهال توهین و خشونت برای هیچکس عایدی ندارد و مردم هم خود بهترین داورها هستند.
با برگزاری چنین برنامه‌هایی، نه تنها نشاط و تنوعی به فضای جامعه تزریق می‌شود، بلکه به نوجوانان و جوانان نیز یک مسیر مناسب برای یادگیری و هنرآموزی نشان داده می‌شود؛ و چه هنری بهتر از موسیقی! اگر بخواهیم در ابتدای تابستان، فکری به حال اوقات فراغت دانش‌آموزان بکنیم، چه بهتر که آنها را با نمایش هنر هم‌سالان خودشان به این هنر تشویق و دعوت کنیم.
و البته باید به بحث اقتصادی این قضیه هم توجه کرد. همانطور که پیش از این آقایان مجید رایگان و عباس امانی هم گفته بودند، وقتی چنین برنامه‌هایی اجرا نشود، چرخه‌ی آموزش موسیقی هم به راه نمی‌افتد (در این خبر هفت‌برکه بخوانید). وقتی جشنواره‌ی هنرجویان موسیقی برگزار می‌شود و هنرجویان برای خانواده‌ها و دوستان و هم‌نسلان خودشان اجرا می‌کنند، نه تنها خودشان بیشتر برای ادامه‌ی راه انگیزه می‌گیرند، بلکه جوی ایجاد می‌شود که هنرجویان جدید نیز به یادگیری این هنر تشویق شوند. الآن در گراش و منطقه، اساتید موسیقی زیادی هستند که از راه آموزش امرار معاش می‌کنند؛ و همچنین هنرمندانی که با ساخت و فروش سازهای موسیقی سر و کار دارند؛ و کسانی که آموزشگاه‌های موسیقی را مدیریت می‌کنند؛ و همچنین کسانی که در زمینه‌ی صدابرداری چنین برنامه‌هایی فعالیت می‌کنند: و…. برگزاری یک جشنواره‌ی اینچنینی، کمک بزرگی است به این چرخه‌ی اقتصادی؛ و در روزگاری که مشکلات اقتصادی برای همگان واضح است، چرا باید جلوی کسب‌وکار این هنرمندان گرفته شود؟
امیدوارم با برگزاری دوره‌ای چنین جشنواره‌هایی، هم در زمینه‌ی نشاط اجتماعی، هم در ارتقای هنر موسیقی، و هم کمک به اقتصاد هنر موسیقی در گراش و منطقه گام‌های خوبی برداشته شود.
غیر از هنر که تاج سر آفرینش است
دوران هیچ منزلتی جاودانه نیست
