هفت‌برکه: حمزه حسینی و سعید رایگان، کوهنوردان گراشی، در صعودی تابستانه به علم‌کوه، دومین قله مرتفع ایران، صعود کردند. سعید رایگان در این یادداشت مسیر این صعود را تشریح کرده است. شاید شما هم روزی بخواهید به این کوه زیبا صعود کنید.
سعید رایگان: منطقه علم‌کوه (تخت سلیمان) با دارا بودن بیشتر از ۴۰ قله بالای چهار هزار متر همواره یکی از مناطق مورد توجه کوهنوردان بوده است. این منطقه که در ۲۰ کیلومتری کلاردشت قرار دارد، به سبب وجود یخچال‌ها و مسیرهای فنی متعدد برای کوهنوردی و سنگ‌نوردی، به عنوان یکی از پایگاه‌های اصلی کوهنوردان به شمار می‌رود. از این میان علم‌کوه با ارتفاع ۴۸۵۰ متر به عنوان دومین قله بلند ایران شناخته شده است. این کوه به علت مسیرهای فنی متعدد و آب و هوای ناپایدار به عنوان کوه همیشه زیبا و هیجان‌انگیز شناخته می‌شود.
از مسیرهای معروف صعود به این قله می‌توان از مسیر جبهه جنوبی (هسارچال)، جبهه شرقی یا سیاسنگ، گرده آلمان‌ها و همچنین مسیر جبهه شمالی از طریق دیواره علم نام برد.
با توجه به زمان صعود و آمادگی فنی و تجهیزات تیم، مسیر کلاردشت و هسارچال جهت رسیدن به قله انتخاب شد. پیش‌بینی ما به توجه به بعد مسافت از گراش تا کلاردشت و وضعیت ناپایدار آب و هوا، سفر چهار یا پنچ روزه بود که همین کار را سخت می‌کرد. خستگی راه و اضافه‌بار دو عاملی بود که صعود ما را نسبت به بقیه تیم‌ها متمایز می‌کرد. همچنین شرایط حاد کرونا باعث می‌شد شب‌مانی‌ها دور از مناطق شهری و روستایی انتخاب شود. بالاخره این برنامه با وجود اطلاع‌رسانی تنها با حضور دو نفر «حمزه حسینی به عنوان سرپرست گروه و سعید رایگان به عنوان هم‌نورد» در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ اجرایی شد.
ساعت ۹ صبح جمعه از طریق پرواز لار به تهران سفر شروع شد. پرواز یک ساعت و چهل دقیقه‌ای به طول انجامید و بدون فوت وقت ساعت ۱۱ صبح با تاکسی‌های برون‌شهری که از قبل رزرو شده بود به سمت کلاردشت حرکت کردیم. ترافیک مسیر تهران-شمال تا سه راهی مرزن‌آباد قابل پیش‌بینی بود و بالاخره ساعت ۱۶ به کلاردشت رسیدیم. استراحت کوتاهی در یکی از ویلاهای گراشی‌ها انجام دادیم و ساعت ۱۷ خودمان را به مجتمع کوهنوردی رودبارک واقع در ۵ کیلومتر کلادرشت که در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا قرار داشت رساندیم. شلوغی مجتمع و حضور گروه‌های متعدد کوهنوردی از تمام نقاط ایران که همه آن‌ها به دلیل وضعیت نامناسب هوا از صعود به قله بازمانده بودند ما را نگران کرد.
ساعت ۱۸ مسیر کمپ رودبارک را ترک کرده و به وسیله نیسان به سمت تنگ گلو که در ارتفاع ۳۱۰۰ متری قرار داشت حرکت کردیم. زیبایی‌های این مسیر قابل توصیف نیست. طبیعت بکر و وحشی که برای ما تازگی داشت. ساعت ۱۹:۱۰ به تنگ گلو رسیدیم. آن‌جا نیز با گروهای زیادی که موفق به صعود به قله نشده بودند روبه‌رو شدیم.
بعد از پرس‌وجو از عشایر و لیدرهای محلی تصمیم گرفتیم کوله خود را سبک‌تر و مسیر دوساعته به دشت هسارچال را کوهپیمایی کنیم. هر چند بعد از کمی پیمایش به تاریکی مطلق خوردیم، اما این مسیر پاکوب مشخصی داشت و به دلیل داشتن جی‌پی‌اس و هدلایت، مسیر دوساعته تنگ گلو به هسارچال که شیب مناسبی داشت بدون هیچ مشکلی طی شد.
ساعت ۲۱:۴۰ در دشت هسارچال در ارتفاع۳۴۰۰ متری چادر زدیم و در دمای ۲ درجه سانتیگراد و باد نسبتا شدید شام خوردیم. خستگی مسیر، سرمای هوا و تکان‌های شدید چادر خواب را سخت کرده بود اما بالاخره بعد از چهار ساعت استراحت، ساعت ۴:۳۰ صبح بیدار شدیم و یک ساعت بعد در دمای منفی ۲ درجه به سمت قله حرکت کردیم.
تنها لازمه‌ی صعود، آب، خوراکی و تجهیزات زمستانی بود. بعد از گذشت یک ساعت پیمایش، هوا رو به روشنی رفته و کوه‌های پوشیده از برف مشخص شد. هر چه به سمت قله نزدیکتر می‌شدیم سختی مسیر بیشتر و بیشتر می‌شد. علایم خفیف ارتفاع‌زدگی مانند سردرد و گیجی به حدی بود که گاهی مجبور به توقف کامل و ریکاوری می‌شدیم.
بالاخره بعد از ۶ ساعت پیمایش، ساعت۱۰:۴۰ به قله علم‌کوه در ارتفاع ۴۸۵۰ متری رسیدیم. شرایط قله به‌گونه‌ای است که امکان توقف طولانی مدت وجود نداشت و با گرفتن عکس یادگاری مسیر رفته را بازگشتیم. مسیر برگشت به هسارچال نیز به دلیل برف و یخبندان به کندی طی شد. ساعت ۱۵ به هسارچال رسیدیم. استراحت کوتاهی کردیم و بعد از جمع کردن چادر به سمت تنگ‌گلو حرکت کردیم و بلافاصله به وسیله‌ی ماشین‌های نیسان خودمان را به کمپ رودبارک برای شب‌مانی رساندیم.
بعد استراحت کامل ساعت ۱۳:۰۰ با آژانس به سمت مهرآباد حرکت کرده و ساعت ۲۱ شیراز بودیم.
