هفت‌برکه: ناهماهنگی و برگزار نشدن منظم کلاس‌ها و کیفیت پایین تدریس، صدای دانشجویان دانشگاه آزاد گراش را در آورده است.
در حالی که دو ماه از شروع سال تحصیلی می‌گذرد و کلاس‌های برخی دانشگاه‌ها حضوری شده است، هنوز بعضی کلاس‌های ترم پاییز ۱۴۰۰ دانشگاه آزاد گراش تشکیل نشده است. تعدادی از دانشجویان که نخواستند نامشان ذکر شود در پیام به هفت‌برکه خواستار تعیین تکلیف وضعیت این دانشگاه هستند.
البته مشکلات دانشگاه آزاد از سال‌های قبل وجود داشته است. امسال استعفای محمد فرهمندفر و لیلا حسن‌زاده از دانشگاه آزاد، مشکلات دانشجویان را افزایش داده است و دکتر محمد کارکن، رییس دانشگاه، نیز چند بار استعفا داده است که هنوز پذیرفته نشده است. دانشگاه آزاد گراش بین واحد دانشگاهی و دانشکده‌ای از دانشگاه آزاد لار بلاتکلیف است. درباره‌ی این موضوع، هفت‌برکه با دکتر مهدی زارع، رییس دانشگاه آزاد لارستان، نیز گفتگو کرده است که امروز منتشر خواهد شد.
استادهایی که نیستند
یکی از دانشجویان منتقد می‌گوید: «با گذشت چند هفته از اعلام شروع کلاس‌ها، هنوز بعضی از کلاس‌ها برگزار نشده است. حتی با وجود دادن شهریه باز هم خبری از برگزاری کلاس نیست و این اصلا درست نیست. وقتی مشکلات را با رییس دانشگاه در میان می‌گذاریم هم با خونسردی تمام جواب می‌دهد: «پیگیری می‌شود. هر مشکلی پیش آمد با من و آقای مدرسی در میان بگذارید.» ولی بعضی وقت‌ها حتی جواب تلفن دانشجو را هم نمی‌دهند.»
«فراموش کردن ساعت برگزاری کلاس، دلیل موجه و جالبی برای لغو کلاس نیست.» این جمله را یکی از دانشجویان می‌گوید و ادامه می‌دهد: «بارها پیش آمده که دقیقه‌های زیادی منتظر آمدن استاد ماندیم و بعد با جمله‌ی فراموش کردم؛ مواجه شدیم. چطور ممکن است؟ یعنی یادشان می‌رود که فلان روز و فلان ساعت با یک عده به اسم دانشجو کلاس دارند؟ و ما دانشجویان در این شرایط مجبور به اتلاف وقت گران‌بها هستیم. اعتراض ما هم هیچ فایده‌ای ندارد چون دانشگاه، کادر مدیریتی چندان دلسوز و پیگیری ندارد.»
یکی از دانشجویان که از اساتید دانشگاه توقع بیشتری به جز روخوانی طوطی‌وار مطالب کتاب دارد، می‌گوید: «استادهای دانشگاه بار علمی زیادی ندارند، اکثر درس‌ها را روخوانی می‌کنند و تمام. نه مثال خارج از کتابی نه توضیح و تحلیلی برای باز شدن موضوع. هیچ. اگر استاد شدن به همین آسانی است خود ما دانشجویان هم آن قدر سوادش را داریم که از روی کتاب بخوانیم.»
دوست دانشجوی دیگری که هم‌عقیده با هم‌دانشگاهی‌اش است می‌گوید:«جالبی ماجرا این جاست که ما دانشجویان حتی مجبوریم خودمان بگردیم دنبال استاد و از او خواهش کنیم که فلان روز و فلان ساعت برای ما کلاس بگذارد؛ در حالی که این مسائل و هماهنگی‌ها اصلا ربطی به دانشجو ندارد. اما چیزی که بیشتر از همه من را ناراحت می‌کند بی‌توجهی به خواسته‌های دانشجو است. با توجه به این که خود دانشجو تمام کارها را انجام داده و استاد هم پذیرفته است باز هم بی‌نظمی‌هایی وجود دارد. هیچ کسی هم نیست که مسئولیت هماهنگی برای برگزاری کلاس‌ها را انجام دهد تا کلاس‌ها منظم‌تر برگزار شود. مثلا خیلی مسخره است برای درسی مثل ورزش ما یک ترم عقب بیافتیم.»
دانشگاه مستقل می‌خواهیم
یکی از دانشجویان ترم آخر، این حرف را می‌زند: «من دانشجوی ترم آخرم ولی اگر کسی از من بپرسید در طول این چند سال چه چیزی از این رشته یاد گرفتی؟ می‌گویم، هیچ. در واقع قرار است فارغ التحصیل رشته‌ی بی‌سوادی شوم. ولی کسی حق ندارد کم کاری دانشجو را مسبب این وضعیت بداند، مسئولین و اساتید و مدیریت، پایه‌ی اصلی این وضعیت اسفناک هستند. من به عنوان دانشجوی دانشگاه آزاد گراش توقع دارم رییس این دانشگاه و کارکنان فکر به حال این وضع بکنند. البته با توجه به ارتباطی که با دانشجویان دانشگاه‌های دیگر در سراسر کشور دارم، وضعیت آن‌ها هم بهتر از ما نیست و این که چه چیزی و یا چه کسی مقصر اصلی این ماجرا است، منتقدین و متخصصین این حوزه باید پاسخ دهند.»
یکی نفر هم می‌گوید:«دانشگاه گراش به یک ساختمان بزرگ و شیک نیاز دارد که در شان شهرستان گراش باشد. تعویض سردر یک مدرسه قدیمی با سردر دانشگاه، نمی‌تواند محیط و فضای مدرسه را تبدیل به محیط و فضای مناسب برای دانشجویان دانشگاه کند.»
مستقل شدن دانشگاه آزاد گراش از دیگر خواسته‌های یکی دیگر از دانشجویان بود: «دانشگاه تا کی باید زیر نظر لار باشد؟ دانشگاه باید مستقل شود تا برای انجام فعالیت‌ها دستشان بازتر باشد.»
البته با توجه به سیاست‌های انقباضی دانشگاه آزاد در کل کشور، بعید نیست به جای مستقل شدن، دانشکده موجود هم بسته شود.